یادمه کلاس ششم جایزه اخلاق گرفتم به حدی آدم صبوری بودم آروم مظلوم بودم همه میگفتن چرا آنقدر این بشر ساکته اما امان از وقتی که ازدواج کردم شوهرم آدمی که دنبال شر وشرارت قلدربازی آواره از من یه آدم بی اعصاب بداخلاق که حتی حوصله خودمم ندارم ساخت زندگیم بر پایه استرس و اضطراب خیلی دلم به حال بچمم میسوزه کاش بچه نداشتم دست یه پدر مادر بی اعصاب بزرگ میشه خیلی زود کنترلمو از دست میدم
میفهممت
منم از فشار زندگی این شدم
هوم
زندگی با مادر دو قطبی
با پدری که یک ثانبه تحمل چیزی و نداره
چقد منی تو خواهر
خدا بهمون صبر عیوب بده
چرا طلاق نگرفتی واقعا دلت به خودت نمیسوزه ؟تاپیک من بخون یه سادیسمی بعد ۶ سال که مریضم کرد ولم کرد رفت هیچی ارزش سلامتی و ارامش اعصاب ادمو نداره حتی شوهر حالا بعدا میفهمی حرفمو
عزیزم،رو خودت کار کن،سعی کن اروم باشی،اونم به چشم یه ادم ببین ک برات کار میکنه پول میاره،اخر شب فقط محبوری تحملش کنی
بهش نگو ازت بدم میاد
بهش بگو از مردای کاری خوشم میاد از حالا جمعه ها هم برو سرکار،شباهم تا اخروقت بمون سرکار برا اینده بچه
بگو من سختمه دست تنها بچه بزرگ کنم ولی چه میشه کرد مجبوریم برای ایندش همش برو سرکار
اینطوری کمتر میبینین همو و بچه توی جو ارومتری بزرگ میشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
45 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز