اینو از زبون یکی از عزیزانم شنیدم و کل روز بغض داشتم و دارم برای زندگی از دست رفته اش
مگه یه نفر چند بار به دنیا میاد که چنین زندگی ای نصیبش بشه؟چرا نباید طعم آرامش و عشق رو بچشه؟یا اصلا چرا تلاشی برای اصلاح زندگیش نمیکنه چرا انقدر زود بریده چرا نمیجنگه چرا به زندگیش رحم‌نمیکنه آخه؟
برای چاه هایی که آدما خودشون برای خودشون میکنن غصه نخور
انتخاب خودشه
چون حتما بارها جنگیده که دیگه خسته شده؛چون شما از دل هیچکس اطلاع نداری
بذاریم هر چی مسیر خودشو بره
روان باشیم بهتره
تو خارج مردم پنجاه دفعه عروسی میکنن طلاق میگیرن. فرهنگ ما خوب نیست
تو از کجا میدونی زود جا زده
من ۸ سال زندگی کردم تلاش کردم نشد
زندگی بعضیا مثل یه کوچه بن بسته راهی دیگه نداره تو همون ته کوچه گیر میکنن فقط حرف دیگران آزارشون میده
من در جایگاهی نیستم که تصمیم بگیرم واسشون
ولی اتفاقا حرفم این نبود که طلاق بگیره چون میگه که از قبل بچه از چشم هم‌اعتاده بودن پس وقتی اینو میدونستن و بچه آوردن باید حالا مسئولیتشو بپذیرن
حرف من اینه که تلاش نمیکنه باهم برن یه مشاوره
یا نه اصلا بشینن باهم‌درست و حسابی صحبت کنن
انگار عادت کردن به جنگ و دعوای الکی و هر روزه و سخت کردن اوضاع برای خودشون و نزدیکانشون
اگه نمیخوان کاری برای اصلاح بکنن پس لااقل غمشون رو تنهایی به دوش بکشن.....
مث من💔
