۴ ساله عروسی کردیم بخدا تو زندگیم حتی تنهایی نون وایی هم نرفتم نه میزاره برم سر کار نه چیزی بعد خودش ۲۴ ساعت بیرونه آخر شبا میاد خونه طبقه بالای پدرش زندگی میکنیم خسته شدم دیگه هر چقد باهاش صحبت میکنم قبول نمیکنه نه باشگاهی نه کلاسی هیچی چکار کنم بخدا میگم زندگیمو نریزم به هم بعضی اوقات احساس خفگی بهم دست میده خودش همش با رفیقاشه زندگی مون شده مسخره بازی احساس متاهل بودن نمیکنه شهر دورم هستم از خانوادم تفریح من شده ۴ ۵ ماهی یکبار رفتن پیش خانوادم همین
وااااا روانیه
کجا زندگی میکنین
جدی صحبت کن باهاش
افاقه نکرد در قدم اول خانوادتو در جربان بذار
اینجور آدما رو فقط خودشونو از زندگی و تفریح منع کنی جواب میده .....
مگه داری زندگی میکنی که نمی خوای بریزیش به هم؟؟
این اسمش زندگی مشترک نیست ها از ما گفتن بود
لوازم پیک نیک بگیر برید شهر بگردین
الهییی. چ بد
چرا نمیذاره
مثلا چیکار میخواد بکنه؟؟؟
بگو زندانه مگه؟؟؟ دوستاتو دعوت کن خونتون
باهاشون برو بیرون
بگو بد دل و شکاکی فقط باعث میشه از من دور بشی
خری اگر باهاش بمونی . مگه برده اش هستی ینی چی
چند سالته؟؟
به چه دلیلی بهت اجازه نمیده؟
روانیه..؟
خیلی سخته که باهاش حرف بزن بگو که همش نمیتونی تو خونه بمونی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز