چند تا بچه خوبه

عادیه نگران نباش منم تازه ریختم آشغال قرصامو‌. 

فک کنم تایپیک های مهمانانی که میان و میخورن و میخوابن و توقع های انچنانی دارن و دست برسباه و سفید هم نمیزنن رو تو نی نی سایت دیده باشید  راسش از مقایستون  همچین حسی بهم دست داد .من برای مهمانم تا حد توانم خرج میکنم و احترام میزارم. .

ولی بچه من مث. میهمان نیست  شاید مثال اگر بزنم مث شرکای شرکتیم  پرو بال تازه کارا رو میکیریم و کمکشون میکنیم راه و چاه کسب و کارو یاد بگیرن. راه و از بیراه نشون میدیم. و ازش ی شریک قوی میسازیم. که بتونه خودش روپای خودش وایسه  .اونوقت ی ادم موفق و کار بلده که میتونه راه خودشو نه تنها پیدا کنه که بسازه. اگر کمک مالی و مشاوره ای خواست. تا حد توان کمکش میکنیم.  ولی اون راه راه اونه. وخودش. باید بسازه 

نه ناراحت برا چی ایشالا عزیزم❤️

اره واسه یه اقتصاد آرمانی حرف شما صدق میکنه 

ولی شرایط جوری نیست که بتونیم بچه ها رو با افکار مادر پدرای چهل سال پیش بزرگ کنیم. جامعه فرق کرده 

من سه تا دارم

بیارین

عالیه

انشاالله

عزیرم حرفات کاملا درسته ولی امکانش خیلی کمه تو برو ببین نفرات برتر کنکور رو ببین چه سرمایه گزاری هایی که نشده از هزاران نفر شاید یکی خودش با توان خودش قبول شده باشه بقیه اگه پول و امکانات نداشتن پیام نور هم قبول نمیشدن پول و امکانات برای موفق شدن خیلی تاثیر داره

یه دختر عمه دارم پزشکه شوهرش کارخانه دار بچه اش اینجا کنکور قبول نشد فرستاد کانادا داره پزشکی می خونه اون بچه اگه بچه یه آدم معمولی بود نهایتش یه لیسانس بیکار میشد 

یه دوستی دارم که یه پسر ۱۸ ساله داره ازش پرسیدم چرا یدونه بچه اوردی فقط گفت ما ۶ تا خواهر بودیم گفت من تو عمرم هیچ وقت وسیله یا لباس نو نداشتم لباسام کهنه های خواهر بزرگترام بود حتی مداد و خودکار هم کهنه های اونا رو استفاده می کردم گفت انقدر پر حسرت بزرگ شدم که موقع خواستگاری تنها شرطم این بود که من یدونه بچه میارم تا حسرت چیزی به دل بچه ام نمونه

مگه ما توانایی حل اقتصاد کشور ها رو داریم. یا عوض کردن تفکرات بقیه .

ولی عملا تفکرات خودمون رو ب فرزندانمون القا میکنیم و یا انتقال میدیم. اگر بهشون یاد بدیم بخاطر داشته هاشون شاکر باشن و برای نداشته هاشون تلاش کنن و ناامید نشن. اینطور بار میان. واگر مدام بخاطر نداشته غربزنیم و شاکی باشیم و داشته هامون رو کم ببینیم  همین تفکر رو ادامه خواهد داشت .حالا واکنش این شخص در برابر چیزهایی که بهشون بخشیده میشه. چه خواهد. بود. اولی با کوچک ترین داشته ها همیشه خوشحال زندگی خواهد کرد و دومی ویشه در حسرت 

منم گفتم درحد توان فرزندان رو حمایت کنیم. حالا توان یکی خرید خونه است. کسی پول پیش. کسی هم ضمانت برای گرفتن وام و...... پیش زمینه این فرزندان چیه خیلی مهمه. اگر واقعا نگران ایند ه شادی و رفاه فرزندانمون هستیم   رو پیش زمینه لاید کار کنیم باید هدف اصلی. اون باشه بعد تامین رفاه مادی. چون رفاه مادی ب تنهایی شادی و رضایت ب همراه نخواهد داشت .

البته من خودم نم متاسفانه در تربیت ب این مرحله نرسیدم  ولی سعیم رو میکنم امیدوارم تمام مادران و پدران سرزمینم بهترین فرزندان رو داشته باشند  

هزیزم من اصلا حرفم‌این نبود که پول مهم هست یا نیست. حرف از رضایتمندی در زندگی بود بالاتر هم گفتم پیش زمینه و تربیت و...خبلی مهم تر از بعد مالی هست .همین 

راجب کنکور راسش من حس میکنم ما خیلی بازی خوردیم. همه زندگیمون رو. رو کنکور قمار کردیم   برای سودبردن سرمایه دارانی که این رقابت نابرابر رو برای پول جمع کردن خودشون ساخته بودن.  کاش کسی ب ما گفته بود همه رندگی کنکور نیست. تنها راه زندگی و موفقیت کنکور نیست. ......

حرفاتون قشنگه ولی واقعی نیست 

چون هنوز بچه هاتون بزرگ نشدن با پدیده اختلاف سلیقه نسل ها و نیازهای عجیب جوونا که اگه برآورده نشن تبدیل به عقده میشن و خیلی هم برای خانواده و جامعه خطرناکن رو به رو نشدین   تربیت شما تا یه جایی موثره تصمیم گیرنده نهایی جامعه و گروه همسالانشونن

خوب ریشه  این تفکر   دربرحورد اشتباه والدین دوستتون درش شکل  گر فته .منم  در اطرافم کسانی رو دارم که ۷ یا ۸. بچه بودن. الان خودشون هم صاحب فرزندان زیادی هستن. یسری ازاین ها از  خانواده هاشون  یاد گرفتن که مساوات رو رعایت کنن یعنی با اینکه شاید وضع مالی خیلی تاپ نداشته باشن. ولی اگر چیزی هست برای همه هست. 

یک عده ام مث دوست شما بودن. واز اسیب هایی که  این حرکت ب فرزند میزنه اگاه بودن و ازش  درس گرفتن و. با اینکه تعداد فرزندانشون کم نیس  اون رفتار رو تکرار نکردن درحق بچه هاشون