چقد برات خوشحالم عزیزم💕
دقیقا همه ی دعواهای ما هم سر این موضوعه
که چرا وقت و اهمیتی ک برای خونوادت قائلی برای من و زندگیت قائل نیستی
منم چندبار خواستم این کارو کنم مثلا با دوستام رفتم بیرون،با خونوادم،ولی دیدم اونم بهونه میگیره همش زنگ میزنه کی میای پس؟من تنها موندم تو خونه!بس نیس انقد بیرون بودن؟با اینکه دو سه ساعت رفتم
بعد ک بهش میگم چطور تو میتونی برای همه وقت داشته باشی بدون اینکه نگران باشی من تنها موندم اما من نمیتونم؟
هیچوقتم جوابی نمیگیرم
بخداااا دقیقااااا همینه
خیلی بچه گونه و بدون منطق حسادت میکنن
یکی نیس بگه شما هر روز پسرتونو میبینین حتی شده در حد سلام احوال پرسی ولی من شاید نهایتاا دو روز در هفته خونوادمو ببینم
چرا همینم باعث حسادتتون میشه؟
دائما تحریکش میکنن ک فلانی به ما اینو گف اینطوری کرد بی احترامی کرد…حتی دشمنای خودشونو با شوهرمم دشمن کردن…فقط واسه اینکه اون حس توجه شوهرمو نسبت ب خودشون بیشتر کنن
مرسی- من هنوزم که میرم حواسم هست خیلی طولانی نشه که باعث اذیتش بشه که نتونم مجدد برم و اذیتم کنه یعنی یه ساعت معقول میرم و برمیگردم
این رفتن و امدنا باعث میشه وقت ما هم پر بشه و یه تفریح کوچولو داشته باشیم که حوصلمون سرنره و حال روانیمون خوب بشه
از طرفی وقتی تنها میرید و همسرتون میفهمه وابسته اون نیستید خیلی چیزا میاد دستش و دیگه نمیتونه شما رو با نبودش اذیت کنه
صرفا با رعایت زمان رفت و امد این کار رو شروع کنید ان شالله که مشکلتون حل میشه و اینکه اصلا گله نکنید ازش که نیست و کجاست و با خانواده اش هست
لپ مطلب اینکه با خودتون حال کنید و منتظر نباشید همسرتون حالتون رو عوض کنه ولی همه اینا در کمال احترام و مدارا انجام بدید
اره ۴۵ ساله
اره شب قبلش از بلندی پریده بود
هممون میگفتیم که مشکلت اینه ولی حتی نخواست گوش بده بار اول خودم بردمش دکتر سونوگرافی اینا کردن گفتن هیچیت نیست
اوردمش خونه دوباره پاشده بود رفته بود بیمارستان ک بستریش کنن
تا نبینی نمیتونی لمس کنی که چی میگم واسه همینم هست که حرص میخورم چون رفتاراشون خیلی احمقانه و بی منطقه
کاش میتونستم انقد خونسرد با این قضیه کنار بیام
اما واقعیتش اینه ک خیلیییی اذیت میشم؛همش با خودم میگم چرا برای من خسته اس،بی حوصله اس،خوب حرف زدن بلد نیس،محبت کردن بلد نیست،ولی با خانوادش اصلااا اینطور نیست…تو بدترین شرایطم که باشه خودشو بهشون میرسونه؛چرا از دست دادن اونا براش انقد مهمه ولی مهم نیست که یه روز منو بابت این رفتاراش از دست بده؟
خیلی از بیخیالی هاشو نسبت به زندگی برای خودم توجیح میکنم که حتما حواسش نبوده و این حرفا…ولی میبینم دقیقا همون رفتاری که میخواستم رو با خونوادش داره و اتفاقا خیلیم حواس جمعه
فقط مشکلم با مادرش نیست کلا همشون همینطورن
پدرشم همینطور و حتی بیشترررر
چون باز مادرشوهرم یه مقدار بیخیاله ولی پدرشوهرم خیلی حسود و حساسه نسبت به اینکه شوهرم به یکی جز خودشون توجه کنه
انگار تو رقابت قدرتن که فقط به من ثابت کنن تو غریبه ای بیش نیستی و پسرما تا ابد برای ماست
برای همین دوس ندارم باهاشون وارد بحث بشم ک دست از این کاراتون وردارین چون میدونم دلشون خنک میشه و بدتر میفهمن کارشون درسته
منظور اسی اینه بیشتر از اینکه دنبال خوب شدن خودشون باشن ترجیح میدن با بیماری توجه بچه شونو به خودشون جلب کنن .مثلا یه مادر شوری میشناسم مریض بود رگ ها ش گرفته شده بود به پسرهاش الکی گفته بود دکتر گفته سرطان داری .که بچه هاش نازشو بکشن هر شب خونه خودشون نگه دارن ازش پرستاری کنن .
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
21 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
23 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز