مدت‌هاست می‌دانم لحظه‌هایی که این‌طور دلم می‌خواهد از همه‌چیز روی برگردانم خطرناک‌ترین لحظه‌ها هستند، لحظه‌هایی که به من می‌گویند فرار کن، لحظه‌هایی که دلم می‌خواهد بروم و دور از همه‌چیز زندگی کنم، دور از هر چیزی که شاید بتواند کمکم کند.
زنده باد عشق | آلبر کامو، ماریا کاسارس
باز، روزی نو در راه است
و تو باید که مُسلّح باشی— با عشق، اندیشه، ایمان، شادی …
چاره‌ای نیست عزیز من!
سهم ما از میلیارد‌ها سالْ حیات و حرکت
ذرّه‌ی بسیار ناچیزی‌ست.
این سهم را، چه کسی به تو حق داد
که با خستگی و پیریِ روح
با بلاتکلیفی، با کسالت، دودِلی
به تباهی بکشی؟
باورکُن!
زندگی را، پُر باید کرد
امّا، نه با باطل و بیهوده
نه با دلقکی و مسخرگی
نه با هر چیزِنه با هر چیزی که انسانِ شریف
از آن، شرمش می‌آید.
زندگی را، پُرِ پُر بیاد کرد: لبریز، و دائماً سرریزکنان:
پُر و خالی.
باور کُن!
از هر حفره که در گوشه‌کنارِ زندگی‌مان
پدید آید
رنگِ دلمُردگی و پوچی می‌ریزد—زشت.
بر جمیعِ حرکاتِ من و تو
بر راه رفتن
نگاه کردن
بحث، منطق
و حتّی خندیدن‌مان. کِدِر
و کثیف
○نادرابراهیمی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز