قشنگترین شعر

امروز که محتاج توام جای تو خالیست

فردا که بیایی به سراغم نفسی نیست ...

شده تقدیر کسی باشی و قسمت نشود؟

سال‌ها گیر کسی باشی و قسمت نشود؟

پشت یک قلب به ظاهر خوش و یک خنده‌ی تلخ

شده زنجیر کسی باشی و قسمت نشود؟

در میان تپش آینه پنهان شوی و

روح و تصویر کسی باشی و قسمت نشود؟

شده در اوج جوانی، با همین ظاهر شاد

تا گلو پیر کسی باشی و قسمت نشود؟

شده آزاد و رها باشی و تا عمق وجود

رام و تسخیر کسی باشی و قسمت نشود؟

می‌شود با همه‌ی ریشه و رگ‌های تَنَت

سال‌ها گیر کسی باشی و قسمت نشود؟

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ی ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس هیچ کسی اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خنک ان قمار بازی که بباخت هرچه بودش

به نماند هیچش الا هوس قمار دیگر

*

ای زلف یار سخت پریشان و در همی

دست بریده ی که تو را شانه می کند

گویند مگو سعدی چندین سخن از عشقت

میگویم و بعد از من گویند به دوران ها

(نمیدونم دقیق گفتم یا نه اصلا اهل شعر نیستم ولی اینو یه جا خوندم خوشم اومد 🤭) 

بوی گل و ریحانه ها 

سعدی

چه ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم

مگر دشمن کند اینها که من با جان خود کردم

ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود

یک شهر تا به من برسی عاشقت شده ست

*

رنگ حناست بر کف پای مبارکت?

یا خون عاشقی ست که پامال کرده ای 

*

ای انار ترک خورده بر فراز درخت

من دستی کوتاهم...

شده دلتنگ شوی چاره نیابی جز اشک؟! 

من به این چاره بی چاره، دچارم هرشب... 

شده در جمع بخندی، در دلت غم باشد؟ 

من به غمگین ترین حالت ممکن شادم... 

شده آیا به کلنجار نشینی که چه شد؟ 

من به این درد پر ابهام، دچارم هرشب... 

شده آیا وسط خنده خود بغض کنی؟ 

نتوانی به کسی، جز به خودت تکیه کنی؟ 

شده آن کس که ز جان دوست ترش میداری 

بی وفا باشد و آتش به جهانت بزند؟ 

شده آیا که غمی ریشه به جانت بزنت؟

عاشقش باشی و او دم ز‌ خیانت بزند؟

مثل زهری که ندانی و به خوردت بدهند...

لحظه پس زدنت،خون به دهانت بزنند!

غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن

روز و شب عربده با خلق خدا نتوان زد