هوف شوهر منم اینجوری بود من ازونام ک دوس دارم مشکلی پیش میاد بشینیم منطقی حرف بزنیم حلش کنیم پروندش رو ببندیم ولی شوهرم برعکس از حرف زدن متنفره دلش میخاد مثلا چند ساعت بعد انگار اتفاقی نیوفتاده برم بغلش کنم و تمام
الان خیلی بهتر شده تو پیام حرف میزنیم حل میکنیم
ی مدت بیخیال شدم حرف نمیزدم باهاش تو خودم میریختم ک باعث شد ازش دور بشم سرد بشم دیگه روزی رسید ک اون میومد التماس میکرد حرف بزن دردتو بهم بگو حلش کنیم بعد دیگه نرمال شد الان بحثمون میشه از خونه میزنه بیرون چند ساعت بیرون میمونه دیگه همونجا پیام میده حالا یا عذرخاهی یا صحبت کردن درمورد مشکله حلش میکنیم دیگع میگع اروم شدی حالا بیام خونه...
بنظرم میتونی تغیرش بدی مشکل اینا درونگرا بودنه بلد نیستن حرف بزنن واس همین میزنن ب سلیطگی، همیشه میگفتم حرف زدن بلد نیسی گوش دادن ک بلدی ولی واقعا پیرم کرد تا تغیر کرد اینقد اذیت میشدم وقتایی ک در جواب حرفام میگف برو بابا چقد چرت و‌پرت میگی نمیدونم تو دیوانه ای حوصله این حرفا رو داری ولی واقعن تا مرز افسردگی منو برد ، منی ک ب هردری میزدم حرف بزنیم حلش کنیم اینجوری شده بودم ک سکووووت مطلق حتا یادمه اخرین بار دقیقا دوهفته تو یه خونه بودیم باهم از کتار هم رد میشدیم میومدیم میرفتیم ولی ن نگاه میکردیم همو ن حرف میزدیم هیچ هیچ انگار وجود نداشتیم، ولی خب بلخره تغیر کرد الان راضیم خیلی عاقلتر و پحته تر شده، ما فاصله سنی کمی داریم کلا زن ها از نظذ عقلی خیلی جلوتر از مردا هستن واس همین اختلاف تو این موارد زیاده
اره دقیقااااا درونگرانس اینو مشاوره هم که خودم رفته بودم گفت
ولی من واقعا عذاب میکشم که حرف نمیزنه من دوس دارم حرف بزنه دعوا کنیم داد بزنیم تموم بشه کلی عین مجسمه میمونه
حالا این هیچی اینکه میگه رفتارم عوض نمیکنم منو میترسونه
بنظرم یبار روش منو امتحان کن اینا چون ب پر حرفی ما عادت دارن ی روز ساکت و سرد باشیم سریع واکنش نشون میدن، این. سری بحثتون شد سکوت کن حتا خودشم پیام داد پیش قدم شد راجبش حرف بزنه تو حرف نزن ولی سرسنگینم باش
