فوت شده،هیچکس نمیدونه ۱۰ ساله میگذره ولی غمش سرد و کم نمیشه عادی نمیشه،یبار یجا گفتم فوت شده بعدش ب دید ترحم باهام رفتار میکردن حس حقارت و بی اعتماد بنفسی کردم دیگه ب هیچکس نمیگم،ولی میفهمن زیاد راجب پدرم حرف نمیزنم با تعجب نگاهم میکنن ک اکثرا اسم مامانمو میارم و پدرم هیچوقت بهم زنگ نمیزنه،پیش روانشناسم رفتم ولی جلساتمو نصفه ول کردم،یکی اسمشو میاره هنوز غمم میگیره بخصوص اگه طرف غریبه باشه
روحش شاد
کاش جلسات مشاورتو ادامه بدی
من هم عزیزم هیچوقت مستقیم نگفتم. نه تو مدرسه، نه دانشگاه، نه محل کار.
خدا پدرت رو بیامرزه، ناراحت نشو از نگفتنت. خیلیا اینطورند چون دقیقا نگاه ها و رفتارهای بعدش زننده ست.
نیازم نیست بگی
ای جانم خدا بهت صبر بده فوت عزیز ترین کس سخته و باورمون نمیشه سال ۸۹ خواهرم فوت کرد اصلا بهش فکر نمیکنم که بینمون نیست اگه فکر میکردم تا الان دووم نمیاوردم
اگه خیلی ذهنشون رو درگیر کنه خودشون میپرسن ازت... بعضیام متوجه میشن ولی به روت نمیارن.
من خودم سریعا متوجه این موضوع تو ارتباط با افراد میشم ، ولی تا زمانیکه خود طرف حرف نزنه یا لازم نباشه نمیگم متوجه شدم.چون بخواد بدونم، خودش بهم میگه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز