دوستان بازم منم.یک مادر ۳۲ ساله که یه دختر ۹ ساله دارم ،من به دلیل مشکلاتی که در زندگیم داشتم ،در این سن دچار فراموشی شدم.یعنی یهویی این بلا سرم نیومد از ۲ سال قبل علائمش شروع شد،نمیشه اینجا همه چیو گفت چون میدونم امروزه تو ایران ادم بی مشکل پیدانمیکنی،پس منم خودمووتافته جدابافته نمیدونم،من ۱۵ سال قبل عاشق شخصی شدم که نشد ازدواج کنیم اما بعداز یک چرخش ۱۰ ساله یعنی ۵ سال قبل باهمون شخصی که قبلا عاشقش بودم اشناشدم چون من جداشده بودمو به همراه دخترم زندگی میکردم اما وضعیت اون مثل من نبود یعنی ۵۰ درصد بود اونم با زنش به هم زده بود و دوسالی میشد که جدا زندگی میکردو زنشم گفته بوده تا قرون اخر مهریه رو ندی جدانمیشم،و اینا جداشده بودن نه به طور رسمی ،پس ما باهم عقد کردیم اما یه جور صیغه نامه ،چون برای عقد به رضایت اون خانوم نیاز بود که یک درصد فکرکنید اون قبول میکرد😅
خلاصه اش کنم ما زندگیمونو شروع کردیم اما به سختی چون همسرم هرچی که داشتونداشتو گذاشت واسه فروش که پول مهریه همسرش رو بده چون اونم یه پسر داشت من هیچجوره راضی نمیشدم که به همسرش مهریه اش رو نده یا بپیچوندش،باوجودداینکه خودمون هرروز وضعمون بدتراز دیروز میشد،اونا اتفاقا خونواده پولداری بودن ولی این زن قصدش فقط ازار ما بود وقتی هم که فهمید ما باهم محرم شدیم یعنی هرروز مشکل درست میکرد و میکنه،متاسفانه من از همون روزا دچار حواس پرتی شدم،و الان یک نمونه از حواسپرتی و فراموشیم رو بهتون بگم از تعجب شاخ درمیارید،مثلا چندبار که از خواب بیدارمیشدم و بچم تکون میخورد با تعجب و ترس میرفتم پیش همسرم و اون باصبوری بهم میگفت جریان رو،و این حاد شدن فراموشی الان دوماهه که شروع شده،الان دارم با گریه این تاپیک رو مینویسم،خدا هیچ ادمی رو دچار فراموشی نکنه،میدونید ازاین میترسم که عشقمو بچه هامو فراموش نکنم.واقعا موندم چیکارکنم،چون من شاعرم اگر بربد شعرهام رو بخونید دردو رنج عظیمی که از این فراموشی متحمل میشم رو شاید یه زره درک کنید.حالا هم اومدم ازتون کمک بخوام من چیکارمیتونم بکنم ایا ایده ای دارید که مثلا وقتی میخوابم و بیدارمیشم کارهای روزقبلم رو فراموش نکنم؟؟؟
