منم دارم. بیقرار و عصبی. پر حرف و بسیار گریه کن.
بسیار داد میزنه و با صدای بلند گریه میکنه.
بیش فعاله و دارو میخوره. روزایی که دارو بدم خیلی خوب و آرومه و میشینه. اما دارو بهش نمیسازه و تیک عصبی از دارو میگیره. من بیشتر موقع مهمون میاد یا میریم مهمونی بهش میدم . اگه چند روز پشت سر هم دارو بدم تیک میگیره بچم.
از دستش بیماری روحی روانی گرفتم. یه آدم دیگه شدم. منم عصبی شدم از دستش. افسردگی گرفتم. انگار تموم نمیشه اذیت هاش و پرحرفی هاش و خراب کاریهاش. البته ناشکری نمیکنم
اونایی که بچه ی معلول دارن که حتی نمیتونه خودش راه بره یا آب بخوره پس چی بگن!