بچه ها من از دست خودم خیلی خشمگین و عصبانی هستم
از اینکه توی ارتباط با آدم های استباه رفتم
از اینکه خیلی جاها که می تونستم کاری بکنم نکردم یا کار غلط رو کردم
از ضعیف بودنم و ترسو بودن ام توی خیلی اتفاقات ناراحتم و مدام هم اون اتفاقات یادم میاد هم عصبانی ام از خودم
این خشمم از خودم خیلی اذیتم میکنه و چند وقت یکبار میاد بالا تا جایی که خوابم رو مختل میکنه و میتونه از خواب بپرونه منو مثل امشب
چطوری خودم رو ببخشم؟چطوری از خودم عصبانی نباشم؟
با این خشمم چی کار کنم؟
ب خودت تلقین کن ک تجربه بوده و نباید تکرارش کنی و باعث شده تو قوی تر از دیروزت بشی
منم همینجوریم از اینکه چرا کمی فکر نکردم و بخاطر ترسم مانع خوشبختیم شدم ولی دیگه گزشته بهشون فکر نکن یاد آوری بدتره منم مشکل خواب پیدا میکنم . اما یه توصیه خیلی مهم از من که صد برابر بدتر از شما هستم و براش چاره نکردم حتما هر طور شده با ورزش بیرون رفتن تفریح روانپزشک هرچی که سرگرمی برات باشه و حالتو خوب کنه خودت رو مشغول کن نذار بدتر بشی
بله همدردیم . منم شده که کلا یک شب دوسه ساعت خوابیدم از درد و فکر از خواب پریدم . سعی کن خودتو دوست داشته باشی و ببخشی ببین من هر وقت به بی فکریهام فکر میکنم پیش خودم میگم خوب من بچه بودم و ترسو هم بودم خطا کردم نمیدونستم مشکلم بدتر میشه ولی چیکار کنم الان بشینم به گزشته فکر کنم الانم رو هم بهم بریزم حداقل بزار از الان ارامش داشته باشم . تو هم اینجوری پیش خودت بگو اصلا خودت رو سرزنش نکن هرکسی خطا میکنه سعی کن حال روحیت رو خوب کنی اعتماد بنفست و ترست رو درمان کنی
خواهش میکنم . منم آسیب جسمی و روحی دارم . راستش جسم رو دکتر میتونه درمان کنه . روح هم روانپزشک . ولی اول باید خودت بخوایی . دوم باید از کسی مثل من که دارم بهت میگم اگه به ترست قلبه نکنی بدتر میشی گوش کنی . و خودتو هرجور شده بسازی سخته ولی میشه سریع نمیشه ممکنه یک سال هم طول بکشه ولی وقتی رو به بهتری بری اون موقع میفهمی معنی زندگی رو . اگه دوست داری میتونم بپرسم مشکلت دقیقا چیه ؟
تو چندتا ارتباط اشتباه با جنس مخالف رفتم که واقعا خیلی آسیب دیدم البته الان تموم شده
یا مثلا خیلی وقتا انقدر می ترسیدم گذاشتم حقم رو بخورن گذاشتم بهم توهین کنن از خودم دفاع نکردم
بعد می بینم خیلی وقتا طرف حق هم باهاش نیست همچین نترس وای می ایسته از خودم متنفر میشم
خیلی هم تو زندگیم عقب افتادم عقب افتادگی هام اذیتم میکنه
عزت نفس و خود دوستیم هم پایین
همیشه هم احساس می کنم خیلی مظلوم و ضعیف ام و سعی می کنم بد عکسش باشم
فکر می کنم دیگران هم اینطوری در موردم فکر میکنن
بچه که بودم این مظلوم بودن رو مامانم همش بهم نسبت می داد می گفت مظلومه مظلومه متنفرم از این کلمه
انگار همش می خوام با مامانم و هویتی که بهم داده بود بجنگم
یا مثلا بابام به شدت مردم پرست و مردم راضی کن
از مردم بدم میاد واقعا از همه بدم میاد
تضادهایی داده شده بهم که اذیتم میکنه
بعد می دونی همیشه هر وقت هم مثلا تو بچگی می خواستم در برابر چیزایی که دوست نداشتم مقاومت کنم نمی ذاشتن
می گفتن مظلوم بعد می خواستم مظلوم نباشم دفاع کنم از خودم می گفتن نه نکن به خواسته بقیه تن بده
