چن وقته یجوری شده خیلی کم حوصلس
همش منو مقصر میدونه بابامم از بس پشتش درومد دیگه نمیشه چیزی بش بگیم(چن ماهه یکی از عزیزاش فوت کرده بخاطر همین بابام میگه باید درکش کنیم ولی واقعا دیگه نمیتونم)
من خیلی دوسش دارم مثه رفیقمه اما ی مدته کلا عوض شده
انقد فشار عصبی رومه همش دارم جیغ میزنم چیزارو میشکونم
دلم میخاد خودمو یجوری خالی کنم
خیلی خسته شدم خاستم یکم دردودل کنم..
مم ت این طور مواقع جلوش افتابی نمیشم
یا بهونه نمیدم دستش
اگه چیزیم بگه ب خودم‌نمیگیرم
به نظرم که چاره ای جز صبر نداری
داغ دیدس طول میکشه حالا حالاها تا خودشو پیدا کنه
مثلا چیکار میکنه:/
نمیتونی برای یه مدت بریی جای دیگه ؟ مسافرت یا خونه خواهر ؟
اخه مادرت دست خودش نیست الان واقعا از دادن عزیز خیلی سخته ادم حوصله خودشم نداره و گاهی ممکنه یسری رفتارا نشون بده که خودشم دوست نداره اونارو
خانواده منم تا یه سال بعد از فوت پدر بزرگم همین بودن
الانم به خاطر مشکلات اینن
ولی قبلش بهتر بودن
ببین اگه حیاط دارین مثل من برو از چسمشون دور باش ملا یه مدت
یا اگه میتونی مسافرت برو
توی گوگل سرچ کن و چند تا روش روانسناسی یاد بگیر بتونی باهاشون درست رفتار کنی
بهونه دستش نده و یکمم کوتاه بیا
همچی گذراست تموم میشه خودتو ناراحت نکن
