بیشتر وقتا به سختی به یچیزی‌میرسم جوری که به معنای واقعی میگم پدرم دراومد تا رسیدم بهش
الان باید یه وسیله مورد نیاز بخریم تو یه زمان محدود، پول نیاز داریم تو‌زمانیه ک هیچکس هیچی نداره حتی بهمون قرض‌بده و ما به چ کنم چ کنم افتادیم
و نمی‌تونیم رو هیچکسسسس حساب باز کنیم نه خانواده ن هیچکس دیگه
دعا کنید
زیبایی و رشد ما درون همین سختی ها و تلاش کردناست..
من چی بگم که یه وسیله میخان بخرم با عوضی گری همسرم روبرو میشم خون ب دلم میکنه تا بخریم
خسیس نیست ولی اینقدر عوضی بازی و دعوا راه میندازه مه نگو
بحق این شبا سال دیگه زیر خاک باشه
که دیوونم کرده
چند روز پیش با یکی از دوستانم که هم ماشین میلیاردی هم خونه هم ویلا هم باغ میلیاردی هم شغل خوب هم ظاهر هم تحصیلات خوب داره صحبت میکردم...گفتم توی زندگی عمیقا" اِحساس رضایت و حال خوب داری؟
بهم گفت نه.........گفت هیچ اِحساسی ندارم ...انگار حِس پوچ بودن دارم.......کاش توی این روزها همه ی ما این حقیقت رو درک کنیم که اگه دنیا هم به ما بِدن چیزی به وجود و ارزش ما اضافه نمیشه و اگه هیچ چیزی هم به ما نَدن چیزی از وجود و ارزش ما کم نمیشه چون وجودِ همه ی ما کامل و بدون نقص و باارزش هست جوری که فراتر از همه ی دنیاست....حالِ خوب داشتن و خوشبختی یک حسِ درونیه که هیچ چیزی در دنیا نمیتونه ما رو عمیقا شاد نگه داره چون همه چیز در درون خود ماست و این وجودِ خود ما هست که به دنیا و دارایی ها معنی میده...
آدم فقیر می‌تونه به پوچی برسه ثروتمندم می‌تونه به پوچی برسه این بخاطر نداشتن فکر و ایده و خلاقیته که به پوچی رسیدن وگرنه اگر آدمی کار و برنامه داشته باشه و مسیری محیا برای رسیدن به اهدافش و کمک به دیگران به پوچی نمی ریه آدمی ک بتونه دستی بگیره کمکی کنه بنظرم نمیتونه به پوچی برسه...ماهم زندگی آنچنانی نمی‌خوایم تو تهیه مایحتاج مون موندیم همش باید از یه چیز بزنیم به یه چیز دیگه برسیم ناشکرم نیستم فقط دارم فکر میکنم چرا ما با وجود این همه دوندگی بازم کم میاریم
