چقدر من بد شانسم

سه تیر می‌رفتیم کربلا چون ساعت هفت صبح پرواز داشتیم چون دفعه اول بود خواهر شوهرم اومد خونه ما شب ساعت دوازده که مارو سه ونیم صبح راه بندازه چون دوتا کوچه با ما فاصله دارن بعد با پدر شوهر مینا بره دخترش با دختر من هم سن بیست ویک ماهشون به هوای هم اونشب نخوابیدن بعد ساعت سه دم رفتن که داشتیم حاضر می‌شدیم دخترم چون نخوابیده بود کلافه شد همش گریه میکرد بعد من اومدم فلکه رو آب ببندم چون خیلی هول هولی شد محکم بستم چون دخترم گریه میکرد بگو فلکه شکسته آب خونه رو برداشته اتاق کلا به پایین زده همسایه پایییینی چون ماهم تو هواپیما آنتن نمی‌داد زنگ زده بود به بازور بلا شماره مامانم حالا هم کلید به مامانم داده بودم هم مادر شوهرم حالا کل اتاق آب برداشته حالا اونارو که مامانم مادر شوهرم در نبود ما تمیز کردن فلکه شیر آب کنار جا رختخوابی الان ریختم بیرون دیدم اونجام بعد نم داده بعد دوهفته هیچکسم دست نزده من تازه خودم وقت کردم یه تشک یه لحاف یه عروسیم کپک زده میگم اگه اونشب اون خواهر شوهرم نمیومد ما رو راه بندازه میموند خونشون تلفنی خداحافظی میکرد من هول هول فلکه محکم نمیبستم خونه رو آب ببر الان کاغذ دیواری کندیم نم داده خدایا اینقدر اعصابم خورده دیگه نپرس من کلا خیلی بدشانس زایمان میشم یه جوری اذیت میشم خونه میخرم یه جور اینقدر دوست داشتم برم کربلا از دماغ اینطوری در اومد اینقدر ناراحتم خونه زندگیم اینطوری شده فقط خواستم اینجا درد و دل کنم