پسرم ١٦ ماهشه خيلي كار داره شلوغ شده و منم هيييييچ كمكي ندارم نه خانواده همسرم ونه خودم و نه خود همسرم فقط شبا ١٠ تا ١٢ كه خونس كمك ميكنه بعدشم كه خواب و سركار
اما يه مهمون داشتم بچش دو ماهش بود بغلش كه كردم انقدددددددد دلم باز بچه خواست پسرمم خيلي مواظبش بود دستاشو ناز ميكرد دوسش داشت يه حس عجيبي دارم
دارم زير فشار زندگي ميميرم اما خودم خيلي تنهام و خيلي دوست دارم در اينده دو تا بچم در كنارم باشن و باهم بزرگ شن
همسرمم خيلي بچه دوست داره
نميدونم اقدام كنم ؟ ميترسم از پسش برنيام
به نظرم بزار بچت حداقل سه یا چهار سالش بشه
نه عزیزم جو گیر نشو
برای بدنت ضررداره بذار سه سالگی بچت مجدد اقدام کن
خدایی سخته
شرایطم مشابه شماس
بچم ۲سال و ۴ماهشه فعلا قید بعدی رو زدم
دست تنهایی بده
از نظر روانشناسا بهترین فاصله ی سنی بچه ها آز 14 ماه تا 3سال هست تو این فاصله کمترین آسیب رو به هم میزنن از نظر روانی
منم دلم بچه دوم میخاد اما از شرایط اقتصادی میترسم
من دومی باردارم
ناشکری نمیکنم
ولی خیلی خوشحال هم نشدم وقتی فهمیدم باردارم
بخاطر مالی
آینده
توصیه میکنم شرایطش ندارین کسی دومی نیاره
بنظر من بذار این یکی از چندتامساله عبور کنه، شیر خوردن و پوشک شدن و حرف زدن.حدود دوونیم سه سالکیش مناسبه برای اقدام که دیگه میزان وابستگیش بشما کمتر بشه وگرنه هم تودوران بارداری خیلی اذیت میشی هم بعد تولد. مخصوصا که کمکی هم نداری
پسرم ک ۱ سال و ده ماهش بود دخترم ب دنیا اومد
بهترین تصمیم زندگیم بود
هیچ کمکی هم‌نداشتم
