گاهی یادم میفته ظلمهایی که در حقم شده
بعد میگم حتما اگاهی نداشتن و مقصر نبودن . آگاهی رو باید رسانه ها و دولت و....میدادن که کم کاری کردن در این موردها .
ولی حاضر نیستم یه لحظه هم برگردم اون روزا .
دختر من ۱۵ سالشه
و ماهی ی بار شاید ظرف بشوره
و نهایتا کمد و کشوی لباس خودش و مرتب کنه
مادرای دهه شصتی پر از زخم هایی ان که تو دلشون اغده کرده و میخوان بچه دهه هشتادیشون همه ارزوهاشونو جبران کنه نمونشم مامان خودم
من توقع ظرف شستن و جارو کشیدن ندارم ازش فقط دلم میخواد کارایی که به خودش مربوط هست رو انجام بده
باورت میشه دیروز رفتم اتاقش رو مرتب کنم کلی ظرف و قاشق و چنگالی که غذا خورده بود و مال یه هفته قبل بود زیر تختش قایم کرده بود
من یه مادر ۶۹هستم
دخترم ۴سالشه یه وقتایی برام ظرف میشوره
سراینم ک هی میگه بیا بازی امروز داد زدم سرش الانم عذاب وجدان دارم😐
مامان من خودش خیاطی بلد نیست بمن میگع چرا بلد نیستی خیاطی؟چرا بلد نیستی آشپزی؟چرا نمیری سرکار(۱۷سالمه)😐بعد هر ثانیه میگه مثل عمه هات سلیقه نداری خونه بچینی😐😐😐
فقط خونه خالی نرن🤣
والا دختر من ۱۴سالشه هیچ کاری نمیکنه در حد کارای سبک مثلاً وسایل نهار یا شام رو ببره یا موقع سفره جمع کردن کمی کمک کنه البته در طول سال همش سرش تو کتابه منم زیاد کار بهش نمیگم ولی تابستونا هم به همین منوال ادامه داره
قبول دارم سختگیری ها و تنبیه های به موقع لازمه تربیته
اما طبق اصول و اندازه
