هیچکس بهم محل نمیده هیچکس باهام حرف نمیزنه نادیدم میگیرن انگار وجود خارجی ندارم میخوام حرف بزنم ولی حس میکنم هیچ کس صدام رو نمیشنوه
یا اگه بشنون صدام رو نادیدم میگیرن
نوچ
همه جا اینطورین باهات؟
یا تو خونواده
تنها نیستی
دقیقا
یبار اره
مامانم هرچی بهش رنگ میزدم میگف بله بله بعد گوش نمیداد یهو قطع میکرد
بعد اخرین بار زنگ زدم چنان عربده کشیدم و گریه کردم
وقتی دوره ی pms رو میگذرونم این حس بهم دست میده
من احساس میکنم تو خودتو دوس نداری به خودت محل نمیدی
درسته؟
تو دورانی که عزت نفسم در پایین ترین لول خودش بود
این احساس رو تجربه کردم ناخودآگاه دنبال عیب و ایراد از خودم بودم حتی کوچکترین حرف بقیه رو به نشانه توهین اذیت و آزار و تمسخر تلقی میکردم
این باعث شده بود این موضوع جزئی از عقیده ام تو اون تایم بشه و بقیه هم واقعا همین رفتار رو با من داشته باشن
منم مثل توعم
حتی یه بار خونه مامان بزرگم منو مامانم با هم وارد شدیم داداش مامانم چهل سالشه فکر کنمبا مامانم احوال ورسی کرد منم داشتم نگاش میکردم احوال پرسی کنم اصلا ادم حسابم نکرد یه نگاهی انداخت صورتشو اونور کرد
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
2 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
