بچه ها من چهار ساله که درگیر افسردگی ام..
مشکل عصبی دارم خیلی چیزا دست خودم نیست..تحت درمانم
توانایی روحی کار کردن بیرون از خونه رو ندارم دارم حرفه ارایشگری یاد میگیرم برم تو سالن های زیبایی
الان من دلم میخواد یه پیج بزنم از تجربه ام تو این سه سال بگم..از مشکل روحیم از روند درمانم بگم..
به نظرتون این کارو بکنم؟
ابروریزی نکن از فردا بگن فلانی دیونه بوده و ....پدرمادرت ناراحت میشن خودتم ناراحت میشی تو کوچه خیابون هر کی بت رسید با ترحم نگا کنه یا جایی هم حق باهات باشه بگن ولش کنین دیونس یا بگن تقصیر ایشونه دیونگیش اثبات شدس حتی پیجشم داره
از خانوادت بپرس
این سبک خوبه
با تولید محتوات با آدمایی که مثل خودت درگیر این مسئله هستن کمک میکنی
ولی از اول یه سری چارچوبا واسه خودت داشته باش
دو روز دیگه از اون ور بوم نیوفتی به خاطر دیده شدن دست به هرکاری بزنی
البته بازم انتخاب خودته هرجور دوست داری
میشه بهم بگی
مثلا چه چهارچوب‌هایی
نه اونطوری نیستم
فقط خواستم تجربه ام و بگم روند درمانم و توضیح بدم شرح حال بدم که مخاطب بخاطر تجربه هام یا اطلاعاتی کع از روند درمانم میدم فالوم کنه
بعدم استوری هارو دنبال کنه ببینه درچه حال و مرحله ای ام
نداره مردم برا اذیت کردنش استفاده میکنن
فردا شوهر میکنه شوهرش شاید هی بگه دیونه ای اگه ب مشکل بخورن راحت میتونه اثبات کنه که ایشون بیماری روحی روانی داره
بعضی چیزا رو ادم نباید گردن بگیره
بعضی چیزا باید پنهون باشن بین خودت و مادرت و دکترت
فردا جاریش میگه مریض روانی و ....
یه سری چیزا رو دیدم یه سری چیزا رو تجربه کردم که میگم
ب حرف گوش کنین تجربه ها رو از دوباره تجربه نکنین
پیجهای آنتی بلاگر چهار تا دروغم میزارن روش و الکی خرابت میکنن
چارچوب که هرکسی بر اساس عقاید خودش میذاره
مثلا یکی با خودش قرار میذاره به هیچ وجه چهره‌اش رو نشون نده
یکی ممکنه واسش مهم باشه به هیچ وجه محل زندگی و خانواده‌اش رو نشون نده
من اینستا ندارم و بلاگری رو دنبال نمیکنم...
اما این کاری که خواستی انجام بدی منو یاد نویسنده کتاب میخواهم بمیرم ولی هوس دوکبوکی کرده‌ام، انداخت
اونم افسردگی دائم داشته و بعد از درمان، داستان زندگی و مسیر درمان و جلسه های مشاوره‌اش رو مینویسه
