من و همسرم ۱۰ ساله با همیم و تا حالا با کس دیگه‌ای هم دوست نبودیم. منظورم حتی قبل از رابطه بین خودمونه.
ولی الان یکی دو ساله که حس می‌کنم خیلی دارم کوتاه میام.
احساس می‌کنم اگه همینجوری پیش بره اگه یه ذره دیگه قوی‌تر شم با اینکه من خودم هنوز دوسش دارم و ترجیح میدم باهاش بمونم ولی به خاطر بی‌احترامی‌هایی که بهم می‌کنه می‌ذارم می‌رم.
حتی اگه الان بچه ۵ ساله نداشتم حتمال داشت اقدام میکردم که طلاق بگیرم و یک زندگی جدید رو شروع کنم.
من همین ۵ روز پیش یه بار در گوشش گفتم حس می‌کنم دوباره خیلی دوستت دارم.
ولی از سه روز پیش یهو خیلی ازم بدش اومد. و انگار از دنده چپ بیدار شد.
کل این سه روز حوصله منو نداره
و این رفتارهاش داره باعث میشه منم حوصلشو نداشته باشم.
شروع کردن زندگی جدید اونقدرا هم که فکر کردی راحت نیست عزیزم ♥️
من هنوز دلم میخواد عاشقی کنم. دلم میخواد هدیه بگیرم گل بگیرم اس ام‌اس عاشقانه بشنوم.
تو گوشم حرفای خوب زده بشه.
به احساساتم توجه بشه.
دلم عشق میخواد....
ولی اهل خیانت نیستم.
ده ساله تو حسرت بیدار شدن یه صبح کنارشم قدر همسرتو بدون منم همسن تو ام تو ده سال کنار عشقت زندگی میکنی من ده سال دلم زندگی کنارش و میخواد زندگی و رابطه تونو از تکرار و یکنواختی در بیار اما ترکش نکن چون هیچی نبودنش و جبران نمیکنه وقتی نباشه میفهمی
چرا باهمدیگه نمیرید پیش تراپیست؟
مطمئن باشید الان بچه تون بیشتر از همه اسیب میبینه
کمک میخام لطفا بیاین تاپیک اخرم😭😭😭😭
منم خسته شدم از زندگی باهاش
اگه جراتشو داشتم خودکشی میکردم
