من یه دختری رو دوست دارم. عاشقشم.
دوساله که عاشقشم. بهش با رفتارهای فهموندم که دوسش دارم.کادو دادم، گل دادم، هر گهی خوردم.
ولی انگار نه انگار. دلم پره. گریه هم نمیتونم بکنم. زندگی من فقط شده کار...انگار یه ماشین که پول در میاره، نه عاطفه ای ، نه محبتی، هیچی. الان هم خیلی حالم بده. مدت هاست. فقط ظاهر سازی میکنم، تو حالتی هستم که اونقدر تنها موندم که میخوام از آدما دوری کنم و هم نمیخوام. به اخلاقم بد شده، صبر و تحملم پایین اومده، روحیه و شوقی ندارم. به خدا عاشقشم.در راه اون میمیرم. هر شرطی رو به خاطرش قبول میکنم. بهترین هارو براش به ارمغان میارم.. ، بهش قول میدم. بهش میگم چندماه بعد. اما فکر نکنم دوسم داشته باشه. حلالش نمیکنم. چیکار کنم؟ وقتی فکر میکنم که قراره نبینمش گریه ام میگیره. همه تاپیک هام مربوط به این دختره.
