من و خواهرم واقعا قانع و مظلوم بودیم و چیزی نمیخواستیم اما برادرم چون کوچکتر بود بیرون میرفتیم یه آبمیوه یاخوراکی بیرونی میخواست براش میخریدن و اون موقع پدرم برا من و خواهرمم میخرید مادرم یه جوری نگام میکرد نمیذاشت از گلوم پایین بره وسطاشم ازم میگرفت خودش میخورد و به پدرم میگفت بخور فلانی (یعنی من)سیره یا دوست نداره
یادمه از یه اسپری خوش بو کننده خوشم اومده بود خودمم پول عیدی داشتم مادرم هی نگاش کرد گفت واقعا میخوایش حالا؟با ذوق خریدمش آوردم خونه رفتم مدرسه فرداش دیدم نیست مادرم برده بود پس داده بود و پولشو گرفته بود شما فکر کن چه حوصله ای داشت و مگه دل من چقدر بی ارزش تر از اون پول بود؟البته بعدها که وضعمون خوب شد خیلی سعی کرد اینکارها رو جبران کنه اما تو دلم مونده.
ای بابا. گناه داشتی واقعاً 😥
بزرگه هم باشی بازم سن بچگی بود خب.
الان کم کم دارم بهت حق میدم.
می‌دونی چیه؟
ما هم بچگی پول خوراکی نداشتیم. اگر هم چیزی می‌خریدیم، مادربزرگم به من و خواهرم پول تو جیبی میداد باهاش خرید میکردیم که همونم ۹۰ درصدشو مامانم از ما میگرفت میداد براقسطاش😂
ولی حس میکنم من بچه حساسی نبودم. زیاد دلم چیزی نمی‌خواست.😁💔
درست میگی. موز و توت فرنگی و گیلاس میاوردن مدرسه.
من میرفتم خونه به مامانم میگفتم میخوام. میگفت پول ندارم مامانی بعد همون روز می‌رفتی خونه مامان بزرگم می‌دیدم شسته برامون آورده.
مادربزرگم خدا رحمتش کنه خیلی کمک مامان و بابام بود.
