روزای تلخیه ی مسعله ای دارم ن خانواده شوهرم پشتمن ن حتی خور شوهرم ی مشکلی دارم ک خیلی سختمه ولی میبینم جاریام مشکلاتشون حله امشب رفتم پیش مادرشوهر چن تایی تیکه بارم کرد برگشتم مشکلمو بهش،گفتم شوهرم گفتم عصبی شد میگه،از دست غرات روانی شدم کاری نکن طلاقت بدم مشکل من بچها غیر عقلانی خود خود گرفتاریم ولی میخان زجرم بدن خیر نبینن کاش میشد خودمو بکشم
توکل بر خدا کن
خیلی تنهام اخه خدا اگه خانوادش حامیم نیسن چرا شوهرم حامیم نی چرا خدا چرا کاش میمردم
آخرش نفهمیدم چی شد
اصلا بعضی مردهاخوششون نمیاد همش اعتراض کنی ازمادرشون شایدزیادحساس شدی یک مدتی بی خیال باش اهمیت نده به حرفهای خاله زنکی
خب چه ربطی به خانوادش داره؟اوناکه مسوول حل کردن مشکل شمانیستن عزیزم
بعدم زندگی جاریات یاکلن بقیه به خودشون ربط داره بخای خودتوبااونامقایسه کنی یاحسودی کنی خودت اذیت میشی
تواین دنیا ازکسی انتظارنداشته باشی راحت تری
حتی اگه میدونی به کسی ام روبندازی مشکلتوحل میکنه سعی کن اینکاروانجام ندی روپای خودت بمون
مشکلت چیه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز