من چند ساله اومدم تو یک محیط جدید و خیلی روی رفتار دیگران دقت میکنم.
واقعا از خودگذشتگی خیلی پایینه.
من معلم هستم و حتی بچه ها که ذاتشون پاک تره هم بر اساس تربیت و فرهنگ دائم به فکر خودشونن
واقعا چرا آخه چرا همش به فکر اینیم که جای خوب ، موقعیت خوب، غذای خوب و...... برای ما باشه و ......
حس میکنم این حد از خودخواهی خیلی اذیتم میکنه
بله متاسفانه
درستش همینه. ذات نوع بشر هم همینه. راه درست تکامل و بقا خودخواهی هست. خودخواهی تو ژنتیکمونه
تو خیلی خوبی
منم گاهی از خودخواهی ملت حالم بد میشه
حتی تو کار خوب ام ، سلفیش و خودخواهی وجود داره.
چون بخاطر اینکه حالت خوب بشه و حس خوبی بگیری ، کار خوب انجام میدی .
و انسان همینه .
متاسفانه بی تفاوتی داره شایع میشه کم کم
یعنی این که طرف میگه فلانی مشکل داره اون یکی میگه به من چه مشکل خودشه
بجز بچه ها و کسانی که آموزش گرفتن اینطور باشن. فک کنم بیشتر مردم ناسپاسی دیدن و بعدش تصمیم گرفتن که فقط خودم.
ماهایی که از اول اینطوری تربیت نشدیم اذیت میشیم و برامون سخته ولی اونا فکر میکنن رفتار نرمال همینه
تو محیطی که من الان هستم تربیت و فرهنگش با روحیاتم خیلی فرق داره.
گاهی به کارهای خودم شک میکنم میگم شاید من اشتباه میکنم و باید خودخواه بشم
آره اکثرا اینطور شدیم به نظر من یکم جنبه خوب داره مثلا مثل مادرهای قدیمی خودمون و آرزوهامون رو فدای خانواده و بچه نکنیم خیلی خوبه
انسان ذاتا خود خواهه
اینکه بخواد از خودگذشتگی کنه انتخابه
خیلی ها انتخابش نمی کنن
اون هایی هم که انتخابش می کنن از طرفه خود خواها ضربه می خورن
حتی دارن تو مخ مادرا میکنن که فقط خودت مهمی و داریم‌میبینیم خانمهایی که راااحت بدون تلاشی زندگیشون باوجود بچه میپاشونن ومیرن سی خودشون!!!! حالا شما از بچه مدرسه ای ها چه انتظاری داری تو این جامعه!!!
تو مدرسه ی ابتدائی هستم گاهی دلم برای بچه ها و آیندشون می سوزه . آخه نوع دوستی به نظرم خیلی توشون ضعیفه.
من خیلی کارها براشون میکنم تا بتونم کمی عوضشون کنم ولی گاهی حس میکنم تلاشم بیهودس
به نظرم تک تک انسان ها ، حیوانات و حتی گیاهان اطراافمون
از ما تاثیر میگرند و خوبی و نیت پاک هم دیگررو می فهمن و همین طور برعکسش.
انسان از خوشحالی دیگران گاهی بیشتر از خوشحالی خودش لذت میبره ولی تو محیط من اثرا اصلا نمی خوان این قضیه رو تجربه کنن
