منم اینطوریم تو همه جمعها. تو دانشگاه تو جمع همکلاسیها همیشه تک میفتادم هم صحبت نداشتم. سعی میکردم خودمو بچسبونم بقیه باشون گرم بگیرم ولی انگار حوصلشون بامن سرمیرفت کلا طفره میرفتن از هم صحبتی با من. فک کن خودم شمارمو نوشته بودم میدادم بهشون توروخدا به منم خبر بدین اردوییه یا امتحانی کنسله یاخبری بود به منم بگین بازم یادشون میرفت به من خبربدن مثلا میرفتم سر کلاس میدیدم کلاس فقط پسران. نگو دخترا رو برده بودن اردو به من یک نفر خبر نداده بود.همینو در نظر بگیر برا دوران کارشناسی بعد ارشدم همین اونم تو خوابگاه. بعدم ازدواج و تو فامیل شوهر همینجور تک میفتادم.کسی طرفم نمیومد( همیشه از جانب من مهربونی و لبخند بوده ولی طرف انگار حوصله صحبت با منو نداره )
الانم که باشگاه میرم که کلا تون صدام پایینه و تو جمعها اصلا صدام نمیرسه تازه اگه چیزی برا صحبت بنظرم برسه