میخام داستان زندگیمو بگم...

بچه ها مامان من به حدی عوض شد که من هنوز که هنوز فکر میکنم شاید بدخواها برامون دعا نوشتن

حتی چند بار بابام پیش دعانویس رفته... همش میگه برا تو دعا نوشتن... بچه ها من از همون سن به بعد زندگی خوش ندیدم...

ناگفته نمونه ۱۲ سالم بود ازمون تیزهوشان دادم بعدشم که ۴ سال اونجا درس خوندم... تو المپیاد رتبه میوردم.... دختر عموم هم خیلی تلاش کرد ولی قبول نشد و همیشه بهم طعنه میزد که سالی که تو ازمون دادی ازمونا راحت بودن 

نمیدونم من میگم اخرش ببینید واقعا حسوده یا من بد برداشت میکنم

۱۵ سالگی خیلی خواستگار داشتم چون اون موقع یکم سنم بیشتر از ۱۵ میخورد... البته الان اونجوری نیستم... ولی هربار که خواستگار مبومد مامانم میگفت نمیدونم از چیه تو خوششون میاد؟؟

هربار که خاله هام از قیافم یا اندامم تعریف میکردن مامانم میگفت این کجاش خوشگله من ازین قشنگتر بودم

من اعتماد به نفس نداشتم مامانم همیشه بهم میگفت تو اخلاقت خیلی بده... بارهرکی ازدواج کنی سر دو ماه طلاقت میده

همیشه میکفت کی تورو نگه میداره

بچه ها اینا و اصلا با لحن بد نمیگفت ... با لحن کاملا جدی میگفت. حتی قبلش میگفت ناراحت نشیا به خاطر خودت میگم... من مادرتم به فکرتم 

یه خواستگار داشتم خیلی سنش زیاد بود... منم اون موقع درس میخوندمو تو فاز ازدواج نبودم... قیافه خوبی نداشت و در کل اصلا در سطح هم نبودیم و من ازش خوشم نمبومد.... بابامم دوست نداشت ازدواج کنم... ولی مامانم همش میگفت اینو کسی نگه نمیداره بزار حداقل به اینا که خانواده خوبین بدیم اینا زن نگهدارن ‌. طلاقش نمیدن

بچه ها این حرفارو حداقل روزی یبار تکرار میکرد... انقدر تکرار میکرد که من مطمعن شده بودم که اخر و عاقبتم طلاقه و خیلی به طلاق فکر میکردم

خلاصه که این وسط بابام خیلی دوستم داشتو به فک. ایندم بود تمام تلاششو میکرد من درسمو بخونم و به مامانم اجازه نمی‌داد اسم خواستگار بیاره

البته یادم رفت. بگم... من بعد ۴ سال که رشتمم ریاضی بود تصمیم گرفتم برم هنرستان ... به دلایلی که حالا ابنجا جاش نیست... ولی بعد اون مامانم خیلی خیلی بدتر شد باهام و هر روز اسم ازدواجو میورد... میگفت تو که اخرش هیچی نمیشی لااقل زود ازدواج کن

مامانم میخاست پزشکی برم.. ولی من اصلا علاقه نداشتم و به رشته های مهندسی علاقه داشتم