تاپیک جامع ***زایمان طبیعی پس از سزارین***

عزیزم چقدر عالی هزار ماشاالله

منم دومین زایمانمه و پسفردا نوبت دکتر دارم۳۸ هفته و ۵ روز هستم پیاده روی دارم دم نوش تخم شوید و..میخورم گل مغربی میذارم دکترم گفتن ختم بارداری آخر ۳۹ هفته ست پسفردا نوبت دارم پیششون فوق العاده میترسم از اینکه نتونم طاقت بیارم درد معاینه تحریکی واقعا زیاد بود دوبار معاینه تحریکی شدم بار اول گفتن‌لگن عالیه ولی دهانه رحم سفته...یک سانت باز شدم بار دوم دوبار تحریک کردن ماما گفتن یک و نیم سانت باز هستم و بعد تحریک کردن 

من شهرستان هستم و تا محل زایمانم تقریبا یک و نیم ساعت تو راهم باید برم قم،نظر خودمم همینه که دردهام شروع بشه و بعد برم چون واقعا نمیخوام سزارین بشم ...چون شما تجربه داشتید پس بمونم تا شروع دردهام؟۵تا مغربی زیاد نیست؟

رستای عزیز من این تایپیک رو از سال ۹۸ دارم که دخترم رو باردار بودم،ولی متاسفانه با دکتر بدی همراه شدم و به بدترین شکل سزارین شدم و آسیب خیلی زیادی دیدم طوری که اگر ناخواسته باردار نمیشدم سر یه دونه میموندم..فکر میکردم شما دیگه توی سایت نیستید و آرزوم بود با شما صحبت کنم😊

خیلی خوشحالم که جوابمو دادید ان شاالله صبر میکنم تا دردام طبیعی شروع بشه

ببخشید مُقُل اَرزق چیه؟

درست نوشتم تلفظش رو؟

عوارض نداره برای جنین؟

چطور مصرف کنم؟

از عطاری باید بخری 

همسرم متاسفانه الان یکساله درگیره.اینقدر دکتر وازمایش رفته اما بی فایده.تو آزمایش چیزی مشخص نشده.همشونم مبندازول وپی پردازیم میدم اما فایده نداره.من علائم خاصی ندارم،نمیدونم دارم یا نه،مینرسم اقدام کنم وباردار بشم،نمیدونم خطری برای جنین داره یا نه

شاید میکروب رفته تو معدش

این مورد رو گل گفتی، موافقم باهات، پارسال یه کلیپ دیدم یه مهندس انقلابی بسیار معروف( اسمش خاطرم نیست می‌دونم عضو هیات علمی دانشگاه بود)، گروه ایشون موظف شده بودن برن سمت قصر شیرین که زلزله اومده بود اونجا برای مردمی که خونشون آوار شده تو همون زمین مجدد خونه بسازن، حدود یک ساعت جناب مهندس توی اون خونه ای که در حال ساخت بود صحبت میکرد می‌گفت این خونه دیوارهاش همه یک نوع دیوار پیش ساخته دانش بنیان هست که وسطش سیمان ریخته میشه ضد حریق و ضد زلزله و عایق هست و جالب این که می‌گفت فقققققط با ۵۰ ملیون ظرف ۳۰ روز این خانه آماده و تحویل صاحب خونه است، زیربنای خونه تقریبا ۱۲۰ متر بود + ۳۰ متر حیات. هزینه مصالح دانش بنیان ساخت این منازل میشد ۵۰ تومن و ظرف یک ماه آماده بود با بالاترین کیفیت. می‌گفت امان از مافیا امان از مافیا، زمین بدید دست ملت بگذارید خودشون خونه بسازند!

شما درست میگی این مورد هم مافیا بیداد میکنه، آپارتمان اصلن به نظر من برای ازدواج های سفید و هم خونه ها تدبیر شده، اصلن برای زندگی خانوادگی با روابط اسلامی و فرزند پروری و پر بچه بودن طراحی نشده! 

ما تو یزد، تو روستا، خونه ی پدری بنده و تمام خونه ها اینجوریه که تقریبا ۵۰۰ متر هست که نصفش حیات و حوض و باغچه و درخت، اون نصف که ساختمونه حداقل سه تا اتاق داره، یک اتاق ال مانند که بهش میگن اتاق پذیرایی! این اتاق تمیز و مرتب و فرش شده و پشتی داره فقط برا مهمون و مراسمات و مجالس باز میشه، تمام دیوارها تا جای پریز سنگ یا کاشی شده ( که بچه ها هر چقدرم دست زدند و مداد کشیدن همه با یه دستمال پاک میشه), آشپزخونه جداگانه است ، بزرگه، درب جداگانه داره، حمام دستشویی جداگانه است، رختکن داره بزرگه( یه زائو می‌خوان ببرن حمام همه جاشونه)، تو حیاط دستشویی جداگانه داره، گلخونه داره وسط هال، یه زیر زمین بزرگ داره جهت انباری، 

خلاصه بدون تشریفات و تزیینات یه خونه ی بزرگ کاملا ساده و تمیز....

حالا من تو این آپارتمان فسقلی که جای خوابمون، جای غذا خوردنمون، جای مهمون آومدنمون همه و همه کف هال فسقلیه،🤦 آشپزخونه ی فسقلی نه در داره نه حتی اپن داره  با چهار تا کابینت ، آخه کفش حتی چاه ندارن برا شستن،🤦

دیوارها تا پایین کج، الان یه نقطه ی سفید نداره تا زیر پریز، خوب نمیشه که هر ثانیه بچه رو زنجیر کنی نرو دست نزن دیوار خوراکی نخور مجسمه باش بشین ،🤦 خلاصه که منم ناااابود نااااابودم از آپارتمان نشینی، یعنی روزی نیست که من آه و حسرت از نهادم بلند نشه، دلم برا بچه ها میسوزه! تمام کودکی شون تو آپارتمان حروم شد،😭

منی که خودم تمام کودکیم کف باغ و جوی آب و زمین کشاورزی سپری شد...

دعا کنید مامانا ماهم زودتر ازین تهران بکنیم برگردیم روستای پدری بنده، تو رو خدا دعا کنید برامون، واقعا دیگه بسه هر چقدر غربت کشیدیم و اینجا بی کسی داشتیم....

الهی به حق امام زمان این نی نی جدید روزیشو باخودش بیاره برید جایی که دلتون خوش باشه خونتون وسیع باشه 🙏🙏🙏

جاری منم سومی رو که آورد از یه خونه ۶۰متری نقل مکان می کنن به یه ۱۳۰ متری...بهش میگفتم باورکن روزی این محمدحسینته

بچه ها من همه حرفاتون رو در مورد دولت و اینا قبول دارم. کارشکنی ها یکی دو تا نیست. ما هم تو شرایط سخت زندگی کردیم و دردودل زیاده. فقط به عنوان فردی که هم زندگی توی آپارتمان کوچیک هم توی خونه ویلایی بزرگ رو تجربه کرده میخوام یه نکته بهتون بگم. توی 3 سال اخیر سه تا خونمم ویلایی بودن و حیاط دار. 

خونه قبلیم بنا 115 متر بود و حیاط شاید 300 متر یا بیشتر. بچه ها کلی کیف میکردن. به زور از حیاط میاوردمشون خونه. چقدر لباس و دمپایی خراب کردن و چقدر سیاه شدن. حالا مهم نیست.   

اکثر روزا کوثر به بغل مجبور بودم چند بار پله هارو برم پایین و بیام بالا. در حیاط رو یبار قفل نمیکردم با وجود کلی تاکید یهویی بچه سر از اون ور خیابون و بغل سوپر مارکتی در می‌آورد.

خصوصا باقرم که اصلا نمیترسه. حالیش نیست. بچه 3و نیم ساله چی می‌فهمید آخه. 

خدا میدونه چقدرررر من اونجا استرس کشیدم. تمیز کردن حیاط که از تمیز کردن خونه به مراتب خیلیییی سخت تر بود. اونم اغلب باید شوهرم وقت می‌کرد و انجام می‌داد. کار من نبود. اگر نمی‌رسید مهمون میومد خدا میدونه با چه صحنه ای مواجه میشد. همیشه سوژه بودیم سر همین.

انگار بچه ها زمین رو حفاری میکردن. 

نمیدونید چقدر وسیله خونه رو توی حیاط خراب کردن. (در این شرایط سلول های عصبی من دچار زلزله میشدن گاهی یهو شوک میشدم نمیتونستم از جام تکون بخورم و فقط به بقایای اون وسیله نگاه میکردم بچه هام خرابکار نیستن ها. پشت همه این کارهاشون یه اندیشه ای از خلاقیت بود.) مثلا بدون اینکه من بفهمم هرچی توی بازی به کارشون میومد میبردن حیاط باهاش بازی میکردن. یکیش کنترل تلویزیونی که تازه خریده بودیم. چون بخش زیادی از حیاط برا باغ بود و خاکی بود سریع همه چیز خراب میشد. شستن راه پله خودش یه پروژه عظیم بود چون خاک هارو با خودشون میاوردن بالا. یه بند خم بودم روفرشی رو مرتب میکردم تا اون خاک ها به فرش نو، آسیب نزنه. خودشون هم چرک خالص   اگر بخوام ادامه بدم می‌فهمید برای آزادی عمل دادن تو این محیط ها، چقدر کوزت وار باید کار کنیم. ما که مث قدیمی ها همدلی اطرافیان رو نداریم. کمک حال نداریم. تازه خونه ما تازه ساخت و مدرن بود. از این جهت ذره ای سختی مضاعف برای من نداشت. 

همسایه ها هم هر روز یه قصه ای. 

یکیشون که بسیار پر حاشیه بود و اهل شکایت قضایی، یه بار چون پسر من ساعت 9 توی حیاط بود و داشت جین بازی کردن، آواز میخوند (نمیگم کارش درست بود. منم اصلا صبح ها نمیذاشتم برن حیاط با اینکه مخم رو میخوردن و کلی باهاشون جر و بحث داشتم اون روز بار اول بود اجازه دادم به دلایلی) خلاصه همسایه شروع کرد به توهین به بچم. با اینکه فاصلمون از نظر طولی بیش از 200 متر بود. منتها پسر من به ساختمون اونا نزدیک تر شده بود. منم روی توهین حساسم. به حدی اعصابم خورد شد قفل کرده بودم تا بحال کسی به بچم تو روم فحش نداده بود

اصلا داستان زیاد داشتیم. بچه های اون یکی همسایه ها بخاطر حیاط ما که آزادی عمل داده بودم، میومدن گاهی مجبور بودم 5،6 تا بچه رو یجا مدیریت کنم. غیر از کوثرم. 

واقعا حرف زیاده. شاید بگید مدیریتت ضعیف بوده. ولی اصلا اینطور نیست. چون برای هر کدوم از این چالش ها تا حد زیادی من و همسرم تلاش کردیم. بچه ها کیف میکردن اون بیچاره ای که له شد من بودم. 

الانم خونمون 130 متره. حیاط در اختیارمون نیست. 

ولی توی خونه همون قدر اعصابم بهم میریزه که توی خونه زیر 50 متر توی تهران اعصابم بهم می‌ریخت. بچه ها ببخشید شر بازیشون کمتر که هیچ چند برابر بیشتر میشه.

معتقدم ما فقط میتونیم شرایط زندگی بچه هارو بهبود بدیم. اگر منفعتی هست برای اوناست. و در آینده شاید برای ما

خودمون همواره والد هستیم و به سختی باید خودمون رو کنترل کنیم مقابل اینهمه فشار مسئولیت. منکه اینجا بدون حیاط خیلی راحتم. برنامه ریزی میکنیم یه روز در هفته مثلا میریم طبعیت میریم تفریح. خیلی بهتره اینجوری خودمم یه نفسی میکشم.

نمیگم خونه بزرگ منفعت نداره. نه بخدا. داره. خیلیم زیاده ولی اگر دنبال راحتی و آرامش و آسایش هستید اصلا فکر نکنید معجزه وار تو همچو خونه ای عایدتون میشه. اتفاقا چالش هایی داره که توی خونه های کوچیک نیست. برای اعصاب خورد، کافیه سه چهار تا بچه پشت هم داشته باشید