با خانوادمم غریبم حس میکنم جزو اشیا خونم ....
دلم میخواست آدمایی بودن ک دوستشون داشتم دوستم داشتن....
اما من هیچکسی دوست ندارم کسی هم دوستم نداره ...
امروز روز ششمی ک پام از خونه بیرون نزاشتم :/ خب برم چیکار ؟ همینجوری بگردم تنها؟ کسی ندارم باهاش برم
کسب ندارم باهاش حرف بزنم
وقت کلاس رفتن وباشگاه رفتم ندارم ......
اگ آدمای ارزشمندی دارید تو زندگیتون خیلی خوشبختین💔 کاش یکی بود باهاش حرف بزنم
چند سالته
چرا تو منی؟؟؟؟
منم کاش یکی بود باهاش حرف میزدم
عزیزممم🥺🥺🥺 میتونی با من درد و دل کنی
منم تازه اومدم ی شهر دیگ و هیچچچچ دوستی ندارم خیلی ناراحتم
منم هیشکی رو ندارم
بد ترش اینجاس ک الان به شدت عصبی ام
و نمیدونم چیکار کنم
خاموالم همیشه این حس بهم دادن ک همه از تو بدشون میاد دوست داشتنی نیستی از بچگی با هرکی همکلام میشدم بعدش مامانم میگف من اگ جای فلانی بودم دیگ محلت نمی‌دادم....
انقدرر اینارو گف ک هراس اجتمایی پیدا کردم الان من موندم و ی کوله بار مشکل
خودش کجاس؟ بیرون داره میگرده با داداشم
اتفاقا اصلا گیر نیستن .... کسی ندارم برم بیرون باهاش از طرفی تایمم خیلی پر نمیتونم برم باشگاهی کلاسی ک با چند نفر آشنا شم .....
باورت میشه از هر ۱۰ روز ۸ روز تو اتاقم اون دو روزم تو خود خونم جایی نمیرم
قبلا مامانم یکم اهمیت میداد الان حتی میاد خونه از سرکار نمیاد ی سلام کنه بهم مدام جوری رفتار میکنه انگار مزاحمش ام منم آدمم غرور دارم
