دقیقا یک ماهه که فرزندم رو از دست دادم . هرچی راجع به داغ فرزند شنیدید بذارید کنار ، وحشتناک تر از چیزی بود که تصورش رو میکردم . به خواب خودم نمیاد ولی به خواب بقیه میاد میگه به مامانم بگید من حالم خوبه ، جام خوبه ناراحتم نباشه .
اما من نمیتونم ناراحت نباشم . انگار تو یه ماهیتابه پر از روغن داغم ، هی اینور اونورم می‌کنند تا بیشتر بسوزم . تا بیشتر داغ بشم.
دلم براش تیکه تیکه شده ، از خواب و بیداری میترسم ، از هر لحظه زندگی که دارم بدون حضورش میگذرونم وحشت دارم ، از صبح تا شب مدام تو بغلم بود ، تا میذاشتمش رو زمین چهاردست و پا دنبالم میومد ، صبح تا شب ، شب تا صبح میگفتم خدایا شکرت که این بچه رو به من دادی ، خدایا شکرت که مامان شدم .
لطفا از ته دل دعا کنید بزودی بهش بپیوندم و دنیای دیگه ای وجود داشته باشه و برم اونجا بزرگش کنم .
من تموم دارایی ام ، تموم زندگیم ، قلبم رو از دست دادم .
فقط دعا کنید برم پیشش . بزودی زود 💔
