همیشه به نویسنده های ایرانی کم لطفی میشه و حتی اگه اثر خوب یا متوسطی هم نوشته باشن بازم بد جلوه داده میشه که این اثر هم گه گاه ازین موضوع استثنا نبوده
نظر شما در مورد این کتاب چیه
به نظر من یکی از چیزایی که برجسته میکنه این کتاب رو وجود بعد های مختلف شغل و پیشه های مختلف در این اثر هست یعنی اگر کسی عاشق باشه جنبه عاشقانه داستان براش خوشاینده و اگر کسی سیاسی باشه جنبه سیاسی و .. که نویسنده به خوبی سعی کرده اثر رو به سمتی که عام بپسنده هدایت کنه
کتاب ایرانیییی فقط تکه هایی از یک کل منسجم اونم از پونه مقیمی ...
بقیه اش مسخره اس🚶🏻♀️
رمان نویسی ایران به طرز وحشتناکی دارای ضعف و انحطاطه و با نویسندگان سطح پایین مواجه هستیم.
بزرگ علوی یکی از کم‌شمار نویسندگان خوب رمان بوده.
رمان چشمهایش هم رمان قشنگیه. مخصوصا در زمینه سیاسی و اجتماعی.
ولی به نظرم در زیباییش اغراق شده. وقتی داشتم میخوندمش انتظار یه شاهکار بزرگ داشتم. در حالی که میشه گفت متوسط رو به قوی بود.
من این کتاب رو دوست نداشتم خوشم نیومد
ولی از نوشته های عباس معروفی، صادق چوبک، احمد محمود و سیمین دانشور خیلی خوشم میاد
کتاب پریچهر ، قهوه تلخ آقای نویسنده اینو رو خوندم و بعدش دیگه رفتم سراغ کتاب و رمان های خارجی ، ک بنظرم خیلی فوق العاده بودن ، مخصوصا کتاب چرا تا به حال این ها رو کسی به من نگفته بود یا شفای کودک درون یا تولستوی مبل بنفش تموووم این کتاب ها اومده بودن روانشناس های خارجی درباره مراجعه کننده هاشون صحبت کرده بودن و راهکار دادن .این کار کمک میکنه افرادی که هزینه چندین جلسه مشاوره رفتن رو ندارن و حالی روحیشون خوب نیس حداقل یکم حالشون بهتر بشه ، کدوم روانشناس ایرانی اومده تا حالا علم روانشناسی و راهکارشو در کتاب بنویسه تا به مردم جامعه کمک بشه؟ همه دنبال پولن ، دنبال هزینه ۴۰۰ تومن مشاوره ان
بنظرم من داستان جذابی داشت و اینکه توی توصیف جزئیات خیلی قوی بود البته من وقتی این کتابو میخوندم نمیدونستم از کتابای خیلی معروفه
آها یعنی با دوتا کتاب که خوندید با کل ادبیات ایران آشنا شدید؟ اونم کتابی مثل قهوه سرد آقای نویسنده که تنها علت فروش بالاش تبلیغ نویسنده‌اش تو کانال تلگرامش بوده.
هیچ وقت هم به ذهنتون خطور نکرد سراغ سووشون، سمفونی مردگان، همسایه‌ها، شازده احتجاب، تنگسیر، بوف کور، سگ ولگرد، سال بلوا، چراغ‌ها را من خاموش میکنم، آبنبات هل‌دار و خیلی کتابای دیگه که الان حضور ذهن ندارم برید شاید اونا چیزی متفاوت برای عرضه داشته باشن.
من خودم هم بیشتر رمان خارجی میخونم و به نظرم اونا سطح بالاتر هستن. به خاطر نحوه تربیت، فرهنگ متفاوت، آزادی بیان بیشتر و هرچی. ولی وقتی با قطعیت همون اول گفتید تمام کتابای ایرانی مسخره هستن متوجه شدم شما یا خیلی کم در این زمینه تفحص کردید یا با سبک‌شناسی و مکاتب نویسندگی آشنا نیستید.
درسته تصویر سازی خوبی که داشت باعث میشد صحنه ها رو ما تو ذهنمون تجسم کنیم یا به عبارتی این داستان رو زندگی کنیم البته که این مورد به خاطر تجربه‌ای هست که بزرگ علوی با سفر خارجی و نشست و برخاست با آدم های سرشناس و مطالعه کتب فراوان جمع کرد و در کتاب خودش به نمایش گذاشت
