داستان واقعی بنام مهرانگیز

۵۷

از تعریف های فروغ خندم گرفته بود ، دوباره شده بود همون فروغ سابق

رفتم بغلش کردم و گفتم این خنده ها از روی غمه یا شادی ؟

فروغ تلخ خندیدم  و گفت نمی‌دونم ...

از یک طرف رها شدم از عشقی که بهش امید واهی داشتم ، حس سبکی دارم شاهگل عین آدمی ام که انگاری گریه کرده و الان سبک شده ، نمی‌دونم غم هست ولی سبکم ...

محکم تر بغلش کردم و گفتم همایون گفته آقای دکتر خیلی خوبه ، فروغ با تعجب منو از بغلش جدا کرد و گفت همایون به تو گفت ؟

ترسیده از حرفی که زدم گفتم نه بابا ، به شهرزاد گفته.

فروغ خندید و گفت بیا بریم پایین یکم به این دختره پریسا بخندیم ، افاده ها طبق طبق .

نمی‌دونم چرا جفتمون رو دور خنده افتاده بودیم ، انگار نه انگار امشب قرار بود قول و قرارای شوهر دادن فروغ بزارن .

فروغ بهم نگاه کرد و گفت یه وقت با این لباس نیای ها ، همچین درست حسابی موهاتو واکن اون لباسی که برات از لاله زار خریدم بپوش و بریم این دختره رو سیر تماشا کنیم .

فروغ رفت و گفت دیر نکنی ها !

لباس پوشیدم و مشغول شونه زدن به موهام بودم که در اتاقمو زدن.

بعد چند لحظه مکث در باز شد و همایون با لبای خندون گفت میگم خوب شد که اتاقمون بهم نزدیکه ، تا حالا صدای خنده هاتو نشنیده بودم

چی شده که انقد خوشحالی ؟

لبخندی زدم و گفتم سر صبح ندیده بودند شاد بودم .

همایون اخماشو توهم کشید و گفت می‌دونی به این کار تو چی میگن ؟

سو استفاده از ضعف آدم

گفتم آره ، شبیه کاری که تو با فروغ کردی .

همایون بی حوصله یه چیزی زیر لب گفت و از اتاق بیرون رفت .

همایون درست می‌گفت ، پشتم بهش گرم بود اونقدر گرم که نه از دعواهای بدری خانم میترسیدم نه از فلک شدن و تحقیر شدن .

انگاری حتی بدری خانم هم فهمیده بود پشتم به یه چیزی گرمه ، از وقتی اومده بودیم اینجا اصلا سر به سرم نمیذاشت .

پله ها رو پایین میومدم و صدای ظریف ناآشنای دختری رو می‌شنیدم که با خنده گفت همایون جان اینبار که رفتی شیراز حتما منو هم همراه خودت ببر ، شنیدم بهار شیراز ادمو مست خودش می‌کنه .

چشمم به چشم همایون افتاد که داشت بهم نگاه میکرد ، پیرو نگاه همایون چشم پریسا و مادرش هم برگشت سمتم .

هیچکدوم از جاشون بلند نشدن ، تا حالا هیچکس به خاطر من از جاش بلند نشده بود چرا انتظار داشتم اینا از جاشون بلند بشن؟

۵۸

چرا انتظار داشتم اینا از جاشون بلند بشن؟

رفتم جلو و سلام کردم ، مادر پریسا از جاش بلند شد و با اکراه دست داد ، پریسا سرجاش نشسته بود . دستمو که به سمتش دراز کردم لیوان چایشو زمین نذاشت و دست نداد .

با حرص بهش نگاه کردم و خواستم بشینم که صندلی خالی نبود ، فروغ گفت بیا جای من بشین برم برات یه چایی بریزم .

هنوز حرفمو نزده بودم که همایون بلند شد یه صندلی آورد گذاشت کنار صندلی خودش و گفت بشین .

متوجه نگاه های زیر چشمی شمسی خانم بودم .

پریسا گفت معرفی نمیکنی همایون ؟

همایون گفت شاهگل مهمان مادرم هستن .

خبری از بدری خانم نبود مریض احوال بود و مشغول استراحت بود وگرنه حتما منو ضایع میکرد .

پریسا مدام از خودش تعریف میکرد و از معلم جدید زبان خارجه اش می‌گفت و این که معلمش گفته شاگردی به با استعدادی تو توی دنیا نیست .

همایون هم بی توجه بهش فقط سرتکون میداد، یکهو بی مقدمه اومد بالا سرم و گفت برو سرجای من بشین با همایون کار دارم .

صندلی شو نزدیک تر کرد و دقیقا بغل به بغل همایون نشست چند کلمه ای باهاش حرف زد که به سختی هم نشد بشنوم .

بعد از توی کیفش یه چیزی درآورد و داد به همایون .

همایون گذاشت رو میز ولی پریسا دوباره جعبه رو برداشت با خنده نگاه به همایون کرد و گفت دستتو بده .

دست همایون گرفته بود و ساعت بند چرمی رو انداخت تو دستش .

همایون نگاهی به ساعت کرد و شمسی خانم برای این که حرف عوض بشه رو کرد به فروغ و گفت برای شب لباس چی میپوشی؟

بین حرف و حدیثا متوجه شدم که مادر پریسا و مادر آقای دکتر باهم دوست صمیمی هستن و حتی پریسا هم با خواهرش خیلی رفت و آمد داره .

همایون نیم ساعتی نشست و بعدش بی حوصله گفت من میرم بالا یکم استراحت کنم ، خیلی سرم درد می‌کنه تا ناهار منو بیدار نکنید .

میدونستم داره فرار می‌کنه همیشه همین حرف تکراری رو میزد .

به یک ساعت نکشید که پریسا حوصله اش سر رفت.

گفت من برم یه بهار نارنج دم کنم برای همایون شاید سردردش بهتر شد ها ؟

اینو گفت و رفت بالا .

تا انداختن سفره یک ساعتی طول کشید ، بدری خانم هم به جمعمون اضافه شد و همه سر سفره آماده بودن که شمسی خانم گفت فروغ جان قربون دستت میری پریسا و همایون رو صدا کنی ؟

تعلل فروغ که دیدم گفتم تو بشین من میرم ، تو اتاق هم یه کاری دارم .

به راهرو که نزدیک میشدم صدای خنده‌ی پریسا رو میشد شنید ، نمی‌دونم حسادت بود یا هر چیزی اما عصبی بودم از دست همایون .

نزدیک اتاق که شدم صدا به وضوح شنیده میشد ، مشخص بود در اتاق بازه

صدای پریسا رو شنیدم که گفت میگم این فروغ رو چرا دادی به دکتر ؟

۵۹

صدای پریسا رو شنیدم که گفت میگم این فروغ رو چرا دادی به دکتر ؟

این دختر چشم ابیه هم خوب چیزیه ها ! درسته ناقصه اما دکتر براش این چیزا مهم نیس یه همدم میخواست این دختره خوش برو رو تره ها ؟

منتظر جواب تند همایون بودم ولی زد زیر خنده و گفت میخوای امشب جفتشون بنشونم جلوی دکتر ؟

عصبی رفتم جلوی در ، تا همایون متوجه حضور من بشه چند لحظه ای طول کشید .

همایون دراز کشیده بود روی تخت و پریسا بالاسرش مشغول نوازش کردن موهاش بود .

همایون که منو دید عین جن زده ها از جا پرید و گفت چیزی شده ؟

فقط آهسته گفتم سفره پهن شده .

پریسا با صدایی که منم بشنوم گفت دختره در زدن بلد نیس ؟

به سرعت ازشون دور شدم ، اونقدر چهرم گرفته بود که فروغ به محض دیدنم متوجه شد ، گفتم چیزی نیست .

همایون و پریسا که اومدن کنار هم روبروی من نشستن .

به زحمت غذا رو قورت میدادم ، هر لقمه غذا انگاری گلومو خراش میداد بس که بغض داشتم .

دو سه قاشق پلو بیشتر نخورده بودم که فروغ آهسته دوباره پرسید چیزی شده ؟ چرا غذا نمیخوری؟

بیا خورشت بریز .

برام خورشت کشید که همایون گفت شاید غذا باب طبعتون نیس .

بدون این که حتی نگاهش کنم گفتم نه خیلی هم خوبه .

چند لحظه بعد دوباره همایون گفت شاهگل خانم پارچ دوغ بهم میدین؟

پارچ دوغ آوردم بالا سمت روبروم ، نمی‌خواستم نگاهم بهش بیفته .

همایون هم متوجه شده بود .

بعد جمع کردن سفره مدام میخواست یه جوری باهام هم کلام بشه ولی سریع رفتم آشپزخونه کمک زیبا .

میومد داخل آشپزخونه میرفتم سمت مهمونا ، حتی اتاقم نرفتم چون میدونستم تا برم سر و کله اش پیدا میشه .

یاد روزای اول افتادم که ازش متنفر بودم و یه آدم هیز میدیدمش ، دقیقا همون احساس رو بهش داشتم ، اما انگاری یه حس بد هم از درون منو میخورد .

توی ناخودآگاهم خوشبختی رو دیده بودم که حالا آوار شده بود روی سرم .

تا غروب پریسا و مادرش خونه بودن و خدافظی کردن و رفتن همه مشغول بودیم برای مراسم خواستگاری شب .

همایون یه گوشه روی صندلی نشسته بود و مدام امر و نهی میکرد و به این و اون گیر میداد .

وقتی عصبی میشد این کارا رو میکرد ، مدام نزدیک بود بغضم شکسته بشه ‌.

رفتم تو ایوون و چند تا نفس عمیق کشیدم ، صدای پای آشنای همایون شنیدم که گفت این مسخره بازیات برای چیه شاهگل ؟

والا هر وقت کانال می‌ذاره منم میذارم. ببخشید

۶۰

این مسخره بازیات واسه چیه شاهگل ؟

چرا هی صدات میزنم نگام نمیکنی ، هی باهات می‌خوام حرف بزنم ازم فرار می‌کنی .

برگشتم زل زدم تو چشماش و گفتم بگو ؟

+چیو ؟

_ کاری که داری همین الان بگو و من بعد این دیگه باهام کاری نداشته باش

همایون چشماشو باریک کرد و گفت تو چرا هرروز صبح که بیدار میشی یه مسخره بازی جدید یاد میگیری ، اگر میخوای ناز کنی پیش من عزیز بشی به اندازه کافی میخوامت خیالت راحت .

پوزخندی زدم و گفتم اونقدر که امشب منو بنشونی جلوی آقای دکتر و ببینی منو میخواد یا فروغ رو ؟

نظر خودت چیه به نظرت کدوممون میخواد ؟

ولی من آقای دکتر رو نمی‌خوام ، من محمد رو می‌خوام . تو که غریبه نیستی خیلی ازش خوشم اومده .

خوش برو رو

خوش صحبت

خیلی هم ...

ضربه ای که به دهنم خورد اونقدر محکم و ناگهانی بود که فقط حس کردم بینیم بی حس شده .

یهو فروغ با فاصله ازمون جیغ آهسته ای کشید و گفت چیکارش کردی ؟

همایون خواست توضیحی بده که رفتم سمت فروغ ، قطره های خون روی ایوون خونه میچکید .

دستمو جلو بینیم گرفتم و سریع دویدم سمت اتاق .

فروغ آهسته اشک می‌ریخت و گفت فقط بگو چرا این بی خاصیت باید بزنه تو دهن خواهر من ؟ چیکارش کردی ؟

من فقط یه آقای دکتر شنیدم ، نکنه بخاطر من رفتی باهاش دعوا کردی ها ؟

فروغ می‌گفت و من آهسته اشک میریختم ، صدای در اومد

همایون بود ، با دیدن فروغ یکم این پا اون پا کرد و گفت چیزی نمونده تا مهمون ها بیان آماده بشین فروغ خانم .

تقریبا همه لباسم پرخون شده بود و خون دماغم بند نمیومد .

فروغ خواست از اتاق بیرون بره که گفتم بمون پیشم ، بگو طلا لباساتو بیاره .

طلا که اومد منو دید نگرانم شد گفت برم چند تا پارچه دیگه بیارم جلو دماغتون بگیرین ، هرکار میکردم خون دماغم بند نمیومد .

فروغ لباس هاشو پوشید و چند دقیقه بعد مهمونا رسیدن ، فروغ با دلهره کنار من نشسته بود که صداش زدن با ناراحتی گفت کاش میشد توهم بیای .

خندیدم و گفتم با این وضعیت ؟

فروغ نفسی کشید و گفت من میرم پایین ولی شاهگل تو باعث شدی بفهمم این مرد به درد زندگی نمیخوره شاید واقعا با آقای دکتر خوشبخت بشم .

۶۱

خون دماغم بند میومد با کوچیک ترین حرکتی دوباره از دماغم خون جاری می‌شد ، بی حال تکیه داده بودم به دیوار که در اتاق زدن و در باز شد مطمین بودم همایونه‌. با شنیدن صدای غریبه ای که گفت پس دوست و یاور همیشگی فروغ خانم شمایی به خودم اومدم . چشامو که باز کردم مرد جوانی با موهای جوگندمی دیدم ، کت شلوار پوشیده بود و با لبخند بهم نگاه کرد فروغ و همایون پشتش بودن ، از جام بلند شدم که اشاره کرد بشینم . خندید نشست کنار تختم و گفت از همون ثانیه اول فروغ خانم اضطراب داشت و نگرانی تو چشماش دیده میشد . جویا که شدم دیدم نگران شماست میزارید یه نگاه بندازم ، دستمال زدم کنار و نگاه کرد به بینیم . فشاری وارد کرد و گفت نشکسته ولی ضربه بدی خورده از پله ها افتادی ؟ سر تکون دادم آره خندید و گفت ما تو مجلس خواستگاری هم باید با کیف طبابت بریم به همایون گفت برم از تو ماشین کیف بیارم یه پانسمان کنم و یه مسکن بخوره حتما بهتر میشه . دکتر که رفت فروغ لبخندی زد ، از خنده فروغ خندم گرفت . چشمکی به نشونه تایید زدم و فروغ سرشو به زیر انداخت . همایون اومد جلو و گفت شاید ضعف کردی ، ظهر هم غذای درست حسابی نخوردی . فروغ خانم میخوای برو براش یه شربتی چیزی درست کن بیار ، فروغ با اکراه خواست از در اتاق بیرون بره که گفتم نرو ، هیچی نمی‌خوام فقط بمون . همایون کلافه تکیه داده بود به دیوار و سرش رو به سقف چشماشو بسته بود و دکتر بینیمو پانسمان کرد و گفت میتونی لباستم عوض کنی ، دو سه روزی حمام نری بهتره ، فردا میام یه نگاهی میندازم به نظر من شکستگی نداره . دکتر و فروغ که رفتن همایون اومد جلو چیزی بگه ولی نمیتونست حرفی بزنه یا شایدم روش نمیشد . از توی صندوق پیرهن دیگه ای دراوردم و به در نگاه کردم . متوجه نگاهم شد و خودش رفت . مهمونا که رفتن فروغ دوید و اومد تو اتاقم ، برام شربت و شیرینی آورده بود . خندیدم و گفتم چقدر آروم و محجوب بود این آقای دکتر . فروغ سرشو به زیر انداخت و گفت اون پیرمرد چرکویی که فکر میکردیم نبود ، اینو گفت و دوتایی خندیدیم . +از مامان بدری اجازه گرفت فردا بیاد دنبالم باهم بریم تهران و بچرخیم گفت باهام حرف داره چشام داشت از حدقه بیرون میزد _ بدری خانم هم اجازه داد ؟ + نه بابا ، گفت تا زنت خونه خودت نبردی حق همچین کاری نداری اما با وساطت شمسی خانم و همایون قرار شد فردا بیاد رو ایوون بشینیم در حد ربع ساعت باهاش صحبت کنم . لبخندی زدم و گفتم یعنی چی میخواد بگه؟

۶۲

فروغ گفت نمی‌دونم فقط امیدوارم نگه منو نمی‌خواد . با ناراحتی گفتم چرا نخواد ؟ اگر نمی‌خواد چرا اومده خواستگاری؟ این چه حرفیه تو میزنی؟ فروغ خنده ای کرد و گفت چه بدونم ، گفتم شاید اینم مثل همایون دلش خواست منو پس بزنه . راستی دماغت بهتره ؟ _اوهوم ، فقط یکم درد می‌کنه +چی بهش گفتی ؟ _ هیچی فقط گفتم تو دکتر نمیخوای و اون حق نداره به زور تو رو زن اون کنه . فروغ اومد بغلم کرد و گفت بمیرم برات شاهگل . لبخندی زدم و گفتم خدا نکنه این چه حرفیه . خواست بره بیرون که گفتم من امشب میام کنارت می‌خوابم میشه ؟ فروغ خندید و گفت چرا نشه ؟ اصلا هر شب بیا ، اینجوری بهتره . میدونستم همایون بالاخره سر و کله اش پیدا میشه برای همین رفتم تو اتاق فروغ خوابیدم . صبح روز بعد وقتی اومدم تو اتاق متوجه گل یاسی شدم که روی بالشتم بود . امین الدوله های حیاط بود ، من عاشق بوی یاس بودم . با تمام وجودم نفس کشیدمش اما بوی خوشش متوجه نمی‌شدم ، دماغم پانسمان بود . با ناراحتی رفتم تو بالکن و گل انداختم پایین تو ایوون . خواستم از اتاق بیرون بیام که دم در اتاق همایون دیدم . گفتم شاهگل ؟ صداش می‌لرزید اما نه لرزش صداش نه حال پریشونش به چشمم نمیومد . جوابشو ندادم که گفت حق داری جواب ندی ، اما بدون اشتباه فکر می‌کنی . اصلا اون چیزی نیست که تصور میکنی ، باور کن حال من بدتره . از کنارش گذشتم و صداشو شنیدم که گفت لعنت به من . فروغ خودشو برای عصر آماده می‌کرد ، یه دست لباس جدید پوشید و موهاشو مرتب کرد . روی ایوون نشسته بود با دکتر صحبت میکرد و من کنجکاو بودم دوباره درست و حسابی دکتر رو ببینم ، رفتم روی بالکن و نگاه به ایوون انداختم . لبخند روی لب فروغ انگار آب روی آتیش بود . نیم ساعت رد نشده بود که فروغ اومد تو اتاق و گفت فرامرز میخواد بینیتو دوباره معاینه کنه . دکتر همراه همایون اومدن بالا ، نگاهی به دماغم انداخت و گفت پانسمان رو باز میکنم درد نداره اما شاید حس بدی داشته باشه . پانسمان که باز کرد گفت بهتری ؟ سری تکون دادم که همایون کلافه کرد فرامرز جان اگر لازمه ببریمش بهداری ؟ دکتر نگاه معنی داری به همایون کرد لبخندی زد و گفت نه لازم نیست ، فقط مواظب باش دوباره ضربه نخوره . فرامرز از ما خدافظی کرد و رفت ، فروغ نشست روی تخت و گفتم بدو تعریف کن . +دکتر بهم گفت اصلا دلت میخواد با من ازدواج کنی ؟ +اگر ذره ای دلت نمی‌خواد با من ازدواج کنی یا زن من بشی بهم بگو چون من می‌خوام تو توی خونه من احساس خوشبختی کنی