پیامدها و راهکارهای زندگی با مادر خودشیفته و آزارگر

درود بر روح لطیفت که اینهمه زیبایی رو‌ خلق کرده...

سلام عزیزم

خوشحالم که بازم اینجا می بینموتون. خیلی افتخار می کنم که افرادی مثل شما تو این تاپیک هستن و حتی در نبود من همدیگه رو تنها نمی ذارن. اتفاقا منم در حال خوندن این کتابم. با وجودی که خوندنش دردناکه و کلی اشک ریختم باهاش، منم به توصیه تون تاکید میکنم. کتاب خیلی خوبیه و راهکارهاشم عالیه. علی الخصوص اینکه نویسنده خودشم شرایط ما رو داشته و کاملا همه چی رو درک میکنه. در کل حرفتون رو خیلی قبول دارم، مطالعه و افزایش آگاهی در این زمینه واقعا میتونه مفید و کمک کننده باشه.

دکتر طباطبایی و چراغی رو تا به حال نشنیده بودم. ممنون از معرفی شون. حتما میرم سراغ کارهاشون.

سلام @prettywoman عزیز
خیلی خوشحالم که با وجود گذشته بسیار سختی که داشتی الان به آرامش نسبی رسیدی. گفتی مادرت تا وقتی با شما بود اون مدلی بود و از وقتی رفته بهتر شده. منکر این‌نیستم که بودن تو شرایطی که ممکنه به هر دلیلی دوستش نداشته باشیم و ازش در عذاب و فشار باشیم می تونه باعث بشه ناخواسته پرخاشگری کنیم و دیگران رو برنجونیم. اما دلم میگه یه مادر، که سمبل و نماد محبت و فداکاریه و خدا گفته اینقدر خوبه که بهشت رو زیر پاش گذاشتم، تحت هیچ شرایطی نباید چنان رفتارهای ویرانگری در حق جگرگوشه خودش بکنه. در حقیقت اونا هم‌ مثل ما و هر آدم بالغ دیگه ای وظیفه‌داشتن برای حال خوب خودشون تلاش کنن، نه اینکه انتقام سختیایی رو که میکشیدن از ما که طفل بی گناه و بی پناهی بیش نبودیم بگیرن! امیدوارم همینطوری که میگید بوده باشه و مادر شما مبتلا به خودشیفتگی نباشه. اما یه چیزی رو‌خوب می دونم اونم اینکه تمام مادران خودشیفته کنترلگر و آزارگر هستن. اصلا این یکی از ویژگی های شخصیت خودشیفتس که می تونه بدون توجه به احساسات و آسیب هایی که ممکنه به طرف مقابل بخوره بی رحمانه و با هر حربه ای که به دستش میاد سعی در کنترل تمام جنبه های ریز و‌درشت زندگیش بکنه. اونا اصلا اهمیتی نمیدن چه فشار خرد کننده ای به شما میاد، تنها چیزی که براشون مهمه اطاعت بی چون و‌ چرای بقیه ازشونه و به غیر از چشم، کلمه ی دیگه ای تو کتشون نمیره. اگرم جرات کنید خلاف فرمایشاتشون عمل کنید روزگارتون رو سیاه میکنن و کاری میکنن که با شرمندگی به پاشون بیافتید و طلب بخشش کنید و وادار بشید اوامرشون رو، و بسیار بیش از اون رو، تمام و‌ کمال اجرا کنید.
نازنینم، واقعا واقعا امیدوارم مادر شما از این دسته نباشه و تمام این محبتی که از راه دور داره نشون میده یه فریب و یه بازی نباشه. چون شخصیت خودشیفته بازیگر فریبکار قهاریه و میتونه مدتها منتظر بمونه و‌ به زیبایی نقش بازی کنه تا در زمان‌مناسب شما رو به بند بکشه. مراقب باش همه اینا تله نباشه. مراقب باش این بار به شیوه با پنبه سر بریدن در حال بازی خوردن نباشی. نمیگم بدبین باش، اما هوشیار و  مراقب علائم و نشانه ها باش. اگه مادر شما هم خوشیفته باشه و شما زرنگ‌ و هوشیار باشی و تا می تونی اطلاعات و آگاهیتو در این زمینه ارتقا بدی، بلاخره‌ دیر یا زود خودت می فهمی. اگرم‌ نبود که‌ خدا رو شکر، درسته رفته و جدا شده، ولی تا می تونی باهاش مهربون باش که مادر خوب واقعا نعمته.

سلام غزل جان

خیلی متاسفم که دست سرنوشت کاری کرده که مخاطب این تاپیک باشی. اما حالا که تگ‌ شدی و به هر دلیلی به سمت ما هدایت شدی، باید بگم به جمع‌ما خوش اومدی. بی صبرانه منتظرم حرفا، درد دل ها و تجربه هاتو بشنوم. هر‌ وقت فرصت کردی بیا و برامون بگو...

سپاس از لطفتون، باعث افتخار منه 💗

سلام شیرین عزیزم

این تاپیک دقیقا برای همین ایجاد شده که افرادی با شرایط ما بتونن بدون ترس از قضاوت هر چه می خواهد دل تنگشون، بگن. پس هر چقدر هم که اینجا درد دل کنی هیچ ایرادی نداره و همه حرفات با دقت خونده میشه. 

اول از همه باید یه چیزی رو اعتراف کنم، من هنوزم که هنوزه نتونستم اعتماد به نفسمو برگردونم! حتی نمیدونم آیا روزی موفق به این کار خواهم شد یا نه. اینکه گفتی به محض قطع ارتباط اعتماد به نفست برگشته، فوق العاده اس. نشون میده تو بی نهایت قوی بودی و اون زن، با همه آزارهایی که تا امروز بهت رسونده و آسیب هایی که بهت زده، نتونسته به طور کامل تو رو بشکنه و له کنه.  

یه نکته مثبت و امیدوار کننده دیگه همسر و خانواده ایشون هست. شیرین جان، چقدر خوشحالم برات که این خانواده سر راهت قرار گرفته. خدا خیلی دوست داشته که چنین افراد خوبی رو تو زندگی قسمتت کرده. خودت خوب می دونی دخترایی مثل ما معمولا در نهایت توسط همسر و خانواده اون هم استثمار میشیم، به قول مشاور یکی از بچه ها، این میزان از محبت، سادگی و مایه گذاشتن ما برای بقیه، باعث میشه حتی جنبه های منفی آدمایی که معمولا خوب هستن هم بزنه بیرون و حتی اونا هم در مقابل ما که به راحتی میشه ازمون سو استفاده کرد اون روی خودشون رو نشون بدن. پس اینکه همسرت و خانواده اش با وجود اشراف کامل به شرایط تو باز هم مثبت و حمایتگر موندن، یه موهبت بزرگه. خیلی از ماهایی که اینجاییم از شوهر و خانواده شوهر هم جدا باید بکشیم...

گفتین دارین سعی می کنین ازش دور بشین، عالیه عزیزم. بهترین کارو می کنین. اون پولی که میدید اجاره، فدای سلامت روان خودت، همسرت و دخترای گلت. مهم نیست بقیه چی میخوان بگن، خدا رو صدهزار مرتبه شکر که شرایط این کار رو دارید و میتونید خونه اجاره کنید. اینجا خیلیها دلشون میخواد این کار رو بکنن، ولی براشون میسر نیست.

امیدوارم به زودی موفق به مهاجرت بشید تا حداکثر فاصله جغرافیایی که ممکنه رو ازش بگیرید. این حتما حتما کمک کنندس و یه پیشرفت خوب محسوب میشه. اما تولد واقعی ما روزیه که به لحاظ عاطفی و روانی هم از زندان اون آدم رها بشیم. روزی که سلطه مطلقش بر روح و روان ما برای همیشه به پایان برسه و صدای طلبکار و سرزنشگرش تو ذهنمون محو و بی رنگ بشه... از صمیم قلبم برات چنین روزی رو آرزو می کنم شرین جان.🌹

شیرین جان، چقدر درست گفتی، اونا تمام موفقیتهای ما رو راحت به نام خودشون سند میزنن و تو شکستا و مشکلاتمون با لذت میشینن نگاه میکنن و میگن: آه من بود که دامنت گرفت، یا چون به حرف من نیستی این مشکلات برات پیش میاد و... و این چقدر دردناکه....

 دوست گلم، هر وقت اسباب کشی تموم شد و به ثبات رسیدی، اگر دوست داشتی برامون از راهکارهایی که تا اینجا داشتی هم بگو. بگو چطور خودتو آروم میکنی؟ حالا که تصمیم به قطع رابطه دائم گرفتی، آیا عذاب وجدان هم سراغت میاد؟ اگر آره، چطور مدیریتش میکنی؟ با از دست دادن روابط دیگه زندگیتون که با ترک اون آدم مجبور به از دست دادن اونها هم خواهید شد چطور کنار میاید؟

تا حالا تجربه مشاوره که کمک کننده باشه رو داشتید؟ در کل این وضعیتو چطور مدیریت کردید و می کنید... ممنونم عزیزم

قلبم سوخت برای برادرزاده ات... واقعا خود خدا به دادش برسه. طعمه لذیذ بی پناه و بی دفاع برای ارضای حس قدرت طلبی خدشه دار شده اش از طرف کسایی که از چنگالش در رفتن یا قراره برن. اما اونم خدایی داره. می دونی شیرین، منم یه خواهر کوچک دارم که مجبور شدم پیش اون موجود تنهاش بذارم. خیلی تلاش کردم نجاتش بدم ولی نشد. اون زن از علاقه و محبت من به خواهرم  خبر داره و میدونه ما چقدر به هم وابسته بودیم و هستیم. بارها با سو استفاده از همین موضوع منو برگردونده به شکنجه گاه و هر بار من متاسفانه هیچ کاری از دستم بر نیومده برای عوض کردن وضعیت اون بچه، فقط خودمو نابود کردم. 

در نهایت به این نتیجه رسیدم من با این روحیه خرد شده و اعتماد به نفس زیر صفر، نمیتونم به کسی کمک کنم که هیچ، خودمم به کمک احتیاج دارم! پس تصمیم گرفتم دور بشم و خودمو بازسازی کنم. تا اگرم قرار باشه یه روز به خواهرم کمک کنم، اول خودم سالم باشم، بعد.

از وقتی قطع رابطه کامل کردم خواهرمو ندیدم... جگرم براش کبابه، هر شب کابوس می بینم، غصش رهام نمیکنه، اما سپردمش به خدا نازنینمو و میدونم خدا بهترین حافظ و نگهداره. فقط ازش میخوام یه روز بی ترس از شکنجه روانی اون زن دوباره ما رو به هم برسونه...  

سلام عزیزم

اینجا نیازی نیست حتما توضیح بدید. هیچی ام که نگید، صرف اینکه بفهمیم دختر چنین مادری هستید کافیه که درکتون کنیم. 

ولی خوشحال میشیم هر وقت حوصله شو داشتید بیشتر صحبت کنیم. حرف زدن با کسایی که آدمو درک می کنن، تسلای بزرگیه...