دخترم ۲ سال و نیمشه
کارهای مثله حموم کردن شونع زدن موهاش باید با گریه باشه یا لباس عوض کردنش برای بیرون رفتن
ناخنشو باید تو خواب بگیرم
لجبازه و خیلی جیغ میزنه
تو خونه خودمون بهتره ولی خونع کسی بریم بدتر میکنه ینی یه جیغای میزنه
بهونه گیره مخصوصا باز بیرون از خونه
حرف میزنه وله نه خیلی روون ولی خب باز خوبه حرف زدنش
از لمس کردن بدش نمیاد
ایا اینا نشونه اختلاله یا طبعییع تو این سن ؟؟
پیش کسیم نمیره بجز منو باباش و دایش و خاله ش همینا
نمیذازه کسی بوسشم کنه یا بغلش کنه مگه اینکه خودش راضی بشه