از خودت انسانیت به یادگار بگذار

احسنت

چشم تلاشمون میکنیم اگه تونستیم

آفرین 

بسیار عاااااالی...دلمو خیلیا شکستن خدایا سپردمشون به خودت

عزیزم ببخش تا بخشیده شی قلبت آروم بگیره ماهم خواسته یا ناخواسته می‌شکنیم فقط خود نمیدانیم

خدا نکنه جونت سلامت گلم....امیدوارم خدا بهم عمر بده تا با چشمای خودم ببینم که دارن تاوان میدن...با زندگیم بازی کردن

آره ولی تاکه نبخشی فراموشش نکنی فقط خودت اذیت میشی همین هر روز برات کابوس میشه

ممنون از دعای خوبت گلم...از خدا برات بهترینها رو میخوام.

من قبلا چند بار با همسایه ها جروبحث کردم بخاطر سروصدا.  یعنی من ادم بدی ام؟ اخه اینجا میگن سروصدا تو اپارتمان عادیه تحمل کنین تا کی تحمل میکردم. سستی اعصاب گرفتم حتی جدیدا گوارشم بهم ریخته بخاطر اعصاب. بعد همسایه ها به من میگفتن تو مشکل اعصاب داری. خب شما با سرو صدا روانیم کردین. اینجا مقصر کیه؟ من بخاطر همین مساله اومدم خونه ویلایی گرفتم تا دیگه با هیج همسایه ای دعوام نشه.  یعنی من کم طاقتم؟ نباید اعتراض میکردم؟ اخه به هرکی میگم میگه تو کم طاقتی سروصدا تو اپارتمان عادیه. من عذاب وجدان دارم که با همسایه هام دعوا کردم ولی واقعا خسته شده بودم الان بهترم.  دیگه هم دوست ندارم برگردم به اپارتمان. واقعا زندگی تو اپارتمان سخته مجبوری خیلی چیزها رو تحمل کتی. یه بار از خیابون رد میشدم یه خانمی تو اپارتمان چنان قه قه میزد بلند حرف میزد من تو خیابون شنیدم خب اینا سروصدا نیست؟ یه بارم از اپارتمان صدای موسیقی و رقص و داد میومد خب اینا سروصدا نیست؟ من راستش خیلی اعصابم ضعیف شده بخاطر زندگی تو اپارتمان. اعصابم ضعیف شده گناه نیست ؟ فقط من گناهکارم که دعوا کردم؟ همه به من تلقین میکنن مقصر تویی وگرنه این چیزا عادیه. 

نه گلم تو مقصر نیستی من کاملا درکت میکنم...من مجرد که بودم تو خونه آپارتمانی بودم طبقه بالایی دوتا بچه داشت یدونه ۶ساله بیش فعالی داشت و یدونه شیرخوار...بچه رو میدادن دست پرستار مادر و پدر بالا سر بچه هاشون نبودن من میرفتم سرکار شیفت بعداظهر بعد پدر و مادر از صبح میزدن بیرون تا ۳ظهر منم چهار غروب میرفتم تا ۱۱شب....باورت نمیشه ساعت ۱۰بچه بیدار میشد تا ظهر قبل اومدن پدر و مادر هر چی داشت میکوبید رو زمین و رژه میرفت گومپ گومپ باور نمیکنی با گوشیم صدا ضبط کردم اصلا نمیتونستم بخوابم غرق خواب بودم یهووو یه چی پرت میکرد من دومتر میپریدم قلبم میومد دهنم فحش میدادم می‌خوابیدم یبار مریض شدم مرخصی گرفتم حالم خیلی بد بود ویروس گرفته بودم سرم نبض میزد شروع کردن اینا ...پیام دادم گفتم حالم خوب نیست بچتو کنترل کن یه امروز رو ...هر روز داستان داریم...گفت تو فرهنگ آپارتمان نشینی نداری خوابتم با بچم تنظیم کن بچه ی کوچیکم (دومی)بزرگ بشه میگم اونم بدوعه...دهن به دهن شدم باهاش گفتم شکایت میکنم...همسایه ی روبروییش گفت بیادت بودیم شماها چجور تحمل میکنین بالاسرتونه...گفتم سقف خونم ترک خورده لوسترا سقف میلرزه...بقران زلزله اومده بود همه با ماشیناشون رفته بودن بیرون من اصلا متوجه نشدم...همسایه گفت متوجه نشدین زلزله اومد؟گفتم من اینقدر عادت به لرزیدن لوستر و سقفی دارم که فکر کردم طبقه بالاس...مدیر آپارتمان هم پپه میگفتم اصلا اهمیت نمی‌داد...با همسایه ها حرف زدم صداها رو پخش کردم رفته گفته بچم علاقه داره وسایلا رو پرت کنه ...دیگه آپارتمان نشینی همینه...اگه آرامش میخواد بره ویلایی بگیره...عزیزم می‌خوام بگم شعور خیلی مهمه که خیلیا ندارن فهم و درک ندارن...فکر کردن صبحتو با اعصاب خوردی و فحش و سردرد شروع کنی تا آخر شب که سرکاری و با هر جور آدمی برخورد داری اعصاب برات نمیمونه...