3ساله ازدواج کردم، اصلن نمیسازیم باهم
فقط وقتی میریم جایی یا کسی میاد خودمو دور بقیه سرگرم میکنم و زیاد باهاش حرف نمیزنم زندگیم خوبه
2روز تنها باشیم همش دعوا و اعصاب خرابی
بخدا دیگه خسته شدم ن راه پیش دارم ن راه پس
میگم جداشم بعد میگم بچمو چیکار کنم، خانواده خوبیم ندارم جدام شم زندگیم از این بدتره
میگم خودمو بکشم، دلم برا بچم میسوزه، بعد من کی اندازه من دوسش داره😭
میگم باهاش حرف نزنم، اون ب پام میپیچه عصبانیم میکنه
بخدا دیگه کم اوردم. کاش بمیره
اول بگو بیشتر بحث سر چیه
از کجا شروع میشه
از قصد عصبانیم میکنه، وقتی حالم خوبه کاری میکنع ب گریه بیفتم، وقتی ناراحتم خوشحال میشه
مشکل اصلیت چیه
ازدواج تون سنتی بود
سعی کن خودتو کنترل کنی عصبانی نشی
برین پیش ی مشاور شاید بتونه کمکتون کنه
مشکل اصلیتون چیه؟شوهرت معتاده؟دست بزن داره؟ اهل خیانته؟ بددهنه؟
یه دعای باطل شدن سحر بگیر
من اعتقاد نداشتم، ولی دوستم مثل شما بود، از وقتی اینکارو کرد
آروم شدن
زیاد هم دهن به دهنش نشو، جواب نده
جبهه نگیر، مقابلش واینستا
خودتو بزن به بیخیالی . بیخودی هم باهاش بحث نکن . من یه خانمی میشناسم شوهرش دکتره ولی فوق العاده بد اخلاق و بد دهن ولی این خانم اصلا اهمیت نمیده به حرفای شوهرش و مثبت نگره . اگر هی حرص و جوش میخورد الان هم خودش پیر و شکسته می شد هم زندگی به کام بچه هاش تلخ
منم مشکلم اینه خیلی دعوا میکنیم
وقتی من قصد دعوا کردن ندارم اون منو عصبی میکنه
خوشش میاد زیاد بره رو اعصابم
نقطه ضعفتو فهمیده دست گذاشته روش
سخت نگیر
فک کردی همه زندگیا گل و بلبله
بالاخره دوتا ادم از دوتا دنیای متفاوتین
سعی کن زوم نکنی رو تفاوتاتون
حتما خوبیهاییم داشته ک زنش شدی
این حرف قدیمیا ک میگن زن و شوهر باید باهم بسازن خیلی درسته.ادم با خواهر برادر خودشم ک از یه خون و یه تربیتن اگه نخواد بسازه زندگی براش جهنم میشه
فقط اینو بدون حالا یذره کمتر یذره بیشتر همه زن و شوهرا باهم یه اختلافایی دارن
حالا اونا ک میبینی آرامششون بیشتره بخاطر اینه ک یه طرف عاقلتره
بعدم هر چی بیشتر بگذره اخلاق رفتارای هم بهتر دستتون میاد و یسری از حساسیتات کم میشه و کمتر حرص میخوری
