دریغ از وجدان و احساس مسئولیت!!!
بعد از برداشتن کیسه کلوستومی،بدون احساس مسئولیت به پدرم گفتن همه چی میتونی بخوری. درحالیکه بعدا فهمیدیم حداقل یک هفته باید ملین میخوردن. فرداش دوباره مراجعه کردیم و دیدیم چند تا از بیماران دیگه ایشون هم با همین مشکل روبرو شدن. دوباره اتاق عمل و این بار برداشتن کامل روده! بعد از این عمل پدرم مشکل سکسکه مداوم پیدا کردن و ایشون که کاملا مشخص بود شناختی از درمان این موضوع ندارن، فقط با بستری کردن های پی درپی و داروهای متعدد مثلا دنبال درمان بودن، با بی تفاوتی و عدم مسئولیت!
بعد از حدودا یک ماه آزمون و خطا، پدرم رو که در اثر داروهای متعدد،فقط گیج و خواب بودن تحویل ما دادن و گفتن هر کاری می تونستن انجام دادن و بعد از اینهمه مدت، تازه ما رو ارجاع دادن به دکتر فوق تخصص داخلی. کاری که اگر از روز اول انجام میشد قطعا نتیجه بهتری داشت.
غیر از هزینه های بالای بیمارستان، واقعا پدرم ده سال پیرتر شد.چیزی نمی تونه بخوره کنترل راه رفتن نداره. بی اختیاری دفع پیدا کرده. مشکل هضم داره و بالاتر از همه اینها روحیه و توانی براش نمونده.
همه اینها در شرایطیه که ایشون حتی توضیحی درباره روند پدرم نمی دادن و چندین بار با داد و رفتار توهین آمیز صحبت کردن که دیگه جرات سوال کردن نداشتیم.
شاید ایشون فقط در مسئله جراحی تبحری داشته باشن، که الان دیگه اینم مطمئن نیستیم. ولی با اطمینان میگم احساس مسئولیت و دغدغه بعد از عمل بیمار رو ندارن، اونم با پول های زیرمیزی زیادی که می گیرن....