من تک فرزندم خیلی بده خیلی خیلی
پدرم فوت شد مادرم مریض شد تمام زندگیم شد رسیدگی به مادرم و رتق و فتق امور هیچی از نوجوانی و کودکی نفهمیدم تمام تصمیمات تحت شعاع شرایطم بود به نصف آرزوهام نرسیدم
اگه یه برادر یا خواهر داشتم مسئولیتم خیلی کمتر میشد
جهاز خودم خریدم سیسمونی خودم خریدم
همیشه حسرت زندگی با پشتوانه ی بقیه رو داشتم
کسی اگه محبت میکرد صدبار منتش میذاشت
خیلی سخت گذشت من خودم الان یه دو ماهه دارم حتما سه سالش که بشه بعدی رو میارم سه تا حداقل میخوام