از اینکه همسری دارم که با دل و جون تو بچه داری کمک نمیکنه عصبانیم ولی جلوی دیگران چیزی در موردش نمیگم و ضایعش نمیکنم، البته گوش شنوایی ندارم هم بی تاثیر نیس چون آدم خوبیه
جلوی همه ازش بد نمیگم که کمکم نیس ولی بیشتر تظاهر میکنم درون خودم خیلی احساس تنهایی میکنم کلا بچه بدنیا آوردم که خودم بزرگ کنم بیشتر کاراش با خودمه
اکثر اوقات سعی میکنم آروم باشم ولی یهو پکر میشم نمیدونم چه کنم، ای کاش اونقدری که مایه میزارم اونم میذاشت مگه کمک به نگهداری بچه فقط به عهده مادره خیلی احساس فرسودگی میکنم
کدومتون شاغلید؟
مال منم همینه
حق داری منم اینطوری میشم ولی به زور عصبانیتمو کنترل میکنم من باردارم و انتظار دارم رعایت کنه تو تمیزی و اینا اما بدهکارم میشم میگه فقط میتونم برات خرج کنم دیگه هیمن مونده کارای خونه رو هم انجام بدم البته انجام داده و کمک کرده خیلی وقتها ولی همیشگی نیست منم چون ماه های آخرم وگرنه هیچ وقت نمیزارم به کاری اصلا دست بزنه و فقط تمیز کاری خودمو قبول دارم
منم همینجورییم ینی نمیتونم بزارم باباش کارای دخترمو انجام بده، نمیدونم شایدم وسواس فکری دارم که نمیزارم حتی غذا دادنش
من از خُدام بود همسرم اصلا توی بچه داری دخالت نکنه ولی متاسفانه نمیشه . برای هر نفسی که بچه میکشید یقه من رو میگرفت که چرا اینجوریه ، چرا اینجوری شیر میدی ، چرا اینجوری بغل میکنی ، چرا این لباس تنشه 😡😡😡.
به نظرم که برو خدا رو شکر کن اگه کاری بهت نداره
دوست داشتم لااقل وقتی میبینه خسته ام به جای اینکه بگه برو بخواب یا اینقدر فعالیت نکن و خودتو خسته نکن خودش پاشه یه کاری حتی کوچک انجام بده و تشویقم کنه که یکم دلم خوش باشه یکم دنبال علایقم برم
بعدشم خواهر اینکه میگم با دل و جون نمیاد نه که کاری انجام نده ولی وقتی غر میزنم و این منو عصبانی میکنه که چرا باید غر بزنم که پاشه چرا با زبون خوش بلند نمیشه و یعنی هیچی نگم اصلا پا نمیشه بگه چی شد، ولی اگه خدانکرده مثلا چیزی بشه نکات ایمنیو تذکر میده و فرامین میده
بخدا یکی دوساعته خوب شدم چنان دردی داشتم اطراف نافم که عصبیم کرده بود همه تنم عرق این درد ناف طاقتمو بریده گریه میکردم مثل بچه ها اما با این حالم باید براشون غذا و میز شام آماده کرد
به نظرم انتظار داشتن از مردا که خودشون یه چیزی رو بفهمن بدون اینکه ما بگیم ، انتظار زیادیه 😁😁 . مردا در بهتریننننن حالت اگه یه حرفی رو رک و راست بزنی بهشون انجامش میدن مثلا بگی فلانی لطفا پوشک بچه رو بده بهم یا مثلا این بچه رو نگه دار تا من فلان کار رو بکنم .
شما موارد استثنا رو بذار کنار ، اکثر مردای کمک کن این مدلین ، اونایی که اصلا دست به سیاه و سفید نمیزنن و انگار بچه رو از خونه بابات آوردی که جای خود دارن .
الهی همدردتم خواهر، مادرا حق مریض شدن ندارن انگار
گاهی که واقعا ناراحت میشم بهش میگم والا اگه میخواستم فقط بشورمو و بسابم خونه بابام نشسته بودم یه لباس واسه بابام اتو میکردم هزار بار تشکر میکرد، حالا صبح تا شب در کنار همه کارای دیگه بچه داریو و خانه داری روش آخرشم میگه خوش به حالت هر وقت بخوای پامیشی از خواب
حالا خودش پرخواب لامذهب هر وقت بخوای میخوابی
من از صبح ساعت نه صبح تا دو شب بیدارم تا به کارام برسم ده دقیقه برم اتاق دراز بکشم کوچولو اونقدر میره میاد پشیمون میشم
البته بگم خانه داریو هم دوست دارم ولی نمیخوام صرفا بشینم خونه یا صرفا خانم بیرون باشم ولی چه کنم که توان ندارم کمکککک میخوام از اونام که همیشه شبیه کوکب خانوم از هر انگشتم یه هنر میباره ولی الان احساس پنچری دارم
