👌دکتر هلاکویی چقدر زیبا میگه :
بهترین انتقام از کسی که
تو رو ترک کرده اینه که بعد از رفتنش ،
روز به روز خوشبخت تر ،
خوشحال تر و زیباتر زندگی کنی !
نه اینکه خودتو آزار بدی ..
خیلی از آدم‌ها حتی لیاقت ندارن که
بهشون فکر کنی !
چه برسه به اینکه خودتو به آتیش بزنی ..
اینو یادت باشه اونی که رفتنیِ ، میره ...
کاش می شد خنده را تدریس کرد
کارگاه خوشدلی تاًسیس کرد
کاش می شد عشق را تعلیم داد
نا امیدان را امید و بیم داد
شاد بود و شادمانی را ستود
با نشاط دیگران ، دلشاد بود
کاش می شد دشمنی را سر برید
دوستی را مثل شربت سر کشید
دشمن بی رحمی و اجحاف بود
دوستدار نیکی و انصاف بود
کاش می شد پشت پا زد بر غرور
دور شد از خود پسندی، دور دور
با صفا و یکدل و آزاده بود
مثل شبنم بی ریا و ساده بود
از دو رنگی و ریا پرهیز کرد
کینه را در سینه حلق آویز کرد
کاش می شد ساده و آزاد زیست
در جهانی خرم و آباد زیست🍃🍃
•✾📚
💚🌿
من ندانستم از اول که تو بی‌مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
شمع را باید از این خانه برون بردن و کشتن
تا که همسایه نداند که تو در خانه مایی
🕊️🌜
شد کوچه به کوچه جستجو عاشق او
شد با شب و گریه روبرو عاشق او
پایان حکایتم شنیدن دارد
من عاشق او بودم و او عاشق او....
روز مرگم هر که شیون کند از دور و برم دور کنید
همه را مست و خراب از می انگور کنید
مرد غسال مرا سیر شرابش بدهید
مست مست از همه جا حال خرابش بدهید
بر مزارم مگذارید بیاید واعظ
پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ
جای تلقین به بالای سرم دف بزنید
شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید
روز مرگم وسط سینه من چاک زنید
اندرون دل من یک قلم تاک زنید
روی قبرم بنویسید وفادار برفت
آن جگر سوخته از این دار برفت
شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت آجر آجر پیکرم را باد برد
من بلوطی پیر بودم پای کوه بلند
نیمم آتش سوختن نیم دیگرم را باد برد
از غزل‌هایم فقط خاکستری مانده به جای
بیت روشن و شعله ورم را باد برد
با همین نیمه همین معمولی ساده بساز
دیر کردی نیمه عاشق ترم را باد برد
عاشقت بودم ولی ناجور سوزاندی مرا
نقره داغش می‌کنم دل را اگر یادت کند
محمد رضا طاهری در جواب بدی آدما قشنگ نوشته :
``جهان را برما سخت کردی
بعید است خدای ما بر تو آسان بگیرد ``🙃
دل من
می رود آرام
به دیروز
که رفت
و چه آهسته
به راه
زندگی
در گذر است
او به جان
آمده است
چمدان دلش
ازجامۀ اندوه
پر است !
می روم تا
که کمی
دور شوم!!!
قلمم گفت: نرو
رنگ فردای جهان
سبزتر است.
ناز چشمان تو و امروز و فردا کردنت
می کشد اخر مرا این پا وآن پا کردنت
می پسندی بی تو بنشینم در آتش روز وشب
یا که یادت رفته با عاشق مدارا کردنت
می دهی دلتنگیم را در شب مستی به باد
غنچه های باغ لبها را شکوفا کردنت
هر کجا باشد دلم را با تو تقسیم می کنم
خوش ندارم بیش ازاین اینجا وانجا کردنت
گر چه رسوای توام ناچار بنشین با دلم
تا ببینی نیستم در بند رسوا کردنت
چشم هایم را بدست اور نگاهم را ببین
سرد مهری هاست حتی در تماشا کردنت
