2794

سلام.خسته نباشید من مادری ۲۰ ساله هستم که  وقتی بچه ۲ و نیم سالم یکمی شلوغ یا داد یا هرچی ..میکنه ناخواسته عصبی میشم و سرش داد میزنم یاگاهی وقتا دستم بشکنه ؛درمیره میزنمش که بعدا به پنج دقیقه هم نرسیده عذاب وجدان میگیرم خیلی زود رنجم ..

خونه پدری جهنم بود برام ازدواج وسیله‌ای بود برای فرار من که آخرش ۱۵ سالگی با پسری حتی ذره ای ازش شناخت نداشتم ازدواج کردم .شوهرم فرصت طلبه اما باز خوبه نسبت به دیگران ولی اونم زخم خودشو بهم زد .که آخرش با زخم خوردنا عصبی شدم سرطفل معصوم خالی میکنم.. 

حالا نمیخوام تنها دخترم مثل خودم تو جنگ و دعوا بزرگ بشه ..

لطفا منوکمک کنید خواهش میکنم...

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۰ جنسیت زن شغل - وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور خانواده

سلام عزیزم
والدینی که به تنبیه جسمی فرزندان خود اقدام می کنند ویژگی های مشترکی دارند: 
۱- به هر دلیلی نمی توانند خود را کنترل کنند و گرفتار احساسات منفی می شوند و درصدد تخلیه آن بر می آیند. ضرب و شتم فرزندان گاه واکنشی خود به خود به استرس است. اغلب کسانی که فرزندان خود را مورد ضرب و شتم قرار می دهند خود در خانواده هایی بزرگ شده اند که بدرفتاری جسمانی متداول بوده است. بخش مهمی از رفتار والدین بدرفتار تکرار مستقیم آن چیزی است که خود در کودکی تجربه کرده اند و در کم سالی آموخته اند. الگوی آنها کسی بوده که با آنها بدرفتاری کرده است. بسیاری از والدین با انبوهی از مشکلات احساسی و نیازهای برآورده نشده پای به دوران بلوغ می گذارند و به لحاظ احساسی هنوز کودک هستند. اغلب آنان بعنوان جانشین پدر و مادر به کودک خود نگاه می کنند و می خواهند نیازهای احساسی برآورده نشده در دوران کودکی خود را برآورده سازند. پدر و مادر بدرفتاری که می بینند کودک نمی تواند نیازهای آنان را برآورده سازد خشمگین می شوند. خشونت جسمانی با فرزندان اغلب واکنشی نسبت به استرس ناشی از محیط، اختلاف با یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان یا تنش عمومی بخاطر سبک و طرز زندگی به طور کلی ناخشنودی از آن است. بچه ها هدف های ساده ای هستند و نمی توانند از خود دفاع کنند و می توان آنها را وادار به سکوت کرد. متاسفانه هم برای شخص بدرفتار و هم برای قربانی، جابجا شدن خشم فقط بطور موقت اسباب تسلی خاطر بدرفتار را فراهم می سازد و بخش اصلی خشم او دست نخورده باقی می ماند و بار دیگر ایجاد مشکل می نماید و هدف خشم او مجبور به تحمل می شود تا این ناراحتی را به دوران بلوغ ببرد. والدین عصبی با خشونت و پرخاشگری با فرزندان خود رفتار و کودک خود را کنترل می کنند و به طور ضمنی این پیام را به کودک می دهند که با دادزدن می توانند به خواسته هایشان برسند با توضیحاتی که داده شد و همچنین بیان خودتون به نظر میرسد که رفتار شما ریشه در دوران کودکی شما دارد و برای تخلیه خشمتان بهتر است راه مناسبتری پیدا کنید مثلا ورزش کنید ورزش هورمون های نشاط آور و آرامش بخش در بدن شما ترشح می کند و به تخلیه انرژی های منفی کمک می کند. سعی کنید وقتی عصبانی هستید خودتان را کنترل کنید و به خود فرصت بدهید و پس از اینکه آرام شدید با کودکتان صحبت کنید و با او رفتار مناسب داشته باشید با این کار هم به خود کمک کردهاید و هم فرزند با شخصیت سالم تحویل جامعه می دهید در غیر اینصورت با رفتارهایی که ذکر کرده اید با آموزش پرخاشگری به کودکتان او را در معرض آسیب های اجتماعی بعضا جبران ناپذیر قرار می دهید. موفق باشید

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha