تدلیس، رابطه دون زنا و طلاق و مهریه

ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی می‌گوید اگر برای یکی از طرفین ازدواج صفت خاصی شرط شود و پس از جاری شدن عقد مشخص شود که آن صفت وجود نداشته، مصداق فریب در ازدواج است و طرف مقابل می‌تواند عقد را بر هم بزند.

در این حالت شخص بر اساس صفتی که طرف مقابل از خود بیان کرده با او ازدواج می‌کند و پس از عقد متوجه می‌شود که آن صفت وجود نداشته و همین تدلیس طرف مقابل برای او حق فسخ به وجود می‌آورد.

موارد دیگری نیز در قانون مدنی و در ماده‌های ۱۱۲۱، ۱۱۲۲ و ۱۱۲۳ بیان شده است که مصادیق فریب در ازدواج هستند و برای طرف فریب‌خورده حق فسخ ایجاد می‌کنند.
بر اساس ماده ۶۴۷ قانون مجازات اسلامی، اگر هر یک از زوجین (زن و مرد) طرف مقابل را به داشتن شرایط خاصی از قبیل تحصیلات، داشتن ثروت، شغل و سِمَت، موقعیت اجتماعی، مجرد بودن و … فریب دهد و عقد بر اساس هر یک از این مسائل واقع شود، این کار جرم محسوب شده و فرد مجرم به حبس تعزیری از ۶ ماه تا ۲ سال محکوم خواهد شد. علاوه بر این طرف فریب‌خورده حق بر هم زدن نکاح را نیز خواهد داشت.