غریبه‌های دوست‌نما
دنیای اینترنت ممنوعیت ورود ندارد. آدم‌ها در اینترنت مجبور نیستند از هویت‌های واقعی خودشان استفاده کنند و انواع نقاب‌ها را به راحتی به چهره می‌زنند. حالا فرض کنید یک کودک، در برابر این همه آدمی که هر کدام، شاید خودش را جور دیگری جلوه دهد چه واکنشی می‌تواند داشته باشد. چه دروغ‌ها که گفته می‌شود، چه هویت‌ها که جعل می‌شود، چه عکس‌های دروغینی که به این و آن نشان داده می‌شود. اما بچه‌ها همه را باور می‌کنند. آن‌ها خیلی زود ممکن است باور کنند، شخصی با یک تصویر دروغین، واقعا بازیگر مورد علاقه‌‌شان است، یا این که وقتی یک نفر همه حرف‌های خودش را تکرار می‌کند، یعنی شبیه‌ترین آدم دنیا به او است و می‌تواند دوست خیلی خوبی باشد. آن‌ها در قالب یک فرد قابل اعتماد یا یک دوست به فرزند شما نزدیک می‌شوند، روی او تاثیر می‌گذارند، او را دعوت به چزهایی می‌کنند که می‌تواند اصلا برای شما قابل قبول نباشد، از او اطلاعاتی می‌گیرند که خصوصی محسوب می شود، باج می‌گیرند و ...
قرارهای ملاقات کورکورانه
آشنایی با خیلی از غریبه‌های اینترنتی، می‌تواند به قرار ملاقات‌های به اصطلاح کورکورانه بدل شود. هر جایی حتی در مسیر مدرسه، ممکن است فرصتی برای ملاقات به وجود بیاید. به خصوص که اغلب سودجوها، با روش‌های خاص خودشان، به بچه‌ها توصیه می‌کنند همه چیز را از همه مخفی نگه دارند، مثلا به موضوع بار عاطفی می‌دهند، یا آن را شبیه به فیلم‌های علمی- تخیلی جلوه می‌دهند، یا حتی تهدید مي‌کنند، یا ...صحنه‌های نامتناسب
هرزه‌نگاری‌ها، به صورت فیلم، عکس و نوشته، ممکن است حتی به صورت تصادفی در برابر فرزندتان ظاهر شوند. سودجویان زیادی هستند که صفحه‌های نامناسب را با عنوان‌های فریبنده در اینترنت قرار می‌دهند تا افراد را به این صفحه‌ها بکشانند. مثلا خبری داغ از یک فرد معروف می‌گذارند، یا وعده امکان دانلود رایگان یک بازی محبوب را می‌دهند، که کاملا دروغین است و وقتی وارد صفحه‌هایشان می‌شوید با انبوه اطلاعات نامناسب مواجه می‌شوید.حتی هستند افرادی که با ارسال عمدی عکس‌های نامناسب برای بچه‌هایی که شناسایی کرده‌اند، سعی می‌کنند حساسیت آن‌ها نسبت به این موضوعات را برانگیزند و آن‌ها را برای سواستفاده‌های بعدی آماده کنند. بچه‌ها هم که معمولا راحت نیستند در چنین مواردی با والدین و حتی دوستان خود حرف بزنند، می‌شوند قربانیان بی‌صدایی که اعتراض نمي‌کنند و دائم مورد هجوم هستند.
بچه‌ها حتی از دیدن چنین صحنه‌هایی مي‌توانند آسیب ببینند، در سنین پایین، چون درکی از موضوع ندارند، دچار وحشت و کابوس می‌شوند و از نظر روانی واقعا آسیب می‌بینند. بچه‌های بزرگ‌تر، این تصاویر را در ذهن خود ثبت می‌کنند، همچنین ممکن است زودتر از موقع به بلوغ برسند، رفتارهای ناهنجار از خود نشان بدهند، به پرخاشگری روی بیاورند یا حتی بیشتر قربانی رفتارهای ناهنجار جنسی شوند.
خشونت
کلا رسانه‌ها، از مقصران اصلی رفتار خشونت‌بار در بین کودکان و به خصوص نوجوان‌ها هستند. از تلویزیون گرفته تا بازی‌های رایانه‌ای و صفحه‌ها و بازی‌های اینترنتی. همچنین بچه‌ها با چرخیدن بدون مانع و نظارت در اینترنت، ممکن است با گروه‌هایی آشنا شوند که تشویق به رفتارهای خشونت‌آمیز می‌کنند. مثلا هستند گروه‌هایی در برخی از کشورها که بچه‌ها را تشویق به نژادپرستی می‌کنند، یا اقدام به آسیب زدن به اموال غریبه‌ها را افتخارآمیز می‌دانند، یا این که با هم قرار می‌گذارند بلایی سر افراد یا اموال آن‌ها بیاورند و بعد برای هم تعریف کنند.کودکان و به خصوص نوجوانان احتمال بیشتری دارد که تحت‌تاثیر این گروه‌ها قرار بگیرند و بعد از مدتی برای این که مورد تشویق گروه قرار بگیرند، دست به رفتارهای احمقانه‌ای بزنند که پدر و مادرشان باور نمی‌کنند. در واقع، ممکن است در محله خیلی خوب و امنی زندگی کنید، اما بعضی گروه‌های اینترنتی از باندهای خیابانی که در فیلم‌ها می‌بینید بدتر هستند و می‌توانند فرزندتان را در همان خانه خودتان به یک فرد خشن یا حتی بزهکار تبدیل کنند.
عقب ماندن از برنامه‌های طبیعی رشدی
وقتی همه وقتش پای اینترنت بگذرد، به اندازه کافی فعالیت بدنی ندارد، در نتیجه تغذیه درستی ندارد و حتی به خاطر رایانه و اینترنت، خواب درستی هم ندارد. فقط موضوع جسمی هم نیست. بچه‌هایی که بیشتر اوقات روز را جلوی رایانه نشسته اند، وقت کمی برای برقراری ارتباط با دیگران و تمرین مهارت‌های اجتماعی دارند. همینطور با احتمال بالاتری ممکن است دچار چاقی و افزایش وزن شوند.
