تو زندگی مشترکم همیشه،هرسال بدهی داریم.
به بهونه های مختلف و ...میریم زیربارقرض و بدهی
دوتا بچه دارم
مستاجریم و هرسال تقریبا اثاث کشی داریم
پول خونه هم هرسال کم اوردیم و قرض گرفتیم
اینا بکنار
شوهرم بخاطر خانواده ش ازینور اونور قرض میگیره و من میمونم هزارتا نیاز خانواده و بچه و جیب خالی
شغلش ازاده درامد ثابت نداره
خریدمخارج زندگی بد نیست ولی درحد واجباته
هرسال عید ها یا مهمونی و عروسی و ... ازخودم زدم
اولویتم شده پس دادن بدهیا
صب کنین بقیه شو هم میگم
ازتولد بچه ها زدم
تولد خودم که اصن فکرشو هم نمیکنم
میبینم بقیه هم خوب زندگی میکنن
هم خوب خرج میکنن
پس چرا من نمیتونم
چرا هر عید و مجلس من حالم بده.مث بقیه نیستم
نکنه دارم اشتباه میکنم
روش زندگی من غلطه؟
۳۰ سالم شده
ولی هر سالم با حسرت کارهای نکرده گذشته
باخودم دارم حرف میزنم؟
اسی خرج کن از خودت هیچ وقت نزن
اینکه شوهرت کم میاره مشکل خودشه
باید جور کنه
اشتباه میکنی دیگ دلتو بزرگ کن خرج کن مطمئن باش خدا ب اندازه دل ادما بهشون میده من خیلیادو دیدم ک تو بدترین شرایط مالین ولی از منی ک مشکل مالی نداشتم بهتر پوشیدن شاید باور نکنی ولی چند مورد اینجوری دیدم
و برعکس ادمی ک داره و پول تو دستش نمیمونه پولس هیچ برکتی نداره
تولد پسرم توشبای قدر افتاده بود منم نگرفتم.الان موندم چیکار کنم
جشن بگیرم کلی خرج میشه
نگیرم رو دلم میمونه
صابخونه هم ۳۰تومن پول اضافه کرده
واقعا دارم میسوزم تواینهمه فشار
در مورد بقيه كه گفتي خوب خرج ميكنند خوب درامد ثابت و خوب دارن كه خوب هم خرج ميكنند ديگه يا مثلا بچه ندارن
باید برای خودت خرج کنی.منم کم خرجم ولی وقتی چیزی میکیرم دیگه خودمو سرزنش نمیکنم.همیشه دوستدارم بچه هامو شوهرم وخودم لباساشون مرتبو تمیز باشه.تولدهم برای خودمون میگیریم کوچیک وخودمونی حداقل یه کیک ومیگیرم برای دلخوشیمون
