یلدا

یلدا نام فرشته ای است بالا بلند، با تن پوشی از شب و ستاره


یلدا نرم نرمک با مهر آمده بود ...


با اولین شب پاییز آمده بود


و هر شب ردای سیاهش را قدری بیشتر بر آسمان می کشید


تا آدمها زیر گنبد کبود آرامتر بخوابند .


یلدا هر شب بر بام آسمان و در حیاط خلوت خدا راه می رفت


و لابه لای خوابهای زمین لالایی اش را زمزمه می کرد


گیسوانش در باد می وزید و شب به بوی او آغشته می شد !


یلدا شبی از خدا پاره ای آتش قرض گرفت


آتش که می دانی همان عشق است ؛


یلدا آتش را در دلش پنهان کرد تا شیطان آن را ندزدد.


آتش در وجود یلدا بارور شد


فرشته ها به هم گفتند:


یلدا آبستن است، آبستن خورشید


و هر شب قطره ای از خونش را به خورشید می بخشد


و شبی که آخرین قطره را ببخشد، دیگر زنده نخواهد بود ...


فرشته ها گفتند:


فردا که خورشید به دنیا بیاید یلدا خواهد مرد


یلدا آفرینش را تکرار می کند.


راستی فردا که خورشید را دیدی به یاد بیاور که او دختر یلداست


و یلدا نام همان فرشته ای است که روزی از خدا پاره ای آتش قرض گرفت .


شب یلدا پیشاپیش مبارک