به اشتراک گذاشتن همه چیز درباره یکساله ها (بازی ،‌آموزش،‌روان شناسی،‌اسباب بازی، بهداشت و تغذیه)

سلام آوا جان
عزیزم خیلی ممنون از پیشنهادتون وبلاگتون هم دیدم خیلی مطالب جالبی داشت با سپاس فراوان از توجه شما.

قصه گفتن برای تکامل مغزنوزاد لازم است

متخصصان روان شناسی ، قصه گفتن را برای تکامل مغز نوزادان و کودکان لازم می دانند و می‌گویند: با قصه‌گویی ، علاوه بر شناساندن صدای والدین ، صحبت کردن برای کودک راحت می‌شود و کلمات را صحیح و کامل ادا می‌کند

والدین براین باورند که نوزاد هیچ چیز را متوجه نمی‌شود و لازم نیست با او حرف بزنند، این در حالی که مغز نوزاد آماده برای پذیرش و یادگیری است و دوست دارد صدای والدین خود را بشنود و با محیط آشنا شود

والدین حتما باید نام اشیا ، غذا،اسباب‌بازی و یا هرچیز دیگری را که به نوزاد می‌دهند برای او بگویند و زمانی که کودک سعی می‌کند به هر لفظی کلمه را ادا کند صحبت کردن او را قطع نکنند و اجازه دهند آن گونه که راحت است آن را تلفظ کند


نوزادان به صدای افراد مونث بهترین پاسخ را می‌دهند ، مطالعات نشان داده است که صحبت با زبان کودک ، باعث تاخیر در تکامل گفتار نمی‌شود ، اما والدین باید سعی کنند در صحبت با کودک ترکیبی از لغات بزرگسالان را با صدای بچه گانه مورد استفاده قرار دهند

در واقع با این عمل بسترسازی مناسبی را برای کودک در ادای صحیح کلمات فراهم کرده‌ایم

چهار ماهگی به بعد، پنج حس نوزاد از تعامل و واکنش بیشتری برخوردار می‌شود، بینایی کودکان بعد ازچهارماهگی در حال افزایش است به طوری که توانایی پی‌گیری اجسام متحرک را از خود نشان می‌دهد

والدین باید بعد از چند ماه فضای اتاق کودک را تغییر دهند و او را با دیگر فضاهای بیرون از خانه و دیگر افراد خانواه آشنا کنند

کودکان علاقه‌مند به دیدن عکسهایی با رنگهای شاد و پیچیده می باشند بنابراین باید برای آنها کتابهای داستانی تهیه شود که رنگی وبا تصویرهای بزرگ باشد زیرا این عمل باعث افزایش آشنایی و عکس العمل کودک می‌شود

حس شنوایی کودک نسبت به تکلم او حساس‌تر است، کودک دوست دارد صداهای مختلف را بشنود و در مقابل آنها بسته به علاقه عکس العمل نشان می‌دهد به طوری که حتی آنها را تقلید می‌کند و منتظر تشویق والدین می‌ماند

والدین باید حس چشایی فرزندان خود را تحریک کنند و بشناسند زیرا برخی از کودکان نسبت به یک سری از غذاها و طعم‌ها آلرژی دارند که این خود باعث بیماری و بیقراری کودکان می‌شود

درباره حس لامسه کودکان باید اجازه داد آنها همه چیز را در خصوص زبری ، نرمی ، گرماو سرما احساس کنند تا بتوانند در مقابل آنها عکس العمل نشان بدهند

اولین پله برای بیدار و فعال کردن این حس در نوزادان نوازش و در آغوش گرفتن آنها است زیرا با این عمل به او این احساس منتقل می شود که او را دوست دارند و جایش امن است

قصه و تأثیر آن در تربیت کودکان

در کشور ما به رغم وجود گنجینه های علم و معرفت و داستآنها و افسانه های زیبا و آموزنده، اولیا و مربیان بیشترین وقت خود را به مسائل آموزشی کودکان اختصاص می دهند و دانش آموزان نیز در خانه و مدرسه بیشتر اوقات خود را صرف یادگیری های غیر فعال کرده، از سختی و خشکی دروس و اضطراب امتحان و نمره رنج می برند. بدین ترتیب اغلب اولیا و مربیان از هدف اصلی تعلیم و تربیت که پرورش انسان های خلاق، مبتکر و کارآمد است، باز می مانند.

هدف از ذکر این مطالب آشنایی شما با روش های قصه خوانی و قصه گویی برای کودکان دبستانی است که نقش بسزایی در رشد و شکوفایی خلاقیت در کودکان دارد.

ادبیات کودکان چیست؟

ادبیات کودکان شامل قصه، شعر، نمایش، افسانه و داستان است. ادبیات کودکان عبارت است از تلاشی هنرمندانه در قالب کلام، برای هدایت کودک به سوی رشد، با زبان و شیوه ای مناسب و در خور فهم او. به بیانی دیگر، ادبیات عبارت است از چگونگی تعبیر و بیان احساسات، عواطف و افکار به وسیله ی کلمات در اشکال و صورت های گوناگون.

ادبیات، کودک را در همه ی اوقات زندگی پرورش می دهد و باعث مسرت خاطر، وسعت تخیل و قوت تصور او می شود و نیز نیروی ابتکار و ابداع به او می بخشد. داستآنها و اشعاری که کودکان می خوانند و می شنوند اثری عمیق در فکر و روحیه ی آنان می گذارد و ایشان را برای رویارویی با مسائل رشد و معاشرت با دیگران آماده می سازد و نیز در درک و فهم مشکلات زندگی آنان را یاری می کند.

ادبیات کودک، به ویژه در زمینه های زبان آموزی و آموختن کلمات تازه به کودکان، نقش قاطعی دارد.

هدف های برنامه ی ادبیات کودکان در آموزش و پرورش دوره ی ابتدایی عبارت اند از:

1- کمک به پرورش قدرت بیان و عواطف و افکار کودکان.

2- تقویت و پرورش نیروی تخیل در کودکان.

3- تحریک قوه ی ابتکار و ابداع در کودکان.

4- ایجاد عشق و علاقه به ادبیات در کودکان.

در تعریف ادبیات کودکان می توان گفت: مجموعه ی نوشته ها، سروده ها و گفتارهایی است که از طرف بزرگسالان جامعه برای استفاده ی خردسالان فراهم می آید، یا خردسالان خود خالق آن هستند.

5- رشد اعتماد به نفس کودک و علاقه مند ساختن او به آزادی و عدالت اجتماعی.

6- برآورده کردن نیازهای عاطفی کودک و آماده ساختن او برای دریافت پیام های اخلاقی و انسانی و شهروندی خوب بودن.

تأثیر قصه در کودکان

داستان و قصه نقش بسیار مهمی در تکوین شخصیت کودک دارد. از طریق قصه ها و داستان های خوب، کودک به بسیاری از ارزش های اخلاقی پی می برد. پایداری، شجاعت، نوع دوستی، امیدواری، آزادگی، جوانمردی، طرفداری از حق و حقیقت و استقامت در مقابل زور و ستم ارزش هایی هستند که هسته ی مرکزی بسیاری از قصه ها و داستآنها را تشکیل می دهند.

پرورش حس زیبایی شناسی در کودک، متوجه ساختن کودک به دنیایی که اطرافش را فرا گرفته، پرورش عادات مفید در کودک، تشویق حس استقلال طلبی و خلاقیت کودک هدف های اصلی طرح قصه های خوب برای کودکان است.

انتخاب قصه های مناسب

مسئله ی انتخاب کردن قصه، با توجه به انبوه موادی که در اختیار قصه گوست، به ویژه برای قصه گوهای تازه کار و مبتدی، مشکلی اساسی است. حتی بهترین و برجسته ترین قصه گوهای حرفه ای هم قادر به گفتن هر داستانی نیستند. قصه گو، قهرمانان خود را از قصه هایی می سازد که با شخصیت خاص و سبک او متناسب باشند. قصه گوی تازه کار، ابتدا باید سعی کند که ویژگی های شخصیت و سبک گویش خود را ارزیابی کند. سپس از خودش بپرسد: چه نوع داستان هایی را می توانم مؤثر و خوب بیان کنم؟ چگونه می توانم شخصیت خود را با قصه هماهنگ کنم تا هر دو بتوانیم با شنونده ارتباط برقرار کنیم؟

پس از آن که قصه گو کار انتخاب کردن را تمام کرد، وارد مرحله ی آماده کردن داستان برای گفتن می شود که از مهم ترین گام هایی است که در جهت به کار گرفتن فن قصه گویی برداشته می شود. قصه گو باید به خاطر داشته باشد که کار او از بر کردن یا از رو خواندن نیست، بلکه کار او قصه گفتن است که مانند تجربه ای یگانه باقی می ماند.

از بر کردن قصه اغلب نخستین مانعی است که راه سیر طبیعی و خودانگیخته ی یک قصه گویی موفق را سد می کند. قاعده ی درست این است که هرگز نباید داستانی را برای �گفتن� به خاطر سپرد، بلکه با توجه به ساختمان قصه، به خاطر سپردن طرح آن کافی است.

انتخاب و آماده کردن داستان، نخستین گام ها در راه پیشبرد هنر قصه گویی است و هنر قصه گویی بر آنها استوار می شود. قصه گوهای مبتدی و تازه کار به زودی متوجه می شوند زمانی را که برای رسیدن به این مرحله از رشد سپری کرده اند، سرمایه گذاری مفیدی بوده است.

آماده کردن ذهن و بیان ، در ارائه ی موفقیت آمیز یک قصه مهم ترین مُتغیّر به شمار می آید. بدون این انتخاب و آماده کردن بسیار دقیق، قصه گو نباید انتظار به دست آوردن یک تجربه ی موفق را داشته باشد.

کودک چگونه مهارت ها را فرا می گیرد؟
هر زمان که کودک را بلند می کنید،‌با او بازی می کنید،‌حرف می زنید یا برایش آواز می خوانید و یا او را بغل می کنید و به صورتش لبخند می زنید و او را نوازش می کنید،‌ در واقع اطلاعاتی از جهان به او می دهید و به او می گویید انسان بودن یعنی چه؛بالاتر از همه به او می گویید موجودی دوست داشتنی است و شما به او عشق می ورزید. این امنیت چنان اعتماد به نفسی به او می دهد که بتواند دست به مکاشف ه جهان اطراف خود بزند و مهارت های جدیدی کسب کند.
ویژگی های عام کودک شما از نخستین روزها تا شش ماهگی :
ماه اول
کودک صدا و بوی شما را تشخیص می دهد.
وقتی او را به روی شکم می خوابانید،‌ممکن است تلاش کند سرش را بلند کند.
وقتی شما زبان خود را بیرون می آورید،‌او هم برای جوابگوی به شما کار شما را تقلید می کند.
ماه دوم
برای اولین بار لبخند می زند.
برای پاسخ به شما قان و قون می کند.
بعضی از واکنش های نوزادی در او از بین می رود.
می تواند اشیای دورتر را ببیند.
ماه سوم
به آدم های اطراف خود بیشتر علاقه مند می شود.
متوجه دستان خود می شود.
می تواند دستان خود را باز و بسته و بسته و با انگشتان خود بازی کند.
وقتی روی شکم دراز کشیده،‌می تواند به وسیله بازوانش کمی بدن را بالا بکشد.
می تواند یک اسباب بازی را در دست خود نگه دارد.
خود را به اشیا می رساند و به آنها چنگ می زند.
هنگام شادی ممکن است از گلوی خود صداهایی در آورد.
ماه چهارم
کنترل سر قوی می شود.
برای کشف صورت خود و اشیایی که توجهش را جلب می کنند،‌از دستان خود استفاده می کند.
شاید بتواند صداهای قابل فهم از خود در بیاورد.
بعضی چیزها را می تواند به خاطر بیاورد
ماه پنجم
پنجه های پاهای خود را می گیرد و به دهانش می برد.
شروع به غلت زدن می کند.
وقتی سیر شد،‌رویش را از غذا برمی گرداند.
خود را به اسباب بازیش می رساند.
برای آنکه بلندش کنید، دستان خود را باز می کند.
با دیدن غذا هیجان زده می شود
ماه ششم
سرش را کاملا نگه می دارد.
اشیا را چنگ می زند.
با کمک دیگران از نشستن لذت می برد.
شروع به خندیدن با خود می کند.
با ایجاد سر وصدا و زدن به اشیا توجه شما را به خود جلب می کند.

غذا نخوردن، سلاحی برای انتقام کودک از مادر

بد غذا بودن کودک، برای والدین او رنج بسیار بزرگی به حساب می آید. پدر و مادرها بسیار مشتاق هستند که بدانند چرا فرزندشان غذا را نمی خورد، پرت می کند یا لجبازی می کند. گاهی دامنه عجز و ناتوانی والدین به جایی می رسد که فکر مراجعه به پزشک تغذیه می افتند. اما شاید ناسازگاری کودک هنگام خوردن غذا، دلایل پیش پا افتاده تری داشته باشد، این طور نیست؟

زمانی برای انتقام از والدین

در نخستین مرحله، بی اعتنایی کودک نسبت به خوردن غذا می تواند جنبه انتقامی داشته باشد. کودک به خوبی می داند که والدین او هنگام غذا دادن به وی نهایت توجه را صرف این موضوع می کنند. او به خوبی می داند که مسأله تغذیه اش چقدر برای پدر و مادر مهم است و به این ترتیب در اوج زیرکی می کوشد تا صحنه غذا خوردن را تبدیل به یک هشدار برای بزرگ ترهایش کند و به آنها بفهماند که او نیازهای دیگری هم دارد. این شرایط بیشتر برای مادران شاغل به وجود می آید، چرا که طبیعتاً آنها زمان کمتری را صرف کودک خود می کنند.
در این گونه موارد ضرورت دارد که مادران و پدران با انتخاب مراقب خوب برای کودک یا یک مهد مناسب، دنیای تنهایی او را پر کنند، چرا که در غیر این صورت احتمال دارد که کج خلقی های او ادامه پیدا کند. با این حال باید توجه کرد که هیچ چیز جای توجه و حضور فیزیکی خود مادر را نمی گیرد. درست به دلیل عمق و اهمیت همین دلبستگی میان کودک و مادر است که همیشه توصیه می شود مادران بلافاصله بعد از زایمان، کودک را در آغوش بگیرند.

کودک خود را بهتر تغذیه کنید

هنگام غذا دادن به کودک بهتر است این نکات را هم مد نظر قرار دهید:
ـ تنوع رنگ آمیزی در غذا، کودک را برای خوردن پر اشتهاتر می کند. هویچ پخته یا سبزی های رنگارنگ می تواند جلوه زیباتری به غذای کودک بدهد.
ـ وقت معینی را برای غذا دادن به کودک انتخاب کنید تا اشتهای او در همین زمان، هر روز تحریک شود.
ـ بشقاب او را نزدیکش تا اذیت نشود.
ـ اگر نسبت به غذایی ابراز بی میلی کرد، به سلیقه اش احترام گذاشته و غذای دیگری به وی بخورانید، اما چند روز بعد دوباره همان غذای پس زده شده را امتحان کنید.
ـ سعی کنید وسایل غذاخوری کودک از جنس نشکن باشد.
ـ محیط اطراف هنگام غذا دادن به کودک باید ساکت باشد، چرا که کوچک ترین صدایی می تواند توجه او را از غذا خوردن منحرف کند.
ـ سعی کنید با اصرار بیش از حد و خشونت آمیز برای غلبه بر بی میلی واقعی کودک در مورد غذا خوردن، این زمان را برای او خسته کننده نکنید.
ـ تنوع غذایی را در روزهای مختلف رعایت کنید تا کودک از تکرار یک غذا آزرده خاطر نشود.
ـ همیشه به ناسازگاری های کودک یک نوع واکنش مشخص نشان بدهید. وقتی غذا را پرت کرد، یک روز نخندید و روز دیگر خشمگین نشوید. سعی کنید با عکس العملی یکسان به وی بفهمانید که کار جالبی نمی کند.
ـ یک قاشق کوچک هم به کودک بدهید تا حس استقلال او را تقویت کنید.