من تموم داستان های غم انگیز این تاپیک رو خوندم و باهاشون کلی گریه کردم😔😔😔منم خودم پسرم رو توی هفته ۲۴ به خاطر فیبرومام که خیلی بزرگ شده بودن با لکه بینی و بعدش پاره شدن کیسه آب از دست دادم من حس همه ی این مادرا رو درک میکنم میدونم چی کشیدن من خوراک روز و شبم گریه هست و افسردگی گرفتم😔😔😔😢😢😢😢دوستانی که پستم رو میخونن واسه آرامشم دعا کنن و اینکه خدا یه نی نی دیگه بهم ببخشه بچه من ۱۷ روز پیش فرشته ی آسمونی شد😔😔😔😔
عزیزم میدونم روزهای خیلی سختی رو میگذرونی ،ولی امیدت به خدا باشه ،و اینو بدون که تو این روزها فقط یاد خدا میتونه بهت آرامش بده،منم در شرایط شما بودم واقعا روزهای بدی بود انقدر بد که هنوز بعد از ۷ سال یه وقت هایی غصه ام میگیره،ولی خدا رو شکر الآن ۲ تا بچه دارم به خدا توکل کنید و هروقت پزشکتون اجازه داد اقدام کنید انشاءالله خدا بچه های سالمی بهتون میده شک نکنید
سلام دوستان من پازسال توي هفته ٢٢ دخترمو از دست داد بخاطر اينكه دهانه رحمم سه سانت باز شده بود يك سال كارم گريه بود بعد از اون با كلي ترس اقدام باردازي كردم كه باز توي هفته ٢٠ يهو كيسه ابم تركيدبا اينكه سركلاژ بودم پسرمو از دست دادم الان داغونم نمي دونم چيكار كنم هيچ اميدي ندازم ديگه چه جوري بچه بيارم . تروخدا برام دعا كنيد اروم بشم .
بچم پرکشبد ۱۷ اردیبهشت داغونم داغون
منم اومدم اینجا دارم اشک میریزم هفته ی پیش سقط کردم حال روحیم خیلی بده نمیفهمم از چی بود خواست خداست خیلی سختی کشیدم تو این زندگی لعنتی و هربا فکر کردم حتما من رو بیشتر دوست داشته اما الان دیگه قوی نیستم دیگه نیستم و از همه بدتر چنان از همسرم بدم اومده😭😭😭😭
