آبی رنگ آرامشه!
شنیدم تماشای این کره ی آبی از کرات دیگه خیلی زیباست.
ولی این رنگ آبی هیچ وقت آرامش واقعی رو به آدم هاش نداده!
این رنگ آبی اختصاصی زمین مثل سرابیست که فقط از دور می درخشه.نزدیکش که میشیم محو میشه و میشه آتش و خون بین بعضی از کشور ها !
میشه حسرت و آه خیلی از آدم ها!
میشه کینه و دشمنی خیلی از مردم با هم!
میشه حسد و بخل خیلی ها با هم!
ما مردم زمین با هم جنگ می کنیم.که به چی برسیم؟؟؟
هنوزم نمی دونم؟
ای کاش می دونستم گناه بچه های کوچیک چیه که به جای بازی و شیطنت تو دل زیبای این طبیعت زیبای زمین باید تو چنگال وحشی جنگ بین دولت های دنیا اسیر باشند؟
آبی رنگ آرامشه.بین تمام کرات دنیا فقط زمینه که آبیه.ولی افسوس که این کره حتی یک روز هم روی آرامش به خودش نمی بینه.
نه فقط به خاطر جنگ!
کینه ای که تو دل خیلی از ما مردم زمینی هست و گاهی این کینه هدف اصلی ما رو از یادمون می بره.
وقتی از شکست یارمون خوشحال میشیم ممکنه زبون مون ازش دل جویی کنه .ولی خدا می دونه تو دل مون چه جشنی به پاست!
وای بر ما که می تونیم انقدر چهره عوض کنیم!
ما حتی انقدر شهامت نداریم که خود واقعی مون رو باور کنیم!
و اما وقتی نوبت به حسادت می رسه از هیچ راهی دریغ نمی کنیم که خودمون رو بهتر نشون بدیم!
از هیچ راهی دریغ نمی کنیم که خودمون رو بالا بکشیم!
و گاهی انقدر اوج می گیریم که نمی فهمیم کی سقوط کردیم!چون مشغول بهتر نشون دادن خودمون بودیم!
ای دنیا!دیگه کدوم یکی از بی عدالتی هات رو بگم؟
انقدر زیاده که نمی تونم یکیش انتخاب کنم.
نمی تونم همه رو بگم!
و اگه بگم دیگه نمی تونم جلوی اشک هام رو بگیرم!
ای دنیا!حال نوزادی که به دنیا اومده و گریه سر داده رو دارم.
مثل اون می خوام فقط با گریه اعتراضم رو به این دنیای نا برابر نشون بدم!
چون زبانم عاجزه از گفتن تمام بی عدالتی های تو!
ای دنیا !می دونم داری به من می خندی.
ای دنیا! خیلی ظالمی!
شنیدم تماشای این کره ی آبی از کرات دیگه خیلی زیباست.
ولی این رنگ آبی هیچ وقت آرامش واقعی رو به آدم هاش نداده!
این رنگ آبی اختصاصی زمین مثل سرابیست که فقط از دور می درخشه.نزدیکش که میشیم محو میشه و میشه آتش و خون بین بعضی از کشور ها !
میشه حسرت و آه خیلی از آدم ها!
میشه کینه و دشمنی خیلی از مردم با هم!
میشه حسد و بخل خیلی ها با هم!
ما مردم زمین با هم جنگ می کنیم.که به چی برسیم؟؟؟
هنوزم نمی دونم؟
ای کاش می دونستم گناه بچه های کوچیک چیه که به جای بازی و شیطنت تو دل زیبای این طبیعت زیبای زمین باید تو چنگال وحشی جنگ بین دولت های دنیا اسیر باشند؟
آبی رنگ آرامشه.بین تمام کرات دنیا فقط زمینه که آبیه.ولی افسوس که این کره حتی یک روز هم روی آرامش به خودش نمی بینه.
نه فقط به خاطر جنگ!
کینه ای که تو دل خیلی از ما مردم زمینی هست و گاهی این کینه هدف اصلی ما رو از یادمون می بره.
وقتی از شکست یارمون خوشحال میشیم ممکنه زبون مون ازش دل جویی کنه .ولی خدا می دونه تو دل مون چه جشنی به پاست!
وای بر ما که می تونیم انقدر چهره عوض کنیم!
ما حتی انقدر شهامت نداریم که خود واقعی مون رو باور کنیم!
و اما وقتی نوبت به حسادت می رسه از هیچ راهی دریغ نمی کنیم که خودمون رو بهتر نشون بدیم!
از هیچ راهی دریغ نمی کنیم که خودمون رو بالا بکشیم!
و گاهی انقدر اوج می گیریم که نمی فهمیم کی سقوط کردیم!چون مشغول بهتر نشون دادن خودمون بودیم!
ای دنیا!دیگه کدوم یکی از بی عدالتی هات رو بگم؟
انقدر زیاده که نمی تونم یکیش انتخاب کنم.
نمی تونم همه رو بگم!
و اگه بگم دیگه نمی تونم جلوی اشک هام رو بگیرم!
ای دنیا!حال نوزادی که به دنیا اومده و گریه سر داده رو دارم.
مثل اون می خوام فقط با گریه اعتراضم رو به این دنیای نا برابر نشون بدم!
چون زبانم عاجزه از گفتن تمام بی عدالتی های تو!
ای دنیا !می دونم داری به من می خندی.
ای دنیا! خیلی ظالمی!
