♥♥ کودک دو ساله من ♥♥

با فرا رسیدن زمان در سالگی، کودک شما قادر خواهد بود که تعمدا "خوب" یا "بد و شیطان" باشد. انتخاب او تا حد زیادی به احساس او نسبت به بزرگسالانی که رابطه ویژه ای با او داشته و بر او تسلط دارند بستگی دارد. اگر او در آن مرحله از رشد این احساس را داشته باشد که شما اساسا به او علاقه مند هستید و او را دوست دارید، او را تحسین می کنید و کلا طرفدار او هستید؛ او در اکثر مواقع مایل خواهد بود که شما را خوشحال کند؛ در نتیجه آنگونه که شما دوست دارید رفتار خواهد کرد (که البته در برخی از موارد اشتباهاتی را نیز مرتکب می شود).

اما اگر کودک در آن مرحله از رشد این احساس را داشته باشد که شما می خواهید بر او سلطه داشته باشید، نتواند شما را درک کند و کلا احساس کند که در جبهه مخالف او قرار گرفته اید، احتمالا به این نتیجه می رسد که برای خوشحال کردن شما تلاش نکند؛ زیرا شما هیچ وقت خوشحال نمی شوید. همچنین سعی نمی کند که علت کج خلقی های شما را بفهمد، زیرا شما در اکثر مواقع بداخلاق هستید. بعلاوه برای نشان دادن عمق عشق خودش به شما تلاش نخواهد کرد، زیرا شما هیچگاه تلاش نکرده اید که ابراز علاقه او را جبران کنید.

پس از ابراز علاقه و نشون دادن خوشحالی به کودک دو ساله اتون دریغ نکنید .

از کلمه لطفا و متشکرم زیاد و به موقع استفاده کنید.

این قانون رو که میخوام واستون توضیح بدم همون صندلی تنها یا قطع فعالیت هست که خیلی خیلی مهم و اثر بخشه ، فقط نیاز به تکرار و یکنواختی داره و رمزش اینه که اصلا خودتون رو عصبانی و پرخاشگر نشون ندین ، فقط آروم و ریلکش کار خودتون رو بکنید

اصلا کم نیارید و شده هزار بار هم تکرارش کنید

من نمونه تجربی اش رو دیدم ، بچه دوستم که الان دو سال و هفت ماهشه و در کمال ناباوری توی مهمونی ، جلوی جمع وقتی کار زشتی میکنه بچه ای رو میزنه مامانش دستش رو میگیره میشونه روی یه مبل و بهش اخطار میکنه از جات بلند نمیشی تا متوجه اشتباهت بشی

و این پسر بچه در جال بغض و اشک ریختن آرووم سر جاش میشینه تا مادرش بره سراغش ، در دقیقه بعد مادرش میره و بغلش میکنه و برش میگردونه به جمع بچه ها !!!!!!

قطع فعالیت

قطع فعالیت کلیدی است موثر برای پیشگیری از بد رفتاری فرزند تان. زمانی از این روش استفاده می کنیم که روش های دیگر(داد زدن، هشدار دادن) موثر واقع نشد. زمانی که کودک یکی از قوانین مهم خانواده را زیر پا می گذارد از قطع فعالیت استفاده می کنیم.قطع فعالیت تنها یک تنبیه نیست، بلکه این امکان را به والدین می دهد که برای قطع بد رفتاری فرزند خود، بدون اینکه به او آسیبی بزنند، از چیزی غیر از کلام خود استفاده کنند و ابزار موثری است که می توان تقریباًدر هر موقعیتی از آن استفاده کرد. وقتی بچه ای قانونی را می شکند والد به آرامی قانون را به او گوشزد می کند. پس والد می گوید حالا باید فعالیت تو قطع شود. سپس بدون اینکه چیز دیگری بگوید کودک را به محل قطع فعالیت می برد.این محل می تواند یک صندلی درگوشه اتاق، روی پله، یک گوشه مبل یا اتاق خود کودک باشد. و کودک باید دو دقیقه در این محل بماند و کودک می تواند در پایان قطع فعالیت به بازی خود برگردد. اگر کودک مجدداً قانون را زیر پا گذاشت، والد نیز باید قطع فعالیت را تکرار کند.

-مشکلات روش قطع فعالیت:

بعضی از بچه ها در طول مدت قطع فعالیت آرام می نشینند، اما بعضی گریه و شکایت می کنند، هر عکس العملی که فرزند تان به قطع فعالیت نشان داد آرامش خود را حفظ کنید، اگر فرزند تان از محل قطع فعالیت فرار کرد با آرامش او را برگردانید.بعد از قطع فعالیت کودک خود را برای یک لحظه در آغوش بگیرید و به فعالیت جدیدی بپردازید.

دوستان توجه داشته باشید که راه و بیراه نیاید دست بچه رو بگیرید مجبورش کنید سر چیزای الکی بشینه یه گوشه و قضیه رو لوس کنید !!!!

فقط و فقط برای موارد ضرووری و قانون شکنی !!!

چیزهایی که واستون جدیه

واسه من تا به جال پیش نیومده ولی من فکر میکنم گاز گرفتن و کتک زدن ، پرت کردن اشیا ، کوبیدن سر به دیوار ، میتونه مهم باشه ، چیزهای دیگه ای یادتون هست مطرح کنید

ولی مصلا بهانه گیری و گریه کردن های عادی روزمره اشون ، لجبازی ها ، بد غذایی ها ، نمیتونه اونقدر جدی باشه که به خاطرش تنبیه بشن

تنبیه صد در صد ممنوع !!!!!




در سال 2002 یک تحقیق وسیع در مورد آثار و عوارض تنبیه به عمل آمد. خانم ،الیزابت تامسون ، از مرکز ملی کودکان فقیر در دانشگاه کلمبیا، اطلاعات گردآوری شده طی 62 سال را مورد بررسی قرار داد و دریافت که: هر قدر کودک بیشتر تنبیه شود احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه در او بیشتر می شود. ضمناً چنین کودکی بیشتر رفتارهای نادرستی مثل دروغگویی ، حقه بازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان خواهد داد. کودکانی که با تنبیه بزرگ شده اند کمتر درست و نادرست را از هم تشخیص می دهند، و در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچه ها رفتارهای نادرست و بی ادبانه انجام می دهند.

یکی از مادران که معمولاً فرزندش را تنبیه بدنی می کند می گوید: ،،بچه من موقعی رفتارش درست است که او را تنبیه می کنم. اما راستش، نمی دانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا این که واقعاً خوب و بد را از هم تشخیص داده است.،،

موارد چایگزین تنبیه را به خاطر بسپارید !!!



سعی کنید در رفتارتان ملایم و مهربان باشید. وقتی تن صدایتان عادی و طبیعی باشد کودک بهتر حرفتان را می شنود.

کمی تأمل کنید. یک مکث کوتاه در عکس العمل و اندکی صبر هنگام هیجان، می تواند گره گشا باشد. چه اشکالی دارد که بگوییم: الآن برای مواجهه و حل این مسئله خیلی ناراحت هستم و موقعیت مناسب نیست. بعداً در موردش صحبت می کنیم.

به او بیاموزید. به جای مجازات او به خاطر کار نادرستش، کار درست را به او یاد بدهید. مثلاً بگویید: وقتی اسباب بازی هایت را در اتاق پذیرایی رها می کنی من این کارت را نمی پسندم. دوست دارم دفعه بعد آنها را در کمد بگذاری.

مثبت باشید. به جای آنکه بگویید :چند مرتبه باید به تو بگویم که دندانهایت را مسواک بزنی؟! می توانید بگویید : دندان های قشنگت را مسواک بزن که همین طور قشنگ بماند. بعد منو خبر کن که بعد از تو مسواک بزنم.

توضیح : به جای ::::تهدید::::. می توانید با یک توضیح مختصر، علت زشتی رفتار او را روشن کنید تا در ذهنش دلیلی برای تغییر رفتار داشته باشد.

از عصبانیت دوری کنید. به جای تمرکز روی اشتباه یا رفتار نادرست کودک، که شما را برای هیجان و عکس العمل احساسی آماده می کند، از هر یک از موارد خطای فرزندتان به عنوان موقعیت خوبی جهت راهنمایی او و فراگیری استفاده کنید.

انگیزه بدهید. به او با جملات خاصی انگیزه بدهید و صحبت های تشویق کننده داشته باشید.

انعطاف پذیر باشید. وقتی کودک می پرسد: می تونم این برنامه تلویزیون رو تا آخر ببینم، بعد بریم بیرون؟ منطقی باشید. اگر فرصت دارید، به درخواستش جواب مثبت بدهید. بدین ترتیب کودک رفته رفته با هنر گفتگو و مذاکره آشنا می شود.

از لجبازی و زورآزمایی بپرهیزید. هیچ کاری مخربتر و بی فایده تر از زور آزمایی با فرزند نیست. او را به همکاری کردن تشویق کنید. مثلاً می توان گفت : من مشکلی دارم. من دوست دارم تو پیراهن تمیزی بپوشی ولی می بینم که تو بازهم همون قبلی رو می پوشی. به نظرت چطور می شه این مسئله رو رفع کرد؟. وقتی مشکل را با کودک در میان بگذارید احتمالاً بیشتر علاقه مند می شود که در حل آن کمک کند و با شما همکاری کند.

زیرک باشید. اگر عملکرد فعلی شما اثر ندارد با زیرکی راه دیگری پیدا کنید. تغییر خط مشی شما آسان تر است تا این که همیشه بخواهید اول او تغییر کند. از خودتان بپرسید: چه کار دیگری می توانم بکنم تا او را به عکس العمل بهتری ترغیب کند؟




نکته: در رابطه با مجازات کودک این سه قاعده را به یاد داشته باشید:

- هنگام عصبانیت از مجازات بپرهیزید.

- برای تلافی کردن یا انتقام گرفتن، مجازات نکنید.

- همیشه مجازات شدیدتر، مجازات بهتر نیست.

ببخشید اگه مطالبم گاهی توی یه پست طولانی میشه ، نمیتونم جدجدا بنویسمش ، میخوام منسجم باشه ، حوصله کنید بخونید

واسه الان کافیه ، اگه بازم موضوعات جدی هست مطرح کنید تا دنبال راه حل بگردیم

سعیده جان :

اینطور که توضیف کردی پرت کردن مهدیار جنبه بازی و هیجان داره براش ، منظور از پرت کردن منفی از نظر روانشناسی پرت کردن اجسام به سمت دیگرانه که به حالت نشونه گیری هست ، میتونه خطرناک باشه ، مثلا برای ابراز خشم ، لیوان یا هر چیزی دستش باشه به سمت کودک دیگه پرتاب میکنه !

ولی این مدل پرت کردن تو هوا و پرت کردن از پله پایین و اینها خیلی واسه بچه هیجان داره ، اتفاقا آموزنده است ، معنی قانون های فیزیک رو کم کم متوجه میشه ، تا جایی که میتونی حساس نشو و اتفاقا از خودت هیجان کمی هم نشون بدی بد نیست ، بزار کم کم که این مورد رو کشف کرد واسش عادی میشه

فقط در مسیر تکامل به واژه :: کشف کردن :: فکر کنید

به نظرتون چطور باید دنیا رو درک کنند؟

واسه هر چیزی مخالفت نکنید ، تا جایی که ضرر نداشته باشه حله

بزرگترین خطرش میتونه این باشه که وقتی یه لگو رو پرت میکنه بالا برگرده بخوره تو سرش ، که اتفاقا اصلا اهمیت نداره و تازه خودش دستگیرش میشه که این افتادن میتونه درد هم داشته باشه

بهشون فرصت بدین ، نترسین ، اینقدر کارها رو تکرار میکنند تا خیالشون از بابت خودشون مطمئن بشه دیگه به اون امر مسلط شدن :)


یکم هم میتونه جنبه حساست زایی داشته باشه ، چون میدونه هر بار بهش توجه کردی و مدام گفتی نکن ! نکن !

بچه در سن دو تا سه سالگی فقط گدای توجه هست

حاضره به هر کاااااااااااری دست بزنه تا ولو شده یک ثانیه توجه شما رو جلب کنه

اینو فراموش نکنید