مشکلات زمان خواب
بچه ها برای فعالیت روزانه، نیاز به یک خواب خوب دارند. والدین هم به خواب کافی و زمان هایی بدون حضور کودک نیاز دارند، تا احتیاجات خود را برطرف کنند. نوپاها یاد می گیرند که نسبت به نوزادان برای به خوا ب رفتن کمتر محتاج سایرین باشند. یکی از اهداف تکامل سالم برای کودکان، طریق? مستقل به خواب رفتن است. نکاتی که در مورد ذیل آمده، پیشنهاداتی است برای کمک به نوپاها که چگونه خواب خوبی داشته باشند.
مشکلات شایع وقت خواب چیست؟
یکی از هر سه کودک زیر 5 سال، مشکل زمان خواب دارد. مشکلات شایع شامل این موارد است:
وقت کشی کردن
اعتراض و امتناع از رفتن به رختخواب
گریه بعد از اینکه آنها را به رختخواب می گذارند
بیدار شدن نیمه شب
بیرون آمدن از رختخواب
امتناع از خوابیدن در تخت خودشان
چرا این مشکلات ایجاد می شود؟
مثل نوزادان، خیلی از بچه ها برای اینکه بخوابند، باید آنها را تکان داد. اگر این کار تبدیل به یک عادت شود کودک برای خوابیدن و یا حتی وقتی که نیمه شب از خواب بیدار می شود، نیاز به این شرایط دارد. والدین بصورت ناخواسته ممکن است عادت غلط خوابیدن را تشویق کنند. مثال زیر را در نظر بگیرید. شما فرزندتان را تخت اش می گذارید برایش قصه گفته و به او شب بخیر می گویید وقتی می خواهید اتاق را ترک کنید او جیغ می زند. اگر او بفهمد که با جیغ زدن شما را بر می گرداند و یا او را از تخت اش بلند می کنید و در تخت خود می خوابانید، انگیزه ای نمی ماند که آرام بماند. اگر با جیغ زدن آن چه را که می خواهد بدست بیاورد، جیغ ردن ادامه پیدا می کند و او یاد نمی گیرد که مستقل بخواب برود.
سایر مشکلات، موقتی هستند و بدنبال بیماری و یا به هم خوردن عادت خواب کودک ایجاد می شوند مثل خوابیدن در مکان ناآشنا. این مشکلات وقتی که به موقعیت طبیعی برگردد، برطرف می شوند.
چگونه می توان از ایجاد مشکلات هنگام خواب جلوگیری کرد؟
مطمئن باشید که اتاق کودک راحت است، اتاق کودک باید خوب تهویه شود و درجه حرارت نیز ثابت باشد. اگر کودکتان از تاریکی می ترسد چراغ خواب روشن کنید. ساعت خواب را تنظیم کنید. ساعت مناسب خواب نوپا 7:30 بعد از ظهر البته بین 6:30 تا 8 نیز مناسب است.
§ روال هنگام خواب را تعیین کنید.
برای به خواب رفتن، یکسری روال ایجاد کنید و آن را برای کودکتان توضیح بدهید اینجا نمونه هایی از این روال ها آمده است:
به دستشویی برو
دندانت را بشور
شب بخیر بگو
سر موقع به رختخواب رو
در رختخواب آرام باش (کسی را صدا نزن)
در تختت تا صبح بمان
§ کودکتان را قبل از موقع آماده کنید
حدود سی دقیقه قبل از خواب به او بگویید که به زودی به رختخواب خواهد رفت. کودکتان را سرگرم کارهای آرام مثل نقاشی و یا پازل کنید. حدود 10 دقیقه قبل از خواب به او بگویید که کارش را تمام کند. برای کارهای مثل مسواک، دستشوئی رفتن و سایر کارهایی که او را آماده خوابیدن می کند مثل شب بخیر گفتن به سایر اعضاء خانواده، او را همراهی کنید. ممکن است پوستری با تصاویری تهیه یا درست کنید که کودک مراحل خوابیدن را به یاد بیاورد.
§ کودکتان را به رختخواب ببرید و مراحل را دوباره با هم مرور کنید.
فرزندتان را در تخت گذاشته و بهانه هایی که برای خارج شدن می آورد، را تحمل کنید. فهرست شامل موارد زیر است:
داندانت را مسواک زدی؟
به همه شب بخیر گفتی؟
دستشویی رفتی؟
آب خوردی؟
اگر کودک تان سروقت در تختخواب قرار گرفت شما ممکن است بخواهید که برایش داستان بگویید و یا شعر بخوانید. شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید.
وقتی آماده ترک اتاق شدید، شب بخیر بگویید و با قاطعیت اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست و شکایتی را ندیده بگیرید. رفتارهای مناسب را تشویق کنید. صبح بخاطر انجام دادن مرتب کارهای هنگام خواب او را تحسین کنید. در ابتدا می توانید به خاطر انجام دادن آنها و آرام ماندن در تخت خودش در طول شب، به او جایزه بدهید و یا صبح با یک هدیه او را غافلگیر کنید. جایزه می تواند شامل: صبحانه مخصوص، اسباب بازی کوچک، برچسب یا مهر زدن باشد.
تهیه یک جدول رفتاری و چسباندن برچسب و یا زدن مهر یا ستاره و آویزان کردنش کنار تختخواب، انگیز? بیشتری را فراهم می کند و اگر کسی را صدا زد و یا از تختش بیرون آمد جایزه را نمی گیرد.
چگونه می توانید به فرزندتان آرام ماندن در تخت خواب را یاد دهید؟
اگر کودک تان برای پذیرش روال های هنگام خواب مشکل دارد از راهکار ذیل استفاده کنید. هدف این است که فرزندتان در تختخواب بماند و بدون اینکه او را بغل کنند، تکان دهند و یا از شیشه استفاده کند، بخواب برود.
§ آنچه را که پیش می آید برایش توضیح دهید
به او بگویید که اگر آرام خوابید چه می شود: «اگر در تخت بمانی و مرا صدا نکنی من بر می گردم تا ببینم که تو چطوری؟» بررسی کنید که آیا او فهمیده یا خیر. با قاطعیت اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست و شکایتی را ندیده بگیرید.
§ فرزندتان را تحسین کنید.
2 دقیقه صبر کنید اگر او هنوز آرام است او را با لحن ملایمی تحین کنید:«کارت عالی بود، تو درتخت دراز کشیدی» بیشتر از 30 ثانیه نمانید به او بگویید هنوز آرام باشد دوباره به او سر می زنید.
5 دقیقه بعد برگردید و مجدداً او را تحسین کنید. این کار را ادامه دهید و به تدریج بیرون ماندن از اتاق کودک را افزایش دهید ممکن است باز نیاز شود که 4 تا5 بار قبل از اینکه او بخواب رود این کار را تکرار کنید. وقتی دیدید که خوابیده آهسته اتاق را ترک کنید اگر آرام نبود کارهای پیشنهادی زیر انجام دهید.
چگونه می توان مشکلات هنگام خواب را مدیریت کرد؟
آموزش روال های جدید هنگام خواب ممکن است مشکل باشد. او ممکن است در ابتدا اعتراض کند. رویکرد شما برای این مشکلات می تواند مستقیم و یا تدریجی باشد. شما شاید ترجیح دهید برای کودک کوچک تر که هنوز در گهواره می خوابد، از رویکرد ملایم تری استفاده کنید. رویکردی که برایتان راحت تر است انتخاب کنید. این اقدامات در ابتدا زمان و تلاش زیادی می خواهند. هر کدام از دستورات را با دقت، قبل از انتخاب، بخوانید.
این که هر دو والد (در صورت امکان) توافق داشته باشند، خیلی مهم است. اگر والدین آمادگی لازم برای شروع را ندارند و یا شروع یک برنامه و بعد قطع کردن و سپس شروع مجدد آن، مشکلات را بدتر می کند، یا اگر هرگونه سؤال و یا نگرانی دارید قبل از شروع از متخصصین کمک بگیرید.
شما هم باید برای شروع برنامه، آماده باشید که به معنی توانایی پایداری و داشتن یک رویکرد ثابت در هر روز است. شما نمی توانید یک روز برنامه داشته و یک روز نداشته باشید. بهتر است زمانی که تمام خانواده در آرامش هستند و زیر فشار خاصی نیستند، این کار انجام شود. زمان شروع را روزی انتخاب کنید که لازم نیست، صبح روز بعد به زور بیدار شوید مثل شب جمعه. والدین می توانند با هم کار کنند و یا از حمایت فرد دیگری برای شروع رویکرد جدید استفاده کنند. اگر نگران ناراحت شدن همسایه ها از صدای گریه هستید می توانید قبل از اجرای برنامه، آنها را مطلع کنید. به خاطر داشته باشید که در مدت کوتاه قبل از بهبودی شرایط باید مشکلات بیشتری را تحمل کنید.
رویکرد مستقیم
کودکتان احتمالاً قبل از اینکه چگونه به خواب رفتن را یاد بگیرد، اعتراض خواهد کرد. بهترین کار برای او این است که به هم? اعتراضات پاسخ ندهید. این کار به او صدمه نمی زند. او به زودی یاد خواهد گرفت که چگونه خودش را بخوابند.اگر از این روش استفاده می کنید حتی برای بررسی کردن وضعیتش به سراغش نروید اگر احساس تان این است که باید حتماً این کار را بکنید، از رویکرد تدریجی استفاده کنید.
اول توضیح دهید که چه کار می خواهید بکنید. این مطالب در قسمت جلوگیری از مشکلات خواب قبلاً پیشنهاد شده است. قبل از اینکه به آنها شب بخیر بگویید، به آنها بگویید که اگر تا صبح در اتاقشان بمانند چه می شود: «اگر در تمام شب در تخت خواب بمانی، صبح یک جایزه داری. اگر گریه کنی یا صدا بزنی من به تو جواب نمی دهم حتی اگر داد بزنی اگر از اتاقت بیرون بیایی تو را برمی گردانم و در را می بندم.» و سپس بررسی کنید که مطالب را فهمیده است. به او شب بخیر بگویید و قاطعانه اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست یا شکایت را ندیده بگیرید.
§ از بی اعتنایی برنامه ریزی شده استفاده کنید
دیگر چیزی نگویید و به اتاق بازنگردید. برای گریه و زاری او آماده باشید. در شب اول بچه ها ازچند دقیقه تا چندین ساعت گریه می کنند. خودتان را آماده کنید حتی بگذارید تا هنگامی که به خواب می روند گریه کنند اگر به سراغ آن ها بروید همه چیز بدتر می شود. آن ها یاد می گیرند برای جلب توجه شما بلندتر و بیشتر گریه کنند. اگر این روش را شروع کردید ادامه بدهید. اگر گریه کردند و یا شما را صدا زدند، ندیده بگیرید و به خاطر داشته باشید که صدمه ای به او نمی رسد. او به زودی یاد خواهد گرفت که با خوشحالی به رختخواب برود و مستقل بخوابد.
§ به زمان توجه داشته باشید
شما می توانید با استفاده از برنامه ریزی خواب، پیشرفت فرزندتان را بازبینی نمایید. مدت زمانی که او قبل از خواب گریه می کند را یادداشت کنید. بعد از 7 شب آن ها بدون گریه و اعتراض بخواب می روند. روزهای اول از همه سخت تر است.
رویکرد تدریجی
در این روش شما فرصت دارید که بعد از ترک اتاق به فرزندتان سر بزنید و از سلامتی اش مطمئن شوید. مراحل پیشگیری از مشکلات خواب را که قبلاً گفته شده، دنبال کنید. به او شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید.
§ قبل از بازگشت به سوی کودک صبر کنید
اگر هنگام خروج شما گریه کرد فوری پاسخ ندهید. بعد از 5 دقیقه برگردید آهسته در حالی که دراز کشیده، دستی به او بکشید و خاطرنشان کنید که زمان خوابیدن است. هدف این است که به کودکتان و به خودتان اطمینان دهید، نه اینکه الزاماً مانع گریه او شوید و یا او را بخوابانید. بعد از 1 دقیقه اتاق را ترک کنید هرچند که گریه می کند. به تدریج زمان بین سرزدن به او را افزایش دهید. همیشه 2 دقیقه طولانی تر از دفع? قبل منتظر بمانید. 5 دقیقه صبر کنید بعد9،7، و 11 دقیقه و به همین ترتیب، اگر او آرام گرفت شما ممکن است که دیگر به او سر نزنید.
§ برنام? زمانی داشته باشید
استفاده از یک ساعت برای اجرای برنامه به شما کمک می کند. در هر زمان بیشتر از 1 دقیقه نمانید. کودکتان را علیرغم اینکه گریه می کند تنها بگذارید.
§ به زمان توجه داشته باشید
شما می توانید با استفاده از برنانه خواب، پیشرفت فرزندتان را بازبینی کنید. مدت زمانی را که طول می کشد تا او به خواب برود را هر شب یادداشت کنید. بعد از 10 شب احتمالاً او خوب خواهد خوابید.
رویکرد ملایم
این روش برای نوپاهای کوچکی است که هنوزدر گهواره می خوابند. با استفاده ازاین روش می توانید فرزندتان را تشویق کنید تا در طول شب بخوابد و همینطور در طول روز آرام باشد. او را در اوقات منظمی در گهواره قرار دهید. شب بخیر بگویید و در تخت دیگری در همان اتاق دراز بکشید. تظاهر کنید که در خواب هستید تا زمانی که کودک بخوابد و سپس اتاق را ترک کنید. اگر بیدار شد مجدداً دراز بکشید و خود را به خواب بزنید تا زمانی که او بخواب رود. می توانید در همان اتاق او چند شب اول بخوابید. اگر گریه کرد و یا جیغ زد له او توجه نکنید مگر اینکه در خطر باشد و یا بیمار باشد.
اگر کودک از تختش خارج شد چه باید کرد؟
یک مشکل عمده هنگامی که کودک از گهواره به تخت خواب منتقل می شود، بیرون آمدن از آن است.
§ کودکتان را به تختش برگردانید.
خونسرد باشید. اگر او از اتاقش بیرون آمد فوری او را به تختش برگردانید: «آرش! تو نباید از اتاقت بیرون بیایی حالا به تختت برگرد» در صورت لزوم او را بغل کنید و به تختش برگردانید. هر نوع اعتراضی را ندیده بگیرید.
در اتاق کودک را ببندید، اگر او مجدداً بیرون آمد او را برگردانده و همینطور درب را ببندیدو یا از موانعی مثل در مخصوص اطفال استفاده کنید: «آرش! در اتاقت نماندی، در را می بندم.»و وقتی برای 2 دقیقه آرام ماند در را باز کنید. این مراحل را در هز زمان که او از اتاق بیرون آمد تکرار کنید: او را به تختش برگردانید، در را ببندید تا زمانی که برای 2 دقیقه آرام بماند.
او یاد می گیرد که بهتر است در اتاق با در باز بماند تا این که در بسته باشد. این کارها با خونسردی انجام گیرد. بهتر است تا این که همراه تهدیدهای مکرر یا کتک زدن باشد. اگر نمی توانید و یا نمی خواهید که در اتاقش را ببندید فوری بعد از هر بیرون آمدن، او را سر جایش برگردانید. خونسرد باشید این کار را تا هنگامی که او به خواب رود تکرار کنید.
هنگامی که کودک به تخت خواب شما می آید چه باید کرد؟
اگر او در طول شب به تخت شما آمد فوری او را به تخت خودش بازگردانید. بیشتر از 30 ثانیه تأمل نکنید. اگر مجدداً آمد این کار را تکرار کنید در این موقع می توانید در را ببندید شما می توانید در اتاق را قفل کنید و یا چیزی در زیر آن بگذارید که مانع باز کردن در شود. انتظار اعتراض او را داشته باشید هم? اعتراضات را ندیده بگیرید و پاسخ ندهید کار دیگری را می توانید انجام دهید این است که در اتاق کودک را ببندید و باز هم? اعتراضات را ندیده بگیرید.
به محض این که فرزندتان را در تخت دیدید او را به سمت تخت خودش ببرید.
در طول شب اگر کودک تان گریه کرد چه باید کرد؟
اگر مشکل خاصی ندارید و یا بیمار نیست، به گریه اش زیاد توجه نکنید. بازی کردن و یا آرام کردنش تصادفاً باعث تقویت گریه می شود و همین مشکلات بیشتری را در آینده ایجاد می کند. از رویکردهای مستقیم، تدریجی و یا ملایمی که گفته شد استفاده کنید و همیشه یک روش را به کار گیرید
نکات به خاطر سپردنی
اغلب مشکلات با برنامه ریزی و یک سری قوانین قابل پیشگیری است. گرچه ما نمی توانیم باعث شویم که او به خواب رود ولی می توانیم او را در زختخوابش گذاشته و شرایطی فراهم کنیم که احتمال خوابیدن را بیشتر می کند. اگر کودک تان با فرزند دیگرتان اتاق مشترک دارد و این برنامه خواب آن ها را مختل می کند، لازم است در صورت امکان اتاق شان را جدا کنید و یا کودک دیگر را از اتاق خارج کنید تا نوپای شما بتواند مستقل به خواب رود. بعد از یک هفته می توانند مجدداً با هم در یک اتاق باشند.
مراحل کلیدی
§ پیشگیری از مشکلات زمان خواب:
برنام? منظم برای خواب ایجاد کنید.
روال زمان خواب را تنظیم کنید.
کودک تان را 30 دقیقه قبل از خواب مشغول فعالیتی آرام، بکنید.
کمک کنید تا فرزندتان مراحل روال خواب را کامل کند.
در زمان مقرر او را به رختخواب برده و فهرست را بررسی کنید.
شب بخیر گفته و اتاق را ترک کنید.
اگر روال زمان خواب را انجام داد، صبح او را تحسین کرده و یا جایزه دهید.
§ به فرزندتان بیاموزید که در تخت خواب آرام باشد:
به او بگویید در صورتی که آرام باشد به او سر می زنید.
به تدریج فاصل? زمانی را که به او سر می زنید، افزایش دهید.
سرزدن به او را تا هنگامی که به خواب رود، ادامه دهید.
به صورت دائم مشکلات زمان خواب را حل کنید:
رویکرد مستقیم:
صدا زدن و اعتراض کردن کودک را به کلی نادیده بگیرید و با آنها صحبت نکنید و یا به اتاقشان نروید.
رویکرد تدریجی:
پاسخ به کودکتان را که گریه می کند، به تأخیر بیندازید.
فاصله های بین سرزدن را بتدریج زیاد کنید.
حتی اگر گریه می کند بعد از یک دقیقه اتاق را ترک کنید.
رویکرد ملایم:
روی تخت دیگری نزدیک تخت کودک، دراز بکشید و تا زمانی که به خواب نرفته وانمود کنید که به خواب رفتید.
به او جز در مواردی که بیمار است و یا درخطر است، توجه نکنید.
نکات دیگر:
اگر کودک از تخت بیرون آمد و یا وارد تخت شما شد، او را باز گردانید.
درطول شب، به گریه یا صدا زدن او توجه کمتری بکنید.
یک برنامه خواب تنظیم کنید تا پیشرفت او را ببینید.
وقتی که روال های خواب، به خوبی از طرف فرزندتان اجرا شد، نیازی به یادآوری مراحل در هر شب نیست، حتی زمانی که شما در موردشان صحبتی نکنید، آن ها اجرایش می کنند. بر رویکردی که انتخاب کرده اید، پافشاری کنید تحسین کودک را به خاطر انجام دادن مقررات خواب و آرام ماندن در تختش، ادامه دهید.
بچه ها برای فعالیت روزانه، نیاز به یک خواب خوب دارند. والدین هم به خواب کافی و زمان هایی بدون حضور کودک نیاز دارند، تا احتیاجات خود را برطرف کنند. نوپاها یاد می گیرند که نسبت به نوزادان برای به خوا ب رفتن کمتر محتاج سایرین باشند. یکی از اهداف تکامل سالم برای کودکان، طریق? مستقل به خواب رفتن است. نکاتی که در مورد ذیل آمده، پیشنهاداتی است برای کمک به نوپاها که چگونه خواب خوبی داشته باشند.
مشکلات شایع وقت خواب چیست؟
یکی از هر سه کودک زیر 5 سال، مشکل زمان خواب دارد. مشکلات شایع شامل این موارد است:
وقت کشی کردن
اعتراض و امتناع از رفتن به رختخواب
گریه بعد از اینکه آنها را به رختخواب می گذارند
بیدار شدن نیمه شب
بیرون آمدن از رختخواب
امتناع از خوابیدن در تخت خودشان
چرا این مشکلات ایجاد می شود؟
مثل نوزادان، خیلی از بچه ها برای اینکه بخوابند، باید آنها را تکان داد. اگر این کار تبدیل به یک عادت شود کودک برای خوابیدن و یا حتی وقتی که نیمه شب از خواب بیدار می شود، نیاز به این شرایط دارد. والدین بصورت ناخواسته ممکن است عادت غلط خوابیدن را تشویق کنند. مثال زیر را در نظر بگیرید. شما فرزندتان را تخت اش می گذارید برایش قصه گفته و به او شب بخیر می گویید وقتی می خواهید اتاق را ترک کنید او جیغ می زند. اگر او بفهمد که با جیغ زدن شما را بر می گرداند و یا او را از تخت اش بلند می کنید و در تخت خود می خوابانید، انگیزه ای نمی ماند که آرام بماند. اگر با جیغ زدن آن چه را که می خواهد بدست بیاورد، جیغ ردن ادامه پیدا می کند و او یاد نمی گیرد که مستقل بخواب برود.
سایر مشکلات، موقتی هستند و بدنبال بیماری و یا به هم خوردن عادت خواب کودک ایجاد می شوند مثل خوابیدن در مکان ناآشنا. این مشکلات وقتی که به موقعیت طبیعی برگردد، برطرف می شوند.
چگونه می توان از ایجاد مشکلات هنگام خواب جلوگیری کرد؟
مطمئن باشید که اتاق کودک راحت است، اتاق کودک باید خوب تهویه شود و درجه حرارت نیز ثابت باشد. اگر کودکتان از تاریکی می ترسد چراغ خواب روشن کنید. ساعت خواب را تنظیم کنید. ساعت مناسب خواب نوپا 7:30 بعد از ظهر البته بین 6:30 تا 8 نیز مناسب است.
§ روال هنگام خواب را تعیین کنید.
برای به خواب رفتن، یکسری روال ایجاد کنید و آن را برای کودکتان توضیح بدهید اینجا نمونه هایی از این روال ها آمده است:
به دستشویی برو
دندانت را بشور
شب بخیر بگو
سر موقع به رختخواب رو
در رختخواب آرام باش (کسی را صدا نزن)
در تختت تا صبح بمان
§ کودکتان را قبل از موقع آماده کنید
حدود سی دقیقه قبل از خواب به او بگویید که به زودی به رختخواب خواهد رفت. کودکتان را سرگرم کارهای آرام مثل نقاشی و یا پازل کنید. حدود 10 دقیقه قبل از خواب به او بگویید که کارش را تمام کند. برای کارهای مثل مسواک، دستشوئی رفتن و سایر کارهایی که او را آماده خوابیدن می کند مثل شب بخیر گفتن به سایر اعضاء خانواده، او را همراهی کنید. ممکن است پوستری با تصاویری تهیه یا درست کنید که کودک مراحل خوابیدن را به یاد بیاورد.
§ کودکتان را به رختخواب ببرید و مراحل را دوباره با هم مرور کنید.
فرزندتان را در تخت گذاشته و بهانه هایی که برای خارج شدن می آورد، را تحمل کنید. فهرست شامل موارد زیر است:
داندانت را مسواک زدی؟
به همه شب بخیر گفتی؟
دستشویی رفتی؟
آب خوردی؟
اگر کودک تان سروقت در تختخواب قرار گرفت شما ممکن است بخواهید که برایش داستان بگویید و یا شعر بخوانید. شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید.
وقتی آماده ترک اتاق شدید، شب بخیر بگویید و با قاطعیت اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست و شکایتی را ندیده بگیرید. رفتارهای مناسب را تشویق کنید. صبح بخاطر انجام دادن مرتب کارهای هنگام خواب او را تحسین کنید. در ابتدا می توانید به خاطر انجام دادن آنها و آرام ماندن در تخت خودش در طول شب، به او جایزه بدهید و یا صبح با یک هدیه او را غافلگیر کنید. جایزه می تواند شامل: صبحانه مخصوص، اسباب بازی کوچک، برچسب یا مهر زدن باشد.
تهیه یک جدول رفتاری و چسباندن برچسب و یا زدن مهر یا ستاره و آویزان کردنش کنار تختخواب، انگیز? بیشتری را فراهم می کند و اگر کسی را صدا زد و یا از تختش بیرون آمد جایزه را نمی گیرد.
چگونه می توانید به فرزندتان آرام ماندن در تخت خواب را یاد دهید؟
اگر کودک تان برای پذیرش روال های هنگام خواب مشکل دارد از راهکار ذیل استفاده کنید. هدف این است که فرزندتان در تختخواب بماند و بدون اینکه او را بغل کنند، تکان دهند و یا از شیشه استفاده کند، بخواب برود.
§ آنچه را که پیش می آید برایش توضیح دهید
به او بگویید که اگر آرام خوابید چه می شود: «اگر در تخت بمانی و مرا صدا نکنی من بر می گردم تا ببینم که تو چطوری؟» بررسی کنید که آیا او فهمیده یا خیر. با قاطعیت اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست و شکایتی را ندیده بگیرید.
§ فرزندتان را تحسین کنید.
2 دقیقه صبر کنید اگر او هنوز آرام است او را با لحن ملایمی تحین کنید:«کارت عالی بود، تو درتخت دراز کشیدی» بیشتر از 30 ثانیه نمانید به او بگویید هنوز آرام باشد دوباره به او سر می زنید.
5 دقیقه بعد برگردید و مجدداً او را تحسین کنید. این کار را ادامه دهید و به تدریج بیرون ماندن از اتاق کودک را افزایش دهید ممکن است باز نیاز شود که 4 تا5 بار قبل از اینکه او بخواب رود این کار را تکرار کنید. وقتی دیدید که خوابیده آهسته اتاق را ترک کنید اگر آرام نبود کارهای پیشنهادی زیر انجام دهید.
چگونه می توان مشکلات هنگام خواب را مدیریت کرد؟
آموزش روال های جدید هنگام خواب ممکن است مشکل باشد. او ممکن است در ابتدا اعتراض کند. رویکرد شما برای این مشکلات می تواند مستقیم و یا تدریجی باشد. شما شاید ترجیح دهید برای کودک کوچک تر که هنوز در گهواره می خوابد، از رویکرد ملایم تری استفاده کنید. رویکردی که برایتان راحت تر است انتخاب کنید. این اقدامات در ابتدا زمان و تلاش زیادی می خواهند. هر کدام از دستورات را با دقت، قبل از انتخاب، بخوانید.
این که هر دو والد (در صورت امکان) توافق داشته باشند، خیلی مهم است. اگر والدین آمادگی لازم برای شروع را ندارند و یا شروع یک برنامه و بعد قطع کردن و سپس شروع مجدد آن، مشکلات را بدتر می کند، یا اگر هرگونه سؤال و یا نگرانی دارید قبل از شروع از متخصصین کمک بگیرید.
شما هم باید برای شروع برنامه، آماده باشید که به معنی توانایی پایداری و داشتن یک رویکرد ثابت در هر روز است. شما نمی توانید یک روز برنامه داشته و یک روز نداشته باشید. بهتر است زمانی که تمام خانواده در آرامش هستند و زیر فشار خاصی نیستند، این کار انجام شود. زمان شروع را روزی انتخاب کنید که لازم نیست، صبح روز بعد به زور بیدار شوید مثل شب جمعه. والدین می توانند با هم کار کنند و یا از حمایت فرد دیگری برای شروع رویکرد جدید استفاده کنند. اگر نگران ناراحت شدن همسایه ها از صدای گریه هستید می توانید قبل از اجرای برنامه، آنها را مطلع کنید. به خاطر داشته باشید که در مدت کوتاه قبل از بهبودی شرایط باید مشکلات بیشتری را تحمل کنید.
رویکرد مستقیم
کودکتان احتمالاً قبل از اینکه چگونه به خواب رفتن را یاد بگیرد، اعتراض خواهد کرد. بهترین کار برای او این است که به هم? اعتراضات پاسخ ندهید. این کار به او صدمه نمی زند. او به زودی یاد خواهد گرفت که چگونه خودش را بخوابند.اگر از این روش استفاده می کنید حتی برای بررسی کردن وضعیتش به سراغش نروید اگر احساس تان این است که باید حتماً این کار را بکنید، از رویکرد تدریجی استفاده کنید.
اول توضیح دهید که چه کار می خواهید بکنید. این مطالب در قسمت جلوگیری از مشکلات خواب قبلاً پیشنهاد شده است. قبل از اینکه به آنها شب بخیر بگویید، به آنها بگویید که اگر تا صبح در اتاقشان بمانند چه می شود: «اگر در تمام شب در تخت خواب بمانی، صبح یک جایزه داری. اگر گریه کنی یا صدا بزنی من به تو جواب نمی دهم حتی اگر داد بزنی اگر از اتاقت بیرون بیایی تو را برمی گردانم و در را می بندم.» و سپس بررسی کنید که مطالب را فهمیده است. به او شب بخیر بگویید و قاطعانه اتاق را ترک کنید و هرگونه درخواست یا شکایت را ندیده بگیرید.
§ از بی اعتنایی برنامه ریزی شده استفاده کنید
دیگر چیزی نگویید و به اتاق بازنگردید. برای گریه و زاری او آماده باشید. در شب اول بچه ها ازچند دقیقه تا چندین ساعت گریه می کنند. خودتان را آماده کنید حتی بگذارید تا هنگامی که به خواب می روند گریه کنند اگر به سراغ آن ها بروید همه چیز بدتر می شود. آن ها یاد می گیرند برای جلب توجه شما بلندتر و بیشتر گریه کنند. اگر این روش را شروع کردید ادامه بدهید. اگر گریه کردند و یا شما را صدا زدند، ندیده بگیرید و به خاطر داشته باشید که صدمه ای به او نمی رسد. او به زودی یاد خواهد گرفت که با خوشحالی به رختخواب برود و مستقل بخوابد.
§ به زمان توجه داشته باشید
شما می توانید با استفاده از برنامه ریزی خواب، پیشرفت فرزندتان را بازبینی نمایید. مدت زمانی که او قبل از خواب گریه می کند را یادداشت کنید. بعد از 7 شب آن ها بدون گریه و اعتراض بخواب می روند. روزهای اول از همه سخت تر است.
رویکرد تدریجی
در این روش شما فرصت دارید که بعد از ترک اتاق به فرزندتان سر بزنید و از سلامتی اش مطمئن شوید. مراحل پیشگیری از مشکلات خواب را که قبلاً گفته شده، دنبال کنید. به او شب بخیر بگویید و اتاق را ترک کنید.
§ قبل از بازگشت به سوی کودک صبر کنید
اگر هنگام خروج شما گریه کرد فوری پاسخ ندهید. بعد از 5 دقیقه برگردید آهسته در حالی که دراز کشیده، دستی به او بکشید و خاطرنشان کنید که زمان خوابیدن است. هدف این است که به کودکتان و به خودتان اطمینان دهید، نه اینکه الزاماً مانع گریه او شوید و یا او را بخوابانید. بعد از 1 دقیقه اتاق را ترک کنید هرچند که گریه می کند. به تدریج زمان بین سرزدن به او را افزایش دهید. همیشه 2 دقیقه طولانی تر از دفع? قبل منتظر بمانید. 5 دقیقه صبر کنید بعد9،7، و 11 دقیقه و به همین ترتیب، اگر او آرام گرفت شما ممکن است که دیگر به او سر نزنید.
§ برنام? زمانی داشته باشید
استفاده از یک ساعت برای اجرای برنامه به شما کمک می کند. در هر زمان بیشتر از 1 دقیقه نمانید. کودکتان را علیرغم اینکه گریه می کند تنها بگذارید.
§ به زمان توجه داشته باشید
شما می توانید با استفاده از برنانه خواب، پیشرفت فرزندتان را بازبینی کنید. مدت زمانی را که طول می کشد تا او به خواب برود را هر شب یادداشت کنید. بعد از 10 شب احتمالاً او خوب خواهد خوابید.
رویکرد ملایم
این روش برای نوپاهای کوچکی است که هنوزدر گهواره می خوابند. با استفاده ازاین روش می توانید فرزندتان را تشویق کنید تا در طول شب بخوابد و همینطور در طول روز آرام باشد. او را در اوقات منظمی در گهواره قرار دهید. شب بخیر بگویید و در تخت دیگری در همان اتاق دراز بکشید. تظاهر کنید که در خواب هستید تا زمانی که کودک بخوابد و سپس اتاق را ترک کنید. اگر بیدار شد مجدداً دراز بکشید و خود را به خواب بزنید تا زمانی که او بخواب رود. می توانید در همان اتاق او چند شب اول بخوابید. اگر گریه کرد و یا جیغ زد له او توجه نکنید مگر اینکه در خطر باشد و یا بیمار باشد.
اگر کودک از تختش خارج شد چه باید کرد؟
یک مشکل عمده هنگامی که کودک از گهواره به تخت خواب منتقل می شود، بیرون آمدن از آن است.
§ کودکتان را به تختش برگردانید.
خونسرد باشید. اگر او از اتاقش بیرون آمد فوری او را به تختش برگردانید: «آرش! تو نباید از اتاقت بیرون بیایی حالا به تختت برگرد» در صورت لزوم او را بغل کنید و به تختش برگردانید. هر نوع اعتراضی را ندیده بگیرید.
در اتاق کودک را ببندید، اگر او مجدداً بیرون آمد او را برگردانده و همینطور درب را ببندیدو یا از موانعی مثل در مخصوص اطفال استفاده کنید: «آرش! در اتاقت نماندی، در را می بندم.»و وقتی برای 2 دقیقه آرام ماند در را باز کنید. این مراحل را در هز زمان که او از اتاق بیرون آمد تکرار کنید: او را به تختش برگردانید، در را ببندید تا زمانی که برای 2 دقیقه آرام بماند.
او یاد می گیرد که بهتر است در اتاق با در باز بماند تا این که در بسته باشد. این کارها با خونسردی انجام گیرد. بهتر است تا این که همراه تهدیدهای مکرر یا کتک زدن باشد. اگر نمی توانید و یا نمی خواهید که در اتاقش را ببندید فوری بعد از هر بیرون آمدن، او را سر جایش برگردانید. خونسرد باشید این کار را تا هنگامی که او به خواب رود تکرار کنید.
هنگامی که کودک به تخت خواب شما می آید چه باید کرد؟
اگر او در طول شب به تخت شما آمد فوری او را به تخت خودش بازگردانید. بیشتر از 30 ثانیه تأمل نکنید. اگر مجدداً آمد این کار را تکرار کنید در این موقع می توانید در را ببندید شما می توانید در اتاق را قفل کنید و یا چیزی در زیر آن بگذارید که مانع باز کردن در شود. انتظار اعتراض او را داشته باشید هم? اعتراضات را ندیده بگیرید و پاسخ ندهید کار دیگری را می توانید انجام دهید این است که در اتاق کودک را ببندید و باز هم? اعتراضات را ندیده بگیرید.
به محض این که فرزندتان را در تخت دیدید او را به سمت تخت خودش ببرید.
در طول شب اگر کودک تان گریه کرد چه باید کرد؟
اگر مشکل خاصی ندارید و یا بیمار نیست، به گریه اش زیاد توجه نکنید. بازی کردن و یا آرام کردنش تصادفاً باعث تقویت گریه می شود و همین مشکلات بیشتری را در آینده ایجاد می کند. از رویکردهای مستقیم، تدریجی و یا ملایمی که گفته شد استفاده کنید و همیشه یک روش را به کار گیرید
نکات به خاطر سپردنی
اغلب مشکلات با برنامه ریزی و یک سری قوانین قابل پیشگیری است. گرچه ما نمی توانیم باعث شویم که او به خواب رود ولی می توانیم او را در زختخوابش گذاشته و شرایطی فراهم کنیم که احتمال خوابیدن را بیشتر می کند. اگر کودک تان با فرزند دیگرتان اتاق مشترک دارد و این برنامه خواب آن ها را مختل می کند، لازم است در صورت امکان اتاق شان را جدا کنید و یا کودک دیگر را از اتاق خارج کنید تا نوپای شما بتواند مستقل به خواب رود. بعد از یک هفته می توانند مجدداً با هم در یک اتاق باشند.
مراحل کلیدی
§ پیشگیری از مشکلات زمان خواب:
برنام? منظم برای خواب ایجاد کنید.
روال زمان خواب را تنظیم کنید.
کودک تان را 30 دقیقه قبل از خواب مشغول فعالیتی آرام، بکنید.
کمک کنید تا فرزندتان مراحل روال خواب را کامل کند.
در زمان مقرر او را به رختخواب برده و فهرست را بررسی کنید.
شب بخیر گفته و اتاق را ترک کنید.
اگر روال زمان خواب را انجام داد، صبح او را تحسین کرده و یا جایزه دهید.
§ به فرزندتان بیاموزید که در تخت خواب آرام باشد:
به او بگویید در صورتی که آرام باشد به او سر می زنید.
به تدریج فاصل? زمانی را که به او سر می زنید، افزایش دهید.
سرزدن به او را تا هنگامی که به خواب رود، ادامه دهید.
به صورت دائم مشکلات زمان خواب را حل کنید:
رویکرد مستقیم:
صدا زدن و اعتراض کردن کودک را به کلی نادیده بگیرید و با آنها صحبت نکنید و یا به اتاقشان نروید.
رویکرد تدریجی:
پاسخ به کودکتان را که گریه می کند، به تأخیر بیندازید.
فاصله های بین سرزدن را بتدریج زیاد کنید.
حتی اگر گریه می کند بعد از یک دقیقه اتاق را ترک کنید.
رویکرد ملایم:
روی تخت دیگری نزدیک تخت کودک، دراز بکشید و تا زمانی که به خواب نرفته وانمود کنید که به خواب رفتید.
به او جز در مواردی که بیمار است و یا درخطر است، توجه نکنید.
نکات دیگر:
اگر کودک از تخت بیرون آمد و یا وارد تخت شما شد، او را باز گردانید.
درطول شب، به گریه یا صدا زدن او توجه کمتری بکنید.
یک برنامه خواب تنظیم کنید تا پیشرفت او را ببینید.
وقتی که روال های خواب، به خوبی از طرف فرزندتان اجرا شد، نیازی به یادآوری مراحل در هر شب نیست، حتی زمانی که شما در موردشان صحبتی نکنید، آن ها اجرایش می کنند. بر رویکردی که انتخاب کرده اید، پافشاری کنید تحسین کودک را به خاطر انجام دادن مقررات خواب و آرام ماندن در تختش، ادامه دهید.
