از دلسوزيهاي اشتباه پدر و مادرم خسته شدم

هر محبتي هم شوهر من بكنه بهشون به چشمشون نمياد بازم پشت سرش مسخره اش ميكننه و دستش ميندازن

ولي عروسشون تاج سرشونه به خدا اگه يه كيلو شيريني بخرن بيارن انگار شاخ غولو شكستن ولي من هر كاري هم براشون بكنم انگار وظيفه مون بوده

من يه شهر ديگه زندگي ميكنم باور كنين تو ماه نه بارداريم الان برادرم و خانومش با مامان بابام اومدن يه هفته خونه ما .... با اين حالم بهترين پذيرايي رو ازشون كردم در حاليكه توقع داشتم مامانم تنها بياد يه كم كمك حالم باشه اما تازه مامانم مهمون هم برام آورد...اونم عروس ما كه انگار پرنسسه همش فقط نگران بد اومدن اينن .... يه بار پرسيدم ماست بيارم با غذا ميخورين بابام برگشته ميگه ميپرسي خيلي زشته هر چي داري بيار خودشون خواستن ميخورن

آره ولي غصه ميخورم زياد ... خيلي به زنداداشم احترام ميذارن و خانواده اش

ولي خانواده پدر شوهر من چون برامون خونه نخريده انگار دشمن خونيشونن

البته از حق نگذريم خانواده عروسمون خيلي فرهنگشون با ماها جورتره و مردم دار ترن

ولي حالا اين وسط تقصير من چيه كه عروس اينا شدم 

نميتونم طلاق بگيرم كه

چطور جدي؟ پدر و مادر من خيلي بي منطقن خيلي

 الان 20 روز ديگه تاريخ زايمانمه و 30 روز ديگه قرارداد اجارمون تموم ميشه 

بابام ميگه چرا شوهرت نميره دنبال خونه خوب ... بهش ميگم بابا به خدا خودم نخواستم جابجا بشم اتفاقا اون خيلي دلش ميخواست ولي من گفتم نميشه وضعيت من مناسب اسباب كشي نيست مجبوريم تمديد كنيم...گوش نميدن كه

خيلي سعي ميكنم ولي بالاخره ميفهمن مثلا اومدن عروسي خواهرشوهرم خب مامانم جهازشو ديد كلي شاكي چرا به دخترشون اين جهاز مفصلو دادن ولي به پسرشون هيچ كمكي نميكنن

به خدا خودم هم راضي نيستم از اين وضع ولي واقعا تجربه ام نشون داده فقط با پيش كشيدن اين بحثا روابط خود مو  شوهرم خراب ميشه. همش ميگم خدا به خودمون بده منت هيشكي هم بالاي سرمون نباشه

يا مثلا دو روزه اومدم خونه مامانم مادرشوهرم زنگ ميزنه ميايم دنبالتون بياين خونه ما بابام شاكي شده كه چرا ميخواي بري به اون چه كه دخالت ميكنه...هر چي ميگم بابا خب اون دعوت كرده نميشه نرم به خيال خودش احترام گذاشته به روي خودش نياورده بود خوب بود؟ كلا بهشون بدبينن.